به گزارش مشرق، عظیم قیچی‌ساز که فردا برای صعود به قله لوتسه و پیوستن به باشگاه 8 هزار متری‌ها راهی نپال خواهد شد امروز در نشست خبری حاضر شد و به سؤال خبرنگاران در مورد این صعود پاسخ گفت.

قیچی‌ساز در ابتدای صحبت‌های خود عنوان کرد:‌از سال 1380 کوهنوردی به صورت حرفه‌ای آغاز کردم و در این 15 سال، 13 قله بالای 8 هزار متر را صعود کرده‌ام، اولین صعودم به قله اورست در سال 84 و در قالب تیم ملی بود، اما پس از آن تصمیم گرفتم صعودهایم به صورت انفرادی صورت بگیرد.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا این کار را انجام می‌دهید، گفت:‌هنگام صعود، خطرات زیادی وجود دارد و با توجه به اینکه مسئولیت‌ها زیاد است، سعی می‌کنم انفرادی باشد، چون تجربه ثابت کرده انرژی‌ای که قرار است برای یک تیم ده نفره بگذارم، به صرفه نیست، البته در پای قله تیم‌های بین‌المللی در دسته‌های مختلف حضور پیدا می‌کنند، من هم انفرادی می‌روم تا مسئولیت کسی بر گردن من نباشد، به عنوان مثال؛ سال 81 اتفاقی افتاد که خیلی سنگین بود.

*برای صعود هیچ‌ وقت تصمیم احساسی نمی‌گیرم

وی در پاسخ به این سؤال که پس از سه سال عدم موفقیت در صعود به قله لوتسه برای امسال چقدر انگیزه دارید، گفت: سه سال پشت سر هم اتفاقاتی افتاد که نتوانستم به هدفم برسم، سال قبل به علت فوت چند باربر در منطقه صعودمان ناتمام ماند، از سوی دیگر، فصل صعود هم به پایان رسیده بود و به ایران برگشتم. برای فتح یک قله، خیلی باید محتاط باشیم، چون همه زحمات قبلی ممکن است با یک اشتباه هدر برود، من برای صعود 13 قله قبلی زحمت زیادی کشیدم و حالا باید در مراحل پایانی، قدم‌هایم خیلی مطمئن و دقیق باشد، باید خیلی بافکر و دور از احساسات کارم را ادامه دهم. 

کوهنورد مشهور کشورمان ادامه داد: با توجه به اینکه دو ماه زمان صعود است، ممکن است روی قله احساساتی شوید و یک تصمیم اشتباه شما را از هدفتان دور و جانتان را تهدید می‌کند، به همین دلیل باید منطقی باشیم. صعود به هر طریق ممکن، اشتباه است. کسانی که در باشگاه 8 هزار تایی حضور دارند، خیلی از آنها برخی از اعضای بدنشان را در صعودها از دست داده‌اند، اما خوشحالم که تا اینجا من در بین این نفرات تنها کسی هستم که بدنم سالم است. 

*تاکنون وزارت ورزش حمایت نکرده است/ وقتی خداحافظی می‌کنم ممکن است دیگر برنگردم

قیچی‌ساز در مورد اینکه با مسئولیت خودتان تمام صعودها را می‌روید یک کمی جای تعجب دارد و آیا مسئولان ورزش حمایتی کرده‌اند یا خیر، گفت: تا اینجای کار و در 13 صعود حمایت نکرده‌اند، بخشی از اتفاقات من نباید پاسخگو باشم. باید از مسئولان ورزش بپرسید که آیا تاکنون اسم مرا شنیده‌اند یا اصلاً مرا می‌شناسند؟ فدراسیون خانه دوم من است اما آنها هم بودجه محدودی دارند، جوابگوی این همه کوهنورد نیست.

وی ادامه داد: من در این راه و طول مدتی که کوهنوردی کردم 50 نفر از دوستان کوهنوردم را از دست دادم، شاید برخی خطاها انسانی باشد، اما بلاهای طبیعی دیگر دست شما نیست. وقتی برای صعود با خانواده و دوستانم خداحافظی می‌کنم مطمئن نیستم که بار دیگر باز می‌گردم یا خیر، چنین خطرات زیادی در این راه وجود دارد. 

*در جهان فقط 34 نفر قلل بالای 8 هزار متر را صعود کرده‌اند

کوهنورد کشومان در پاسخ به این سؤال که چقدر اسپانسر به شما در این راه کمک می‌کند، گفت: خوشبختانه در این دوره بدون دغدغه می‌روم و همکاری ما طوری است که می‌خواهم کوهنوردی را بهتر به جامعه معرفی کنم. در همه رشته‌ها ورزشکاران زحمات زیادی می‌کشند و در المپیک چند صد مدال توزیع می‌شود، اما در کوهنوردی تنها 34 نفر قلل بالای 8 هزار متر را صعود کرده‌اند، در این بین هم تنها 15 نفر بدون اکسیژن و باربر کارشان را انجام داده‌اند. هنگامی که آلمانی‌ها می‌خواستند قله نانگاپارمات را صعود کنند، حدود 17 نفر تلفات دادند اما بعد از آن کل کشور آلمان بسیج شد تا این صعود انجام شود. یکی از کوهنوردان مشهور جهان در پاسخ به این سؤال که ایرانی‌ها می‌خواهند اورست را فتح کنند گفته بود آنها پنجاه سال بعد هم نمی‌توانند این کار را انجام دهند، اما ما سال 77 این کار را انجام دادیم و تاکنون 13 قله بالای 8 هزار متر را هم رفته‌ایم. ورزش جنگ زمان صلح است و در این رشته می‌توانیم حرف‌های زیادی برای گفتن در دنیا داشته باشیم. 

*از هیچ‌کس انتظاری نداشتم و این رمز موفقیتم است

وی گفت: از شروع کارم اینطور بوده که از کسی انتظار نداشتم و رمز موفقیتم هم در کوهنوردی همین بوده است. هر کسی در کشورش یک دِینی دارد و باید آن را انجام دهد، یک نفر شهید می‌شود و یک نفر هم مثل هم می‌خواهد افتخارآفرینی به شکل دیگری کند، شاید 50 سال بعد نگویند چه کسی پول داد یا نداد و چیزی که می‌ماند، صعودی است که به نام ایران ثبت شده است. 

*تنها کسی هستم که روی هر قله فقط یک بار فعالیت کردم

قیچی‌ساز در مورد نحوه صعود به قله‌ها گفت: در ارتفاع بالای 8 هزار متر اکسیژن به یک سوم حد معمول می‌رسد و شرایط سخت است، ما بعد از 10 روز پیاده‌روی به کمپ اصلی می‌رسیم و بعد از سه چهار روز استراحت و هم‌هوایی به کمپ یک می‌رویم. اینطور نیست که یکسره صعود را انجام دهیم، شاید ما چهار با تا پای قله می‌رویم به کمپ قبلی برمی‌گردیم تا شرایط مناسب باشد. در روز آخر هم از هواشناسی استعلام می‌گیریم و صعود نهایی را انجام می‌دهیم. 

وی ادامه داد: تنها کسی هستم که در 13 صعود قبلی روی هر قله فقط یک بار فعالیت کرده‌ام و همان یک بار هم منجر به صعود شد، شاید برای خیلی‌ها این موضوع عجیب باشد، به عنوان مثال؛ یک نفر برای فتح قله K 2، هفت بار به بالا رفته اما نتوانسته صعود را انجام دهد. آخرین نفری که هر چهارده قله را فتح کرده 7 سال و دو ماه برای آن زمان سپری شده است، اما اگر اتفاقات سال 93 نمی‌افتاد، می‌توانستم این قله‌ها را در 6 سال و 8 ماه تمام کنم که یک رکورد بی‌نظیر بود. 

*در کوهنوردی دوپینگ بی‌معنی است

وی در مورد اینکه شرایط بدنی‌تان برای کوهنوردی چگونه است و آیا دوپینگ در آن معنی دارد یا خیر، گفت: در این رشته که شما باید 30 ساعت فعالیت مداوم داشته باشید، دوپینگ بی‌معنی است، چه ماده‌ای می تواند شما را 30 ساعت سرپا نگه دارد، بهترین دوپینگ استفاده از اکسیژن است. سال گذشته 220 نفر اورست را فتح کردند و تنها من بودم که بدون اکسیژن رفتم، وقتی در آن بالا اکسیژن استفاده می‌کنید، ارتفاع برایتان 2 هزار متر کمتر می‌شود یا اگر باربر ببرید همه‌چیزتان را آماده می‌کند. صعود من بدون اکسیژن به این خاطر است که می‌خواهم کارم را بهترین نحو انجام دهم و در شأن نام ایران باشد. دنیا دنیای رقابت است و من هم می‌خواهم ارزش کارم بیشتر باشد. وقتی یکبار دیگر می‌خواستم به اورست بروم، تصمیم گرفتم که بدون اکسیژن باشم تا تمام صعودهایم به این شکل صورت گرفته باشد. 

*بیشتر تمرینات من برای صعود، تمرینات هوازی است

کوهنورد مشهور کشورمان در مورد اینکه تمرینات‌تان برای صعود چگونه است، گفت: کوهنوردی یک ورزش هوازی است و باید تمرینات را طوری طراحی کنیم که نزدیک به شرایط صعود باشد. من بیشتر دوچرخه‌سواری و دومیدانی انجام می‌دهم. حتماً نیازی نیست که حتماً دماوند یا سبلان را صعود کنیم، از سوی دیگر، در کوهنوردی بعد روانی خیلی مهم است، شاید برخی صعودها از توان من خارج بوده، اما چون در ذهنم این موضوع را ساده کرده‌ام، به صعود رسیدم. برخی کوهنوردان شاید در تمریناتشان مرا هم در کوله‌پشتی‌شان بگذارند و بالا بروند، اما وقتی بحث صعود به قله است، نمی‌تواند کاری انجام دهد، به همین دلیل می‌گویم مسائل روحی و روانی حرف اول را می‌زند. 

*بعد از لوتسه دیگر قله‌های بالای 8 هزار متر را نمی‌روم

قیچی‌ساز در پاسخ به این سؤال که پس از صعود و پیوستن‌تان به باشگاه 8 هزار تایی‌ها، برنامه‌تان چه خواهد بود، گفت: نمی‌توانم کوهنوردی را کنار بگذارم، اما به دلیل خطرات زیادی که پشت سر گذاشته‌ام، دیگر روی قلل 8 هزار متری فعالیت نمی‌کنم، برنامه‌ام این است که بلندترین قله‌های هر قاره را صعود کنم که این موضوع هم قطعی نیست. 

وی ادامه داد: همه دوست دارند تجربیات خود را به دیگران انتقال دهند و من هم مستثنی نیستم، اما باید بستری فراهم باشد. 

*در کوهنوردی همیشه باید روی توان خودتان حساب کنید

وی در پاسخ به این سؤال که آیا در آن ارتفاع به یکدیگر هم کمک می‌کنید یا خیر، گفت: در منطقه اورست، کوهنوردان زیادی می‌آیند اما در برخی قلل دیگر 2 یا چند نفر بیشتر نیستیم. کوهنوردی رشته‌ای است که باید همیشه روی توان خودتان حساب کنید. باید تمام تمرکزتان روی این باشد که خارج از توان حرکت نکنید، چون ممکن است فرد دیگری هم که با شما صعود می‌کند، او هم دچار مشکل شود. تمام صعودهای من با تمام توان و قدرت بوده است، همیشه می‌گویند با سه چهارم توان خود صعود کنید و پایین بیایید و یک‌چهارم توانتان را هم برای خطرات احتمالی حفظ کنید. 

*با تمرینات مداوم، بدون اکسیژن هم صعود می‌کنید

وی گفت: در حالت طبیعی، ضربان قلب انسان 60 بار در دقیقه می‌زند، اما من با تمریناتی که داشته‌ام به 45 بار در دقیقه رسانده‌ام، شاید در شرایط طبیعی و از لحاظ پزشکی، زنده ماندن بدون اکسیژن در آن ارتفاع غیرممکن است، اما با تمرین می‌توانید این کار را انجام دهید. وقتی در آن شرایط قرار می‌گیرید، متوجه می‌شوید که می‌توانید بدون اکسیژن بمانید یا خیر. 

قیچی ساز که کارمند شهرداری تبریز است و درآمدش از این طریق است تأکید کرد: سال قبل می‌توانستیم به لوتسه صعود کنم و این کار به پایان برسد، اما درصد ریسک‌اش بالای 50 درصد بود و اگر اتفاقی می‌افتاد، تمام این زحمات هدر می‌رفت. از ابتدا دوست داشتم کاری را که انجام می‌دهم به بهترین شکل باشد. یکی از دلایل بدون اکسیژن رفتن هم همین است. 

کوهنورد مشهور کشورمان در پایان در پاسخ به این سؤال که چرا قله ماکالو را هیولای سیاه می‌نامند، گفت: ابتدا باید توضیح دهم که نام قله‌ها به نام محلی‌شان است، اما برخی هم مانند اورست تغییر کرده‌اند. فکر می‌کنم جورج اورست اولین نفری بود که این قله را فتح کرد و نامش هم همان ماند. در مورد ماکالو هم باید بگویم این قله بسیار سنگین و خطرناک است و واقعاً نامی که برایش گذاشته‌اند برازنده‌اش است. 

به گزارش فارس، مومنی، یکی از مسئولان اسپانسر قیچی ساز در این صعود گفت: قرارداد دو ساله با این کوهنورد بسته‌ایم و اگر امسال هم صعود صورت نگرفت سال آینده این اتفاق بیفند و سعی می‌کنیم پس از صعود و هنگام بازگشت به ایران تعدادی از کوهنوردان مشهور دنیا را دعوت کنیم.