اونوقت مربی ورزشکار زن پرتاب وزنه رو همراهش نفرستادن و طرف بدون مربی و مشاور تو المپیک شرکت کرده! فکرشو بکنید که دو سه تا مدال ورزشهای بی ارزش(از نظر عده ای) تو این لحظات چقدر میتونست رتبه ایران رو بکشه بالا... یعنی هنوز باور ندارن که مدال طلای خورده رشته های دو و میدانی و حتی بی تماشاچی با مدال کشتی و وزنه برداری برابری میکنه... یه بودجه ای بزارن برای تمام رشته های کم خرج که شاید کل مخارج چند تا ورزشکار و مربی و تشکیلاتشون توی چند سال اندازه مخارج یک روز بعضی رشته ها هم نیست... اصلا تو رشته های دو میدانی کار کنن و استعداد یابی کنن! یعنی توی این هشتاد میلیون نفر یه نفر نیست که پتانسیل دوی سرعت داشته باشه؟! خرج و مخارجش رو هم بدن و زندگی چند نسلش رو هم تامین کنن! به جایی بر نمیخوره... اصلا بیان از سطح دبستانها و مدارس شروع کنن به استعداد یابی! پس وظیفه این وزارتخونه عریض و طویل چیه؟ یه حرکت اساسی و زیربنایی بکنن خب... تا کی همه کارها روتین انجام بشه و طبق همون روال بی فایده سابق درجا بزنیم؟

مفت خورها

ما به تعویضای لوزانو باختیم

مسئولان زحمت کش و خدوم!!!!!