
نصيري در مورد منظومه فکري سروش در زمينه قرآن اظهار کرد: سروش، در دهه گذشته در کتاب «قبض و بسط تئوريک شريعت»، معارف بشري و معارف ديني را داراي رابطه مستقيم معرفي کرده و بر اين اعتقاد است که تحولات معارف بشري در معارف ديني و قرآني اثرگذار است.
اين مدرس حوزه و دانشگاه يادآور شد: سروش، قرآن را همسخن زمان خود دانسته و در جايي مطرح کرده که خطاهاي فرهنگ عصر قرآن از باب زمان محاوره در قرآن راه يافته است.
عضو هيئت علمي دانشگاه علم و صنعت افزود: سروش در دو سال اخير از نظريه اول خود برگشت و به جاي اينکه بگويد قرآن براساس قاعده محاوره از فرهنگ عرب جاهلي استفاده کرده، ميگويد؛ چون قرآن سخن پيامبر (ص) است و پيامبر در ميان عرب زيسته و انديشهها و افکار خطا آميز عرب در روح و جان ايشان رسوخ کرده، اين خطاها هم در قرآن راه يافته است، همچنين سروش قرآن را سخن پيامبر اکرم (ص) ميداند و معتقد به رهيافت خطا در قرآن و انکار اعجاز آن است.
اين قرآنپژوه، خطرناکبودن انديشههاي سروش در حوزه قرآني را سبب نگارش کتاب تازه خود دانست و گفت: سروش ادعايي کرده که در طول تاريخ اسلام هيچ متفکري چنين ادعايي نکرده و از زبان يک مسلمان معتقد به دين، پيامبر (ص) و قرآن شنيده نشده است و حتي «ناصر ابوزيد» که نظريه تاريخمندي قرآن را بيان کرد و حکم ارتداد خود را از شيخ الازهر گرفت، هرگز نگفته بود که خطا در قرآن راه يافته، بلکه نظريهاش درباره همزباني قرآن با فرهنگ عصر خودش بود.