به گزارش مشرق، «روند آشتی در سوریه» مهمترین عنوانی شده است که سوری‌ها درباره آن اجماع دارند مبنی بر اینکه بهترین راه برای پایان بحرانی است که کشورشان را فرا گرفته است، بحرانی که ساکنانش این نکته را درک کرده‌اند که تحمل دردها و فراموش کردن زخم‌ها و پذیرفتن طرف دیگر ضرورتی برای توقف خونریزی و بازگشت زندگی به روند عادی‌اش قلمداد می‌شود.
هزاران فرد مسلح طی دو سال اخیر به مراکز اختصاص یافته برای رسیدگی به امورشان سرازیر شدند تا پس از آن زندگی عادی خود را از سرگیرند، آنها از فرمان عفوی استفاده کردند که دولت سوریه صادر کرد و سلاح‌های سبک و سنگین خود را تحویل ارتش سوریه دادند.
بازگشت مردم به منازلشان پس از چند سال ترک آن، امید را به دل‌هایشان بازگرداند و یقین آنها را افزایش داد مبنی بر اینکه هیچ کس نمی‌تواند هیچ راه حلی را از خارج بر آنها تحمیل کند،بلکه راه حل در آشتی و مهار خونریزی‌های بیشتر نهفته است.
در این زمینه خانم «غنوة میّا» روزنامه‌نگار سوری می‌گوید : قطعا ما از روند آشتی حمایت می‌کنیم، زیرا در بازگشت ثبات به مناطق و برگشتن مردم به منازلشان سهیم بوده است، ولی در عین حال این مسئله مانع واکنش قدرتمندانه ارتش عربی سوریه به هر کس که سلاحش را تحویل ندهد یا روند آشتی را نپذیرد، نمی‌شود.
خانم «غنوة المنجد» یک روزنامه‌نگار دیگر سوری هم گفت : ما سوری‌ها مردم ضعیفی نیستیم که نمی‌توانیم به تجاوزات پاسخ دهیم، بلکه قطعا ما می‌توانیم به آن پاسخ دهیم، اما هنگامی که به مرحله‌ای برسیم که شمار زیادی از مردم شهید شده و در نتیجه آن خانواده‌های زیادی آواره شوند، در آن هنگام ما گزینه دوم را که گزینه آشتی است، انتخاب می‌کنیم.
وی تصریح کرد : روند آشتی، امکان بازگشت به منازل را برای مردم فراهم کرد، همچنانکه آشتی، شمار زیادی از افراد مسلح را ترغیب کرد تا اوضاع خود را حل و فصل کرده و به وطن بازگردند،چرا که آنها دیدند که اوضاع دوستانشان هم ساماندهی شد و به زندگی عادی‌شان بازگشتند.
در حالی که افراد مسلح سوری بازگشت به زندگی را برگزیده‌اند، تروریست‌های مسلح بیگانه همچنان با ارتش سوریه می‌جنگند، آشتی هرگز ارزشی برای این افراد ندارد به همین سبب گزینه نظامی به یک ضرورت حتمی برای اخراج و ارسال آنها با اتوبوس‌های سبزرنگ به استان ادلب تبدیل شده، استانی که به گورستان افراد مسلح مشهور شده است.
«زینب» یک دانشجوی سوری می‌گوید : هنگامی که آشتی با افرادی که درک و فهم دارند، انجام شود، می‌توانیم با آنها به نتیجه دست یابیم، قطعا ما هم به چنین آشتی‌ای تمایل داریم، ولی با کسانی که به حمل سلاح اصرار دارند و همچنان دشمنی می‌ورزند، قطعا آشتی با چنین افرادی را نمی‌پذیریم و هرگز نمی‌توانیم چنین آشتی را بپذیریم.
«محمد عید» یک روزنامه‌نگار سوری گفته است : تمام کشورهایی که درگیر جنگ و مصایب شده بودند، گزینه اول و نهایی آنها گزینه آشتی است، این مسئله قطعی و ثابت است.
وی خاطر نشان کرد : آنچه سبب آشتی می‌شود، حل و فصل از طریق نظامی است که بعد انسانی را در نظر می‌گیرد، همچنین امکان حرکت هدفمند دو مسیر نیز وجود دارد،به همین سبب، اساس و پایه، آشتی است.اما اگر آشتی بدون استناد به قدرت نظامی مادی مستحکم و قانونی دولتی باشد که آن را مورد توجه و حمایت خود قرار دهد،چنین آشتی‌ای ارزشی ندارد.
در نهایت، سوری‌ها در این زمینه اتفاق نظر دارند که حرکت در مسیر آشتی‌ها سالم‌ترین راه برای حل بحران سوریه و مهار خونریزی بیشتر است، ولی آنها در عین حال تاکید می کنند که مبارزه با تروریسم ضرورتی است که در نهایت هیچ تعارضی با پرونده آشتی ندارد.
هزاران فرد مسلح طی دو سال اخیر به مراکز اختصاص یافته برای رسیدگی به امورشان سرازیر شدند تا پس از آن زندگی عادی خود را از سرگیرند، آنها از فرمان عفوی استفاده کردند که دولت سوریه صادر کرد و سلاح‌های سبک و سنگین خود را تحویل ارتش سوریه دادند.
بازگشت مردم به منازلشان پس از چند سال ترک آن، امید را به دل‌هایشان بازگرداند و یقین آنها را افزایش داد مبنی بر اینکه هیچ کس نمی‌تواند هیچ راه حلی را از خارج بر آنها تحمیل کند،بلکه راه حل در آشتی و مهار خونریزی‌های بیشتر نهفته است.
در این زمینه خانم «غنوة میّا» روزنامه‌نگار سوری می‌گوید : قطعا ما از روند آشتی حمایت می‌کنیم، زیرا در بازگشت ثبات به مناطق و برگشتن مردم به منازلشان سهیم بوده است، ولی در عین حال این مسئله مانع واکنش قدرتمندانه ارتش عربی سوریه به هر کس که سلاحش را تحویل ندهد یا روند آشتی را نپذیرد، نمی‌شود.
خانم «غنوة المنجد» یک روزنامه‌نگار دیگر سوری هم گفت : ما سوری‌ها مردم ضعیفی نیستیم که نمی‌توانیم به تجاوزات پاسخ دهیم، بلکه قطعا ما می‌توانیم به آن پاسخ دهیم، اما هنگامی که به مرحله‌ای برسیم که شمار زیادی از مردم شهید شده و در نتیجه آن خانواده‌های زیادی آواره شوند، در آن هنگام ما گزینه دوم را که گزینه آشتی است، انتخاب می‌کنیم.
وی تصریح کرد : روند آشتی، امکان بازگشت به منازل را برای مردم فراهم کرد، همچنانکه آشتی، شمار زیادی از افراد مسلح را ترغیب کرد تا اوضاع خود را حل و فصل کرده و به وطن بازگردند،چرا که آنها دیدند که اوضاع دوستانشان هم ساماندهی شد و به زندگی عادی‌شان بازگشتند.
در حالی که افراد مسلح سوری بازگشت به زندگی را برگزیده‌اند، تروریست‌های مسلح بیگانه همچنان با ارتش سوریه می‌جنگند، آشتی هرگز ارزشی برای این افراد ندارد به همین سبب گزینه نظامی به یک ضرورت حتمی برای اخراج و ارسال آنها با اتوبوس‌های سبزرنگ به استان ادلب تبدیل شده، استانی که به گورستان افراد مسلح مشهور شده است.
«زینب» یک دانشجوی سوری می‌گوید : هنگامی که آشتی با افرادی که درک و فهم دارند، انجام شود، می‌توانیم با آنها به نتیجه دست یابیم، قطعا ما هم به چنین آشتی‌ای تمایل داریم، ولی با کسانی که به حمل سلاح اصرار دارند و همچنان دشمنی می‌ورزند، قطعا آشتی با چنین افرادی را نمی‌پذیریم و هرگز نمی‌توانیم چنین آشتی را بپذیریم.
«محمد عید» یک روزنامه‌نگار سوری گفته است : تمام کشورهایی که درگیر جنگ و مصایب شده بودند، گزینه اول و نهایی آنها گزینه آشتی است، این مسئله قطعی و ثابت است.
وی خاطر نشان کرد : آنچه سبب آشتی می‌شود، حل و فصل از طریق نظامی است که بعد انسانی را در نظر می‌گیرد، همچنین امکان حرکت هدفمند دو مسیر نیز وجود دارد،به همین سبب، اساس و پایه، آشتی است.اما اگر آشتی بدون استناد به قدرت نظامی مادی مستحکم و قانونی دولتی باشد که آن را مورد توجه و حمایت خود قرار دهد،چنین آشتی‌ای ارزشی ندارد.
در نهایت، سوری‌ها در این زمینه اتفاق نظر دارند که حرکت در مسیر آشتی‌ها سالم‌ترین راه برای حل بحران سوریه و مهار خونریزی بیشتر است، ولی آنها در عین حال تاکید می کنند که مبارزه با تروریسم ضرورتی است که در نهایت هیچ تعارضی با پرونده آشتی ندارد.
