گالاراگا سرمربی برجسته آن دوران خواهان خسوس شده بود. او بازیکنان مستعد را کشف می کرد. کاسترو در ۱۶ سالگی نخستین بازی اش را برای این تیم انجام داد. تنها چند سال بعد برادرش انریکه (کینی) که بعد ها به یکی از بزرگترین گلزنان تاریخ اسپانیا تبدیل شد به اسپورتینگ پیوست. هر دو برادر ۱۲ سال برای این تیم بازی کردند البته کینی در این فاصله چهار سال با پیراهن بارسلونا به میدان رفت اما سپس تصمیم گرفت به اسپورتینگ باز گردد و در این تیم بازنشسته شود.

هر دو برادر محبوب بودند اما کینی که مهاجم بود درخشان‌تر بازی می‌کرد. با این حال خسوس تاثیرگذاری و محبوبیت داشت و به خاطر ظاهرش به او لقب مایسون داده بودند. با حضور برادران کاسترو اسپورتینگ توانست به سطح اول لالیگا صعود کند. تیم فراموش نشدنی خیخون فصل های درخشانی را در لالیگا سپری کرد و حتی نزدیک بود فاتح این رقابت‌ها شود.

کاسترو زمانی که ۳۳ سال داشت به خاطر مشکلات جسمانی مجبور شد از دنیای فوتبال خداحافظی کند. او پس از جراحی نتوانست در بهترین سطح خود ظاهر شود و به همین علت دستکش هایش را آویخت.

هر دو برادر نامشان در تابستان ۱۹۹۳ جاودانه شد. بارسلونا ۲۶ جولای در حضور ۳۵ هزار نفر به تمرینات بازگشت و ایندوریان که قهرمان تور دو فرانس شده بود به روستایش بازگشت و جشن قهرمانی گرفت اما در این حین خبری تلخ  و غیر منتظره در رسانه‌ها پخش شد؛ خسوس کاسترو غرق شد. جزییات این حادثه تلخ گویای شخصیت خوب او بود. خسوس در آخرین لحظات زندگی‌اش عمل قهرمانانه‌ای انجام داده بود. او به همراه خانواده‌اش در ساحل پچون کانتابریا حضور داشت و زمانی که متوجه شد یک کودک انگلیسی در معرض غرق شدن است خود را به آن محل رساند. سپس در آب شیرجه زد تا جان کودک را نجات بدهد اما خودش غرق شد. این اتفاق در حالی رخ داد که با کمک چند نفر دیگر کودک نجات یافت اما ستاره پیشین اسپورتینگ جانش را از دست داد.

این خبر تلخ سر و صدای زیادی در اسپانیا به پا کرد. این اتفاق بیش از همه برای کینی دردناک بود چون مدتی به خاطر مسائل مالی با برادرش قهر بود. از او دو پسر به نام‌های خسوس و دنیل ماند. در مراسم خاکسپاری‌اش ۶ هزار نفر حضور داشتند و کینی و فالو (برادرانش) تابوت او را حمل کردند. سپس دروازه‌بان اسپانیایی که مانند یک قهرمان درگذشت به خاک سپرده شد.