به گزارش مشرق، پرسپولیس و استقلال دو باشگاه با چندین دهه قدمت چگونه نمی‌توانند بازیکنانی به خدمت بگیرند که جامعه آنها را پس نزند؟ آیا این دو باشگاه  افکار عمومی را رصد می‌کنند؟ آیا مسئولان باشگاه استقلال متوجه عکس العمل‌های منفی هواداران علیه کرار شده بودند؟ آیا باشگاه پرسپولیس فضای مجازی سوشا را کنترل می‌کرد؟

اگر کنترل کرده‌اند و باز سر را درون برف بیشتری فشرده بودند که فاجعه است و اگر کنترل نمی‌کردند باید توضیح بدهند که چرا در دنیای کنونی پول میلیاردی می‌دادند و کنترلی در حد صفر.

بحث و انتقاد البته به اینجا ختم نمی‌شود بلکه باید تاکید کرد که هم استقلال و هم پرسپولیس متر و پارامترهایی را برای عقد قرارداد در نظر نمی گیرند که مهمترین مترها و پارامترها برای موفقیت است. مبحث نظم و اخلاق مترهای فراموش شده برای عقد قرارداد است اما ظاهرا مسئولان این دو باشگاه زیر فشار مردم تصور می‌کنند هرکس بهتر شوت بزند یا روی یک قاب دستمال بتواند دریبل بزند حتما می‌تواند تیمش را در مسابقات برنده کند، غافل از اینکه روح تیمی و نظم است که یک تیم را برنده میدان می‌کند نه آقای ستاره.

به کارنامه سوشا توجه کنید، او بارها حاشیه سازی کرده و محروم شده و محرومیتش در نهایت پرسپولیس را به زیر و به چالش کشیده است. سوشا آخر فصل قبل و در دربی، پس از پیروزی تیمش به سمت هواداران استقلال رفت و عدد شش را نشان داد که با واکنش حنیف عمران زاده توام شد و به درگیری کشیده شد تا عکس مشت پرتاب شده سوشا در  همه ایران پخش شود، از این دست بازیکنان در هر دو تیم هستند که اخلاق را نمی دانند و تصور می کنند معروف شده اند تا به دیگران فخر بفروشند و با هم دعوا کنند.

جاسم کرار سال گذشته هر بلایی دوست داشت سر استقلال آورد. کم مانده بود این باشگاه را منحل اعلام کند. او دربی رفت را پیچاند و در بازی با تراکتور کارت گرفت تا در جام ملت های عرب در خلیج فارس به میدان برود، با فغانی درگیر شد و چهار هفته محروم شد، بارها قهر کرد و دست تیم را در پوست گردو گذاشت اما باز هم  مدیران این تیم با افتخار وی را پای میز مذاکره نشاندند و پز آنهایی را چلوی چلیک چلیک دوربین‌ها گرفتند که ستاره می‌خرند و بازی را برده‌اند. آنها اما بازنده بودند. هم نیم میلیون پول دادند، هم کرار برایشان بازی نکرد و هم تیم‌شان را دچار دو دستگی کرد و مملو از حاشیه و دعوا.

مدیران هر دو تیم فاکتور بزرگی به نام اخلاق را در مترهایشان برای خرید بازیکن انگار ندارند وگرنه نه سوشا به این بدبختی گرفتار می‌شد و نه پرسپولیس بی‌دروازه بان و نه استقلال بی بازیساز. در این میان البته مربیان بیشتر مقصر هستند که چنین بازیکنانی را در لیست خود نگه می‌دارند و از آنها دفاع می‌کنند درحالی که آنها خودشان موظف به دفاع از خود با عملکردشان هستند.

هر چه هست باشگاه‌های غیر حرفه ای ما هرگز فاکتورهای درستی در این زمینه ارائه نمی‌کنند و بیشتر به روش پوپولیستی بازیکن می‌گیرند، بازیکنانی پر از هیاهو و بعضا بی اخلاق که می‌توانی روزهای آینده آنها را پیش بینی کنی.

اما اگر همان روز که سوشا بی‌اخلاقی می‌کرد و به سان تیفوسی‌ها و نه شبیه به یک بازیکن ستاره رفتار کرد، باشگاه پرسپولیس او را تنبیه می‌کرد و قراردادش را فسخ می‌کرد، شاید امروز این بلا بر سر سوشا نیامده بود، شاید اگر آن روزها که کرار مدام به استقلال لطمه می‌زد و با داور و هوادار درگیر می‌شد، باشگاه عکس العمل نشان می‌داد تا همه بدانند حرمت هوادار برای باشگاه مهم است هرگز کار استقلال و کرار هم به اینجا نمی‌رسید. در واقع این دو باشگاه نه امروز که دیروز سوشا و کرار و خیلی‌های دیگر را هم  در دادگاه حرفه ای فوتبال از دست دادند.