به گزارش مشرق، در آستانه تغییرات کابینه یازدهم و تازه سازی فضای کار دولت دوزادهم با معرفی اعضای جدید و جابه جایی برخی از افراد کابینه، تغییر ریاست سازمان حفاظت محیط زیست هم به صورت جدی دنبال می‌شود. 

آنطور که از شواهد، قراین و گمانه زنی‌ها پیداست، معصومه ابتکار پس از گذشت 12 سال باید از سازمان حفاظت محیط زیست خداحافظی کند. 

12 سال درگیری مستقیم با محیط زیست و فرصت چهارساله وی در شورای شهر تهران باید ازابتکار یک رئیس قدرتمند برای ریاست سازمان محیط زیست می‌ساخت اما او معضلات مبتلا به محیط زیستی کشور مانند ریزگرد‌ها، از بین رفتن دریاچه‌ها و تالاب‌های اصلی کشور، مرگ و انقراض حیات وحش، آلودگی هوا را در حاشیه فعالیت‌های سیاسی و نمایشی خود قرار داد. 

رفت و آمد گسترده هنرمندان و سازمان‌های مردم نهاد به جای حضور موثر کار‌شناسان و صاحبنطران، امضای تفاهم نامه‌های متعدد بین المللی و بی‌اثر، خطای در به کارگیری معاونین و مشاوران ضعیف که عمدتا از میان نزدیکان ابتکار انتخاب شده بودند پرداختن به حواشی و مسائل غیر مرتبط با این سازمان از دلایل شکست ابتکار در مدت حضورش در سازمان محیط زیست بود. 

در یک ماه گذشته گزینه‌های متعددی برای حضور در این مسند معرفی شده‌اند که جدی ترین‌های این گزینه‌ها محمد فاضلی، عیسی کلانتری، علیمحمد شاعری و علیمحمدنوریان هستند.

محمد فاضلی: به خاطر نگاه موشکافانه و جامعه‌شناسانه اش به محیط زیست به یکی از گزینه‌های محبوب کار‌شناسان محیط زیست به منظور جوانسازی و روحیه تعامل بیشتر با کار‌شناسان است.

 وی در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام به‌عنوان مدیر پژوهش‌های اجتماعی و فرهنگی مشغول است و علاقه بسیاری به جامعه‌شناسی توسعه، جامعه‌شناسی محیط‌ زیست، جامعه‌شناسی سبک زندگی دارد. 

اما فاضلی فعالیت اجرایی مشخصی را در کارنامه خود ندارد و علاقه مندانش باید بدانند که هرچند محیط زیست دارای ابعاد علمی بیشماری است اما جایگاه معاونت ریاست جمهوری سازمان محیط زیست یک جایگاه سیاسی بوده و نیازمند یک رئیس همراه با رفتار سیاسی است نه زبان تند انتقادی یک جامعه‌شناس. 

عیسی کلانتری: گزینه جدی دیگری است که آنچنان مورد استقبال کار‌شناسان و دوستداران محیط زیست قرار نگرفته است، چراکه در زمان حضورش در مسند وزارت جهاد کشاروزی ضربات جبران ناپذیری را به محیط زیست کشور وارد کرد. 

وی که مشاور معاون اول رئیس جمهور در امور آب، کشاورزی و محیط زیست و دبیر ستاد احیای دریاچه ارومیه است، نتوانست در این چهارساله به تغییر وضعیت این دریاچه موفق عمل کند. تحصیلات کلانتری در زمینه کشاورزی است و نگاه او همیشه به سمت توسعه کشاورزی در ایران بوده است به طوریکه با ادغام دو وزارتخانه کشاورزی و جهاد سازندگی کار وزارت را‌‌ رها کرد و از سال 1381 با تشکیل خانه کشاورز به عنوان یک تشکل سیاسی بخش کشاورزی، دبیر کل آن شده و تاکنون در این سمت فعالیت می‌کند. 

علیمحمد شاعری: استاندار سابق گلستان، قائم مقام سازمان محیط زیست و رئیس فعلی کمیسیون کشاورزی در مجلس است، هرچند گفته می‌شود به دلیل محبوبیت وی در میان فعالان مدنی و کار‌شناسان می‌تواند گزینه مناسبی در این سمت باشد اما به دلیل حضوراش در راس کمیسیون کشاورزی مجلس و داشتن عنوان معاونت  در دولت احمدی‌نژاد شانس انتخابش برای این سمند را کمرنگ‌تر می کند.

نوریان: آخرین گزینه جدی و جایگزین این مسند است، وی 27سال ریاست سازمان هوا‌شناسی، معاونت محیط زیست انسانی و سرپرستی دانشگاه آزاد را در کارنامه دارد از نوریان به عنوان مدیری عملگرا و در عین حال مورد تایید همه جناح‌های کشور یاد می‌شود اما سن بالای نوریان مانع از چابکی‌اش را در حوزه پر چالش محیط زیست خواهد بود.

هر کدام از این گزینه‌ها اگر صندلی ریاست سازمان محیط زیست را از ابتکار تحویل بگیرند با معضلات و بحران‌های زیادی در حوزه محیط زیست مانده اند که به دلیل بی توجهی چندین و چند ساله مدیران پیشین کشور را تا مرز بحران پیش برده است.

کمرنگ بودن گرایشان سیاسی، عزم جدی برای تهیه بانک اطلاعاتی در حوزه انسانی و طبیعی محیط زیست که به دلیل اغفال چند ساله ما را در شرایطی گنگ از وضعیت دقیق زیست محیطی کشور قرار داده است، به کار گیری معاونین و مشاورین از بدنه کارشناسان زبده کشور، دور ماندن از حواشی، توجه به معضلات اصلی محیط زیستی کشور مانند آلودگی هوا، آلودگی آب و خاک، می تواند از ریاست بعدی سازمان محیط زیست، رئیسی کارآمد و موفق بسازد.

به نظر می‌آید این حوزه نیازمند حضور یک شخصیت معتدل محیط زیستی است تا کشور از وضعیت محیط زیستی کشور  پرآشوب موجود را  به بستری آرام برای خدمت رسانی تبدیل کند.