سلام. یاحسین...... (دست اندرکاران پروژه های فضایی وزارت دفاع، سازمان فضایی و سرمایه گذاران فعالیتهای فضایی یا به عبارتی کامل تمام فعالان علوم فضایی کشور حتما بخوانند) هوافضا و وزارت دفاع کم کم دارن عادت میکنند به حرف زدن و عمل نکردن.(مثلا : این رئیس سازمان فضایی جوری بیشتر از یک ماه مانده به رمضان میگفت، تا حداکثر سی روز دیگه کاوشگر5 را با موجود زنده پرتاب می کنیم و زیر سامانه هایش را تست میزنیم، که حتی شبها خواب میمون میدیدم و از انتظار مردم و زنده شدم.) جهت اطلاع بر و بچ فضایی، تاخیرهای پیش آمده به شرطی قابل قبول است، که شما عزیزان ماموریت های فضایی پیش بینی شده را با ارتقای فنی و کیفی بسیار محسوس و در دید به ثمر برسانید.(مثلا : اگر مرداد یا همان شهریوری کپسول زیستی - کاوشگر5 - را پرتاب می کردید، خروج از جو و بازگشت - ایمن - بلادرنگش بعلاوه ی عملیاتهای تابعه و زیرمجموعه کفایت میکرد، اما امروز کپسول پرتابی باید بتواند به عنوان یک مدارگرد تا حداکثر ظرفیت در فضا بماند و حتی انتقال مداری یابد، زمینه ساز پرتاب کپسول انسانی در آینده ایی بسیار نزدیکتر از پیش بینی ها باشد و علاوه ی بر مانورهای فضایی دیگر، در نهایت سلامت و بدون کم شدن یک تار مو از میمونه به زمین بنشیند. + اگر مهرماه ماهواره ی فجر پرتاب میشد همان تفکیک تصویری صد یا پنجاه مترش کفایت میکرد اما امروز حداقل کیفیت تفکیک پذیری تهیه ی تصویر باید 5 متر باشد و تازه اش هم باید دوربین حرارتی و تجهیزات شناسایی قابل بهره برداری دیگری با خود همراه داشته باشد.)(شما تاخیر کرده اید و جبران نکردن تاخیر موجب خسارات مختلف و فراوانی خواهد شد.) در ضمن باید اضافه کنم که انجام ماموریت های فضایی تعیین شده بدون این ویژگیها برای ملت به حتم قابل قبول نخواهد بود و هر چه زمان بگذرد، فراتر از اینکه توقعات مردم بیشتر شده و شتاب میابد، کار شما سنگینتر شده و احتمال بروز مشکلات جدی در مسیر و حتی شکستهای مفتضحانه و نا امید کننده به واسطه ی وجود دلایل منطقی چون، بی تجربگی، در دسترس نبودن دانش و فن مطمئن و... بسیار جدی میشود. به نظر من پازل تهیه شده برای پیشرفت کشور در عرصه ی فضا در صورت تکمیل کامل هم، فقط اسم پیشرفت را یدک میکشد و بسیاربسیار کندتر از توان حقیقی و موجود این ملت ترسیم شده است،مثلا : توان هیچگونه شتاب و جهشی ندارد، عملیاتهای کلان فضایی ابتدائی و بسیار سبک از لحاض کیفی و فنی تعریف شده اند، نگاهی کاملا اقتصادی به این علم بدون استثناء قدرت افزا وجود دارد و...(و اینها خود خیانتی نادانسته و خاموش است) دوستان نهایت هدفی که اعلام شده است، حضور در سطح کره ی ماه طی پانزده سال آینده است، (این هدف مطمئنا به کمال محقق خواهد شد، اما سود علمی ناچیزی برای کشور به همراه خواهد داشت، چرا؟ به این دلیل که در پانژده سال آینده، آمریکا در مریخ است، چین ایستگاه فضایی اختصاصی خود را تکمیل کرده است، ژاپن در سطح ماه صاحب ایستگاه فضایی تمام رباتیک است، اروپا برنامههای فضایی گسترده ایی را آغاز کرده است و... حال خود قضاوت کنید. یکی دو پیشنهاد هم دارم، -ایجاد تفکیک مناسب بین فعالیت های زیستی و غیر زیستی فضایی، در کمال همکاری و هم یاری و تبادل تجربه، دانش و امکانات.(اجرای این مهم علاوه بر شتاب افزایی، مانعی است در بروز چفت و بس در فعالیت های فضایی کشور، به این معنی که اگر برای هر جبه مشکلی پیش آمد، آن یکی جبه طوفنده پیش رفته و دیگری را با خود به یدک میکشد) -جنبه ی اقتصادی کارهای فضایی را از الویت خارج کنید و اهمیت دسته چندمی به آن بدهید.(به پیربه پیغمبر، این اول کار است که مجبورید برای ساخت و استقرار ماهواره در خارج از جو، چند صد میلیون دلار خرج کنید و این نوید را هم بدهم که اگر گستره ی ماموریت هایتان را جسورانه تر و بسیار کلانتر کنید در آینده ی نزدیک صدها بلکه هزاران کار قابل توجه فضایی داخلی را به منظور دانش و تجربه افزایی برای محققان و فعالان عرصه ی فضا، امنیت و دفاع، علم افزایی و....، با کمتر از (مثلا)صد میلیون دلار به ثمر خواهید رساند، چرا که در آن روز کشور در مسیر فضا قرار گرفته است و از وضعیت امروز که در مسیر فضایی شدن به تمام معنا(منظورم در همه ی ضمینه هاست) قرار دارد، کامل عبور کرده است.) آهای مشرق نیوزیها اگر به نظرتون می رسه که این نوشته ها میتونه صحیح و مناسب باشد، پس خواهشا به دست یه فعال فضایی برسانیدش، شاید اثرگذار شد. در پایان بدانیم که علم از آن خداست و آن را به هر که بخواهد میدهد.

کاوشگر-5 ماهواره نیست؛ نوعش تو اسمشه؛ کاوشگر مجید جان! کاوشگر!