سرویس ورزش مشرق - چندی بود که ورزش کشور درگیر مسابقاتی در چین تایپه شده بود با عنوان یونیورسیاد 2017. مسابقات جهانی دانشجویان که اختصاص به ورزش های دانشگاهی دارد، هر دو سال یک بار برگزار می شود که در نوع خود، رقابتی چند رشته‌ای است که بعد از بازی‌های المپیک، پر شرکت کننده‌ترین رویداد ورزشی جهان به شمار می رود.

یونیورسیاد نیز مانند المپیک از دو بخش تشکیل یافته، تابستانی و زمستانی که معمولا دانشجویان کشورهای مختلف در آن شرکت کرده و رقابتی چند روزه را تجربه می کنند. اما در کشور ما، این رقابت را که دارای اهدافی تربیتی و فرهنگی است، به شکلی نادرست، به رقابتی حرفه ای و قهرمانی میان دانشجویان جهان تفسیر کرده اند که روایتی غیرواقع گرایانه درباره آن است. به نظر می رسد یونیورسیاد در کشور ما تعریف و ترجمانی غیرواقعی داشته که سال هاست در این مسیر نیز پیش می رود.

* اهداف فرهنگی ورای یک بازی ورزشی ساده!

اگرچه در یونیورسیاد شاهد رویارویی و پیکار دانشجویان در رشته های ورزشی مختلف هستیم؛ اما واقعیت این رویداد که با حمایت ویژه برخی کشورهای غربی همراه است، نه رسیدن به مدال که ترویج ارزش هایی مانند جوانمردی، دوستی، برادری، همکاری و ... دانشجویان است که در آینده مسئولیت و نقش های کلیدی در سیاست، اقتصاد، فرهنگ و صنعت را برعهده خواهند داشت. در حقیقت، ورزش بهانه ای برای نزدیک سازی و حتی مشابهت سازی دانشجویان از سراسر جهان برای ساختن گروه های الیت و تصمیم ساز در کشورها در آینده است. حال، ورزش کدام محوریت را دارد؟

در حقیقت، بانیان و فعالان برگزاری یونیورسیاد، آن را بهانه ای برای تربیت و ساختن نسل های تاثیرگذار در کشورها با ارزش هایی متناسب استانداردهای خود می دانند که البته، ورزش بهانه ای برای این تجمع و زندگی چند روزه است. حال در کشور ما، بدون توجه به این موضوع و با انحراف افکار عمومی، یک رویداد فرهنگی و تربیتی را در حد المپیک بالا برده و مدال های آن را بزرگ و کم نظیر جلوه می دهند که با واقعیت، فاصله ای بسیار دارد. اگرچه شاید این بیان موجب دلخوری اهالی یونیورسیاد می شود؛ اما باید اذعان داشت که این رقابت فاقد ارزش ورزشی و مدالی چندان بالایی است.

* قدرتهای جهانی و بی توجهی ورزشی به یونیورسیاد

وقتی به جدول رده بندی و توزیع مدال های یونیورسیاد نگاهی بیندازیم، به خوبی متوجه می شویم که کشورها، نگاهی جدی به این مسابقات ندارند. آنها آمده اند تا یک تجربه فرهنگی و رفتاری را به بهانه ای ورزشی ثبت کنند و به دستاوردهایی که مدنظرشان است، برسند. نگاهی اجمالی به جدول رقابت ها نشان می دهد که چقدر واقعیت ها از تبلیغات این روزهای کشورمان به دور است و این آوردگاه چقدر دارای سطح فنی نازلی است.

ژاپن، کره جنوبی، چین تایپه، روسیه، آمریکا، اوکراین، کره شمالی، ایتالیا، چین و ایران، عناوین اول تا دهم این مسابقات را به نام خود کردند. بدون هیچ شرحی، همین عناوین را در المپیک ریو مرور کنیم؛ آمریکا، بریتانیا، چین، روسیه، آلمان، ژاپن، فرانسه، کره جنوبی، ایتالیا و استرالیا. مقایسه این دو فهرست نشان می دهد که چقدر نگاه ورزشی به یونیورسیاد جدی است که در آن چین تایپه، کره شمالی، اوکراین مدعی هستند و قدرت های اصلی ورزش جهان در رده های پایین تر. آیا می توان باور داشت که آمریکا به عنوان مهد ورزش دانشجویی و آموزشگاهی، در رده چهارم باشد؟ ورزش چین در رده نهم قرار دارد؟

البته، در آینده بیشتر توضیح خواهیم داد که یونیورسیاد دارای چه ابعاد فرهنگی و تربیتی است و چگونه عملا در حال حرکت در زمین بازی دیگران هستیم و خودمان را دلخوش به چند مدال ساده کرده ایم. البته، سوی دیگر ماجرا نیز ورزش دانشجویی کشورمان است که خود ماجرای مفصلی دارد که اوج آن در حضور همسر رئیس فدراسیون ورزش دانشگاهی بدون هیچ توجیه در تایپه بود. این موضوعات را در روزهای آینده به طور مفصل مورد بررسی قرار خواهیم داد.