به گزارش مشرق، صحبت‌های مفصل محمود گودرزی عمیقا حرف های زیادی برای گفتن داشت و البته که سوژه های زیادی هم از آن گل کرد. محمود گودرزی در صحبت های خود اشاره به هر چیزی کرده بود و هر قسمت از ورزش را به چالش کشیده بود اما آنجایی که او به انتقاد از بهرام افشارزاده پرداخته انگار جرقه دیگری داشت.
برای گفتن از این ماجرا باید به کمی عقب‌تر برویم. برویم روزی که که بهرام افشارزاده به عنوان مدیرعامل باشگاه استقلال انتخاب شد. روزی که خیلی از نزدیکان و دلسوزان افشارزاده به او پیغام دادند که به استقلال نیاید. آنهایی که افشارزاده را می شناختند می دانستند او از جنس فوتبال و باشگاه استقلال نیست. می دانستند او را برای مدیریت در باشگاهی مثل استقلال نساخته اند اما او گوش نکرد و گوش سپرد به مشاورانی که اکنون او را تنها گذاشته اند و شاید هم برخی او را به چاهی کشانده اند که دیگر یارای بالا آمدن نیست.
باید بابت صحبت های وزیر و بیانیه امروز بهرام خان افشارزاده مقاله ها نوشت. نوشت و نوشت.
نوشت از اینکه مقامات مسئول ما حتی روی تصمیمات خود هم پایبند نیستند و چقدر شیک و راحت زیر بار امضاها و تصمیمات خود می زنند. روزی که قلم ها به این تصمیم وزارت نقادی شد رسانه ها محکوم شدند به مغرضانه نوشتن. روزهایی که به افشارزاده گفته می شد راه را غلط می رود او یا تلفن قطع کرد یا حرف ها را از این گوش شنید و از آن گوش در کرد.
آقای افشارزاده چرا روزی که خبر آمد وزیر به قراردادهای بازیکنان استقلال ایراد گرفته سکوت کردی و این موضوع را کتمان کردی اما مصاحبه وزیر نشان داد که این تذکر به استقلال داده شده است.
آقای وزیر ورزش چرا این قدر دیر بابت قراردادهای نامعتارف به صدا در آمدی و اصلا چرا فقط به صدا در می آیی. آقای وزیر یادت هست در تمرین استقلال شرکت کردی و وقتی با سوال خبرنگاران روبرو شدی که چرا وقتی این قرارداد بازیکنان را منتشر می کنید راهی برای مقابله با این قراردادهای میلیاردی برخورد نمی کنید و شما جواب دادید؛ رسانه ها باید این قدر تبلیغ کنند تا این اتفاق نیفتد. باز هم توپ در زمین رسانه افتاد ولی شما به عنوان متولی ورزش نگفتید که چه نقشی در جلوگیری انعقاد این قراردادها داری.
آقای افشارزاده یادت هست مشاورانت گفتند علی فتح الله زاده با ستاره ها توانسته قهرمانی بیاورد و محبوب سکوها شود. همان هایی که همیشه فتح الله زاده را می کوبیدند و می کوبند اما همان ها به این شیوه رفتند اما حاصل آن برای شما نه تنها محبوبیت نشد بلکه کوله باری از قراردادهای میلیاردی روی دست شما مانده و بی علاقه‌گی هوادارانی که اگر اکنون عملکردت را برایشان نظرسنجی بگذاری نمره منفی کسب می کنی.
آقای افشارزاده از پندار توفیقی چه خبر؟ مگر او در نقل و انتقالات و عقد قراردادها کنارت نبود؟ اکنون کجاست که از عملکرد مالی ات در این قراردادها دفاع کند؟ او همان طور که به شما مشاوره می داد اکنون کنار رضا افتخاری است و همان مشاوره ها را می دهد. مگر باشگاه استقلال از عملکرد او تقدیر نکرده پس متولی استقلال که چیز دیگری می گوید؟
آقای افشارزاده دو سال است هم از خودی می خوری، هم غریبه و امروز بیانیه ات نشان می دهد که هنوز نخواسته ای اشتباهات را قبول کنی. هر چند که در بیانیه ات جدل رسانه ای پیش آمده بین وزیر ورزش و افشارزاده سندی در تاریخ ورزش ایران خواهد بود که چقدر مسئولان ورزشی ما نسبت به هم در کنش و واکنش هستند و درحالی که در روزهایی پرشمار، رسانه ها از کمبودها، ایرادها، اشتباهات و تصمیمات خلق‌الساعه می نوشتند و انتقاد می کردند دوستان نه تنها هیچ یک را به خود نگرفتند بلکه با اعتماد به نفسی عالی یا از پاسخگویی طفره رفتند یا همه چیز را منکر شدند و امروز پرچم رسانه ها باز بالاتر از همیشه رفت و ثابت شد که تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها.
شاید خدا خواست و چنین روزی با واکنش افشارزاده خلق شد تا یک بار برای همیشه وزارت نشین ها و آنهایی که برای تصمیم های نهایی دستی بر آتش دارند به خود آیند و در برگزاری جلساتی که همیشه پشت دیوار است و صداهای آن بیرون نمی آید تغییراتی حاصل شود و راستگویی و صداقت در راس همه امور قرار گیرد.
برای گفتن از این ماجرا باید به کمی عقب‌تر برویم. برویم روزی که که بهرام افشارزاده به عنوان مدیرعامل باشگاه استقلال انتخاب شد. روزی که خیلی از نزدیکان و دلسوزان افشارزاده به او پیغام دادند که به استقلال نیاید. آنهایی که افشارزاده را می شناختند می دانستند او از جنس فوتبال و باشگاه استقلال نیست. می دانستند او را برای مدیریت در باشگاهی مثل استقلال نساخته اند اما او گوش نکرد و گوش سپرد به مشاورانی که اکنون او را تنها گذاشته اند و شاید هم برخی او را به چاهی کشانده اند که دیگر یارای بالا آمدن نیست.
باید بابت صحبت های وزیر و بیانیه امروز بهرام خان افشارزاده مقاله ها نوشت. نوشت و نوشت.
نوشت از اینکه مقامات مسئول ما حتی روی تصمیمات خود هم پایبند نیستند و چقدر شیک و راحت زیر بار امضاها و تصمیمات خود می زنند. روزی که قلم ها به این تصمیم وزارت نقادی شد رسانه ها محکوم شدند به مغرضانه نوشتن. روزهایی که به افشارزاده گفته می شد راه را غلط می رود او یا تلفن قطع کرد یا حرف ها را از این گوش شنید و از آن گوش در کرد.
آقای افشارزاده چرا روزی که خبر آمد وزیر به قراردادهای بازیکنان استقلال ایراد گرفته سکوت کردی و این موضوع را کتمان کردی اما مصاحبه وزیر نشان داد که این تذکر به استقلال داده شده است.
آقای وزیر ورزش چرا این قدر دیر بابت قراردادهای نامعتارف به صدا در آمدی و اصلا چرا فقط به صدا در می آیی. آقای وزیر یادت هست در تمرین استقلال شرکت کردی و وقتی با سوال خبرنگاران روبرو شدی که چرا وقتی این قرارداد بازیکنان را منتشر می کنید راهی برای مقابله با این قراردادهای میلیاردی برخورد نمی کنید و شما جواب دادید؛ رسانه ها باید این قدر تبلیغ کنند تا این اتفاق نیفتد. باز هم توپ در زمین رسانه افتاد ولی شما به عنوان متولی ورزش نگفتید که چه نقشی در جلوگیری انعقاد این قراردادها داری.
آقای افشارزاده یادت هست مشاورانت گفتند علی فتح الله زاده با ستاره ها توانسته قهرمانی بیاورد و محبوب سکوها شود. همان هایی که همیشه فتح الله زاده را می کوبیدند و می کوبند اما همان ها به این شیوه رفتند اما حاصل آن برای شما نه تنها محبوبیت نشد بلکه کوله باری از قراردادهای میلیاردی روی دست شما مانده و بی علاقه‌گی هوادارانی که اگر اکنون عملکردت را برایشان نظرسنجی بگذاری نمره منفی کسب می کنی.
آقای افشارزاده از پندار توفیقی چه خبر؟ مگر او در نقل و انتقالات و عقد قراردادها کنارت نبود؟ اکنون کجاست که از عملکرد مالی ات در این قراردادها دفاع کند؟ او همان طور که به شما مشاوره می داد اکنون کنار رضا افتخاری است و همان مشاوره ها را می دهد. مگر باشگاه استقلال از عملکرد او تقدیر نکرده پس متولی استقلال که چیز دیگری می گوید؟
آقای افشارزاده دو سال است هم از خودی می خوری، هم غریبه و امروز بیانیه ات نشان می دهد که هنوز نخواسته ای اشتباهات را قبول کنی. هر چند که در بیانیه ات جدل رسانه ای پیش آمده بین وزیر ورزش و افشارزاده سندی در تاریخ ورزش ایران خواهد بود که چقدر مسئولان ورزشی ما نسبت به هم در کنش و واکنش هستند و درحالی که در روزهایی پرشمار، رسانه ها از کمبودها، ایرادها، اشتباهات و تصمیمات خلق‌الساعه می نوشتند و انتقاد می کردند دوستان نه تنها هیچ یک را به خود نگرفتند بلکه با اعتماد به نفسی عالی یا از پاسخگویی طفره رفتند یا همه چیز را منکر شدند و امروز پرچم رسانه ها باز بالاتر از همیشه رفت و ثابت شد که تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها.
شاید خدا خواست و چنین روزی با واکنش افشارزاده خلق شد تا یک بار برای همیشه وزارت نشین ها و آنهایی که برای تصمیم های نهایی دستی بر آتش دارند به خود آیند و در برگزاری جلساتی که همیشه پشت دیوار است و صداهای آن بیرون نمی آید تغییراتی حاصل شود و راستگویی و صداقت در راس همه امور قرار گیرد.
