به گزارش مشرق، دوشنبه جلسه‌ای برگزار می‌شود تا به ادعای مقامات فدراسیون فوتبال عربستان سعودی مبنی بر نبود امنیت در ایران برای فوتبالیست‌های اینش کشور رسیدگی شود. پس از جنجال‌آفرینی سعودی‌ها با اعدام رهبر شیعیان عربستان و واکنش احساسی عده‌ای در ایران با تعرض به سفارتخانه این کشور در تهران، مقامات فدراسیون فوتبال عربستان اعلام کردند که حاضر نیستند تیم‌های فوتبال خود را برای انجام بازی در لیگ قهرمانان آسیا برابر نمایندگان ایران به تهران یا شهر دیگری در ایران بفرستند.
آن طور که سعودی‌ها تلاش می‌کنند هیچ بعید نیست که اعضای هیات رییسه کنفدراسیون فوتبال آسیا – که ریاستش را شیخ سلمان بحرینی در دست دارد – با آن‌ها هم رای شوند.
در این جا ذکر چند موضوع بسیار اهمیت دارد؛ نخست آن که فدراسیون فوتبال باید خود را برای منفی‌ترین سناریو آماده کند؛ AFC و مدیرانش به راحتی می‌توانند به سمت دلارهای نفتی سعودی‌ها غش کنند و رایی صادر کنند که خلاف منافع و مصالح ایران باشد.
دوم اینکه فدراسیون فوتبال باید برای تغییر نگاه مقامات AFC نسبت به آن چه سعودی‌ها در بوق و کرنا کرده‌اند برنامه داشته باشد و رایزنی‌های زیادی با اعضای هیات اجرایی AFC داشته باشد. شاید بهترین کار در این فرصت کوتاه دعوت از برخی چهره‌های نامدار فوتبال آسیا و اروپا برای حضور در ایران بود که فعلا انجام نشده ولی هنوز هم می‌شود راه‌هایی برای اثبات دروغ‌های سعودی یافت.
نکته سوم اثبات مسئله‌ای است که مانند روز روشن است؛ امنیت داخلی ایران بدون هیچ شک و تردیدی در نقطه ایده‌آل قرار دارد در حالی که منطقه خاورمیانه در آتش جنگ و ترور می‌سوزد. همین عربستان سعودی ماه‌هاست که درگیر جنگ با همسایه کوچک خود یمن است و هر روز از سوی گروه‌های تروریستی خودساخته مانند داعش و القاعده تهدید می‌شود.
آیا ایران که اخیرا وزیر خارجه آلمان هم به امنیت بالایش تاکید کرده است، ناامن است یا عربستان که درگیر یک جنگ نیابتی در یمن است و آشکارا از جبهه ترور و وحشت در خاورمیانه حمایت می‌کند؟
دوشنبه قرار است در جلسه‌ای به اتهام‌زنی‌های عربستان علیه ایران پرداخته شود و مقامات AFC تصمیم بگیرند که آیا به ساز سعودی‌ها برقصند یا چپق ایرانی‌ها را چاق کنند.
احتمال اینکه AFC از مواضع سعودی‌ها حمایت و علیه ایران جو بدی را ایجاد کند بسیار بیشتر از حالت خلاف آن است و همین مسئله ایجاب می‌کند که فدراسیون فوتبال ایران برنامه‌های مشخصی برای واکنش نشان دادن به این مسئله داشته باشد.
عربستانی‌ها تهدید کرده‌اند که به خاطر آنچه "نبود امنیت در ایران" می‌خوانند، برای دیدار با نمایندگان فوتبال ایران به تهران یا شهرهای دیگر ایران سفر نمی‌کنند. در نقطه مقابل هم باید فدراسیون فوتبال ایران چنین موضعی را اتخاذ کند.
ایران البته نباید به هیچ وجه زیر بار انجام دیدار در کشوری جز ایران برود چون این مسئله ادعای موهوم عربستانی‌ها را ثابت می‌کند.
یکی از راه‌هایی که پیش پای فدراسیون فوتبال ایران است، تهدید به کناره‌گیری از لیگ قهرمانان آسیاست که البته ممکن است در کوتاه مدت و در لحظه، جریان رسانه‌ای زیادی ایجاد کند اما قطعا در بلند مدت دشمنان فوتبال ایران را به اهداف خود می‌رساند.
کناره‌گیری ایران از لیگ قهرمانان آسیا در آینده می‌تواند برای فوتبال ایران گران تمام شود. در زمینه امتیازدهی به لیگ ایران به منظور صدور مجوز حرفه‌ای یا اختصاص امتیازهای لازم برای قرارگیری در رده‌های بالای رنکینگ فیفا - که پیش‌زمینه سیدبندی تیم‌های ملی در مقدماتی جام جهانی خواهد بود - کناره‌گیری ایران از لیگ قهرمانان آسیا می‌تواند آثار منفی داشته باشد.
راه حل دیگر پیشنهاد برگزاری مسابقه‌های نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا بدون حضور تماشاگران است که این تصمیم هم با وجود داشتن نکات مثبت نوعی تحقیر ملی را در خود پنهان دارد. برگزار کردن دیدارهای فوتبال در خانه بدون حضور تماشاگر آن هم فقط به این دلیل که چند مقام سعودی دچار توهم توطئه شده‌اند یا با ادعاهای واهی می‌خواهند ایران را تحت فشار قرار دهند، آزار دهنده است. با تمام این اوصاف، فدراسیون فوتبال باید نحوه کار تیم سیاست خارجی ایران در موضوع تحریم‌ها و انرژی هسته‌ای را سرلوحه کار خود قرار دهد و با درس گرفتن از مذاکرات هسته‌ای و عملکرد ظریف مذاکره کنندگان با سیاست و حرفه‌ای وارد کارزار مذاکرات فوتبالی شوند و نتیجه خوبی را عاید فوتبال ایران کنند. در صورتی که این مناقشه اینجا به پایان نرسد ممکن است آتشش دامن تیم ملی بزرگسالان را در مرحله نهایی انتخابی جام جهانی بگیرد و آن وقت که تیم ملی احتمالا با دو یا سه تیم عربی هم‌گروه می‌شود، مشکلات عدیده‌ای برای تیم ملی پیش بیاید.
فوتبال ایران می‌تواند اولین جایی باشد که از شرایط مثبت پسابرجام استفاده می‌کند، فقط به این شرط که سیاست‌گذاران فوتبال ایران هم ظریف باشند و هم با قدرت و صلابت پا به میدان مذاکره بگذارند.
