به گزارش مشرق، این هواپیما که توسط 'چارلز بامباردیر' مهندس کانادایی طراحی شده است، ظاهرا می تواند 10 نفر را در عرض 11 دقیقه از نیویورک به لندن و در عرض 22 دقیقه از نیویورک به دبی و یا در عرض 32 دقیقه از نیویورک به سیدنی ببرد. دیدگاه این مهندس، نوعی هواپیمای جت بود که با استفاده از یک سامانه حرکت الکتریکی که به طور مغناطیسی شارژ می شود، کار کند.
بر این اساس هواپیما برای افزایش سرعت و ارتفاع گرفتن، اکسیژن مایع را مشتعل می کند تا به سرعتی برسد که بتواند هوای ورودی را به طور موفقیت آمیز برای احتراق موتور فشرده کند و هیدروژن و اکسیژن فشرده را برای رسیدن به سرعت حدود شش هزار و 600 مایل در ساعت در ارتفاع 40 هزار پایی، بسوزاند.
گرچه این مفهوم، انسان را تحت تاثیر قرار می دهد، اما مسائل بغرنجی را مانند گرم شدن بیش از حد هواپیما و شکست دیوار صوتی ناشی از چنین سرعت های فوق العاده زیادی، لاینحل باقی می گذارد.
مهمترین وجه تمایز این جت جدید از نمونه قبلی آن (که از سیستم پرتاب کننده های الکترومغناطیسی railgun برای حرکت استفاده می کرد) این است که به دلیل وجود بوسترهای راکت چسبیده به بال های آن، می تواند از هر فرودگاهی پرواز کند.
این بوسترها، فشار کافی برای رسیدن هواپیما به ارتفاع 40 هزار پا و به سرعت 5 ماخ را تامین می کند. پس از آن، این بوسترها از هواپیما جدا می شوند و به پایگاه بازمی گردند.
