به گزارش مشرق، هرکس می تواند در منزل خود ، خصوصا آپارتمان های دیوار به دیوار امروزی بر مبنای استدلال چاردیواری اختیاری، هر نوع اقدامی انجام دهد؟ قانون چنین مجوزی به افراد می دهد؟

بر اساس اصل 40 قانون اساسی هیچ کس نمی تواند اعمال حق خویش را وسیله اضرار به غیر و یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد. در واقع به بیان دیگر باید قائل به این موضوع بود که آزادی و حقوق همه ما محدود به آزادی و حفظ حقوق دیگران است. ما تا جایی آزادیم که اعمال و رفتار ما به دیگران و یا منافع عمومی آسیب وارد نکند.

در قانون مدنی نیز در باب رعایت حقوق همسایگان ، موادی به این موضوع اشاره کرده است : ماده 130 بیان میدارد کسی حق ندارد از خانه خود به فضای خانه همسایه بدون اذن او خروجی بدهد و اگر بدون اذن خروجی بدهد ملزم به رفع آن خواهد بود. و یا ماده 132 که عنوان کرده است : کسی نمی تواند در ملک خود تصرفی کند که مستلزم تضرر همسایه شود ، مگر تصرفی که به قدر متعارف و برای رفع حاجت یا رفع ضرر از خود باشد.

در خصوص ماده اخیر میزان متعارف را جامعه تعیین می کند و ملاک آن نظر عرف مردم خواهد بود. پس برای مثال نواختن ارگ در یک آپارتمان چند ده واحدی و ایجاد آلودگی صوتی یکی از مصادیق تضرر به همسایگان و از نظر قانونی ممنوع است. همچنین است اگر کسی در منزل خود انواع خاصی از گیاهان و حیوانات را نگه داری نماید که باعث بروز صدا ، بوی نامطبوع یا ورود حشرات موذی به ساختمان باشد نیز مصداق دیگری از اضرار به غیر است. پر واضح است که اما بوی طبخ انواع غذا و مواردی از این دست ، قاعدتا خارج از موضوع بحث ما خواهد بود.

در بعضی از ساختمان ها مدیران، برای حفظ نظافت ساختمان مقرراتی را وضع کرده اند به طور مثال گذاشتن کفش جلوی در و قراردادن هرنوع وسیله زینتی را در راه پله ها ممنوع اعلام کرده اند. افرد می بایست بر اساس ماده 14 آیین نامه اجرایی قانون تملک آپارتمان ها به چنین مقرراتی پایبند بوده و همکاری لازم را در این خصوص بنمایند.

در نهایت باید گفت که چاردیواری اختیاری این روزها چندان هم اختیاری ِاختیاری نیست. آزادی همه ما محدود به آزادی همشهریانمان است. بکوشیم اعمال حقوق خود وسیله آسیب رساندن به دیگران نکنیم.