افتتاح سفارت آمریکا در قدس اشغالی که به تازگی با کشتار ده‌ها نفر از فلسطینی‌ها و زخمی شدن هزاران نفر دیگر همراه بود، سند رسمی مشارکت آمریکا و سکوت خفت‌بار و توطئه‌آمیز رژیم های مرتجع عربی در جنایات هفتاد ساله رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود. در این مجموعه مقالات، علاوه بر بررسی عوامل وجهه تاریک و منفور رژیم صهیونیستی در افکار عمومی جهان، با عوامل تهدید موجودیتی رژیم صهیونیستی آشنا می‌شویم که بسیاری از متفکران جهان را واداشته تا از ایده فروپاشی اسرائیل سخن بگویند.

بخش دوم: تهدیدات امنیتی فراروی رژیم ‌صهیونیستی

با وقوع تغییر و تحولات اخیر در نظام بین‌الملل و کم شدن فاصله زمانی و مکانی بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی، حاکمیت مطلق دولت‌ها تضعیف شده و بازیگران جدیدی ظهور پیدا کرده‌اند. به این ترتیب دیگر نمی‌توان مسائل مطرح در پرونده‌های داخلی یک کشور را بدون در نظر گرفتن ارتباط آن‌ها با دیگر مولفه‌ها و تحولات کشورهای پیرامونی و جهانی بررسی کرد. در نتیجه شناخت تهدیدات امنیتی کشورها و رژیم‌های مختلف نیز تنها وابسته به بررسی متغیرهای داخلی و درون مرزی نیست، بلکه تابعی از شاخص‌های منطقه‌ای و بین‌المللی است. علاوه بر اینکه تهدیدات جدید را دیگر نمی‌توان منحصر به تهدیدات امنیتی و نظامی قرار داد. تهدیدات دیگری در ابعاد سیاسی ، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی وجود دارد که حتی می‌تواند در رده تهدیدات موجودیتی مطرح شود.

موجودیت رژیم صهیونیستی با اعلام جنگ ضد مردم فلسطین همراه بوده و تاکنون نیز این رژیم در فضای جنگی بقا پیدا کرده است. رژیم صهیونیستی به علت ماهیت توسعه طلبانه خود، موجودیتش را در گروی ادامه جنگ می‌داند. رژیم صهیونیستی امنیتی‌ترین کابینه جهان را دارد و بیشترین سهم از بودجه کلی خود را به مسائل نظامی و امنیتی اختصاص داده است. طی سال‌های 1948 تا 1982 تهدید اصلی امنیت رژیم صهیونیستی مربوط به کشورهای عربی بود که در این دوره جنگ‌های متعددی میان دو طرف در گرفت. به این ترتیب ناآرامی‌های داخلی یا هرج و مرج در کشورهای عربی به معنی امنیت بیشتر برای اسرائیل تلقی می‌شد. اما با گذشت زمان و امضای قراردادهای سازش میان برخی رژیم‌های عربی و رژیم صهیونیستی، جهان عرب در راهبرد امنیتی تل‌آویو به دو گروه کشورهای عربی معتدل و کشورهای عربی افراط گرا تبدیل شد. بروز انقلاب اسلامی ایران و سقوط رژیم سابق شاه به عنوان بزرگترین متحد منطقه‌ای رژیم اسرائیل، ضربه سختی به تل آویو زد و معادله‌های معکوسی در منطقه ایجاد کرد که با بروز گروه‌های مقاومت در کشورهای عربی نظیر حزب الله در لبنان و جنبش‌های مقاومت در فلسطین و عراق و... همراه بود.

طی سال‌های اخیر و با تلاش برخی رژیم‌های عربی برای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی، منافع و امنیت این رژیم‌ها به یکی از اهداف راهبردی تل‌آویو تبدیل شده و اسرائیل تلاش گسترده‌ای برای پیشبرد روند عادی سازی روابط با این کشورها کرده و تغییر جهت دشمنی این کشورها از تل‌آویو به تهران را در دستور کار خود قرار داده است. گرچه تحلیلگران سیاسی و نظامی اسرائیل این رویکرد را بخشی از دستاوردهای خود در عرصه تحولات جدید منطقه می‌دانند، اما تهدیدات رژیم صهیونیستی در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی و امنیتی که به صورت کلاسیک در تقابل با این رژیم قرار داشته، همچنان ادامه دارد و طی سال‌های اخیر تهدیدات جدیدی نیز به آنها اضافه شده است.

الف: تهدیدات سیاسی امنیت رژیم صهیونیستی

1- بحران مشروعیت:‌مهمترین بحران سیاسی رژیم صهیونیستی بحران عدم مشروعیت در عرصه داخلی و بین المللی است. این در حالی است که نقش افکار عمومی و بازیگران غیر دولتی در جهان امروز بیش از پیش افزایش پیدا کرده و دولت‌های دموکراتیک نمی‌توانند تا حد زیادی از رویکرد کلی افکار عمومی خود فاصله بگیرند.

واقعیت این است که اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی و استمرار موجودیت آن و تلاش برای توسعه این رژیم در چارچوب فضای فلسطین اشغالی، نقض آشکار قطعنامه‌ها و مصوبه‌های بین‌المللی است و این واقعیت هرگز از چشم جهان دور نمانده است. نمود این رویکرد را می‌توان در نتیجه تحولات اخیر به وجود آمده در روند انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به قدس اشغالی مورد توجه قرار داد که با واکنش‌های منفی و محکومیت از سوی اکثریت کشورهای جهان همراه بود.

در واقع می توان گفت تلاش دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالی که با هزینه‌های زیادی برای واشنگتن و تل‌آویو همراه بود، در راستای کسب مشروعیت و عبور از این نقیصه جدی صورت گرفت. چرا که انتقال سفارت یک کشور به قدس اشغالی به معنی پذیرش سلطه رژیم صهیونیستی بر این شهر است که طبق مصوبات و قطعنامه‌های محافل بین‌المللی متعلق به مردم فلسطین است و حضور اسرائیل در آن حضوری اشغالگرانه است.

گزارش راهبردی رژیم صهیونیستی در سال 2018 تاکید می کند که رژیم صهیونیستی در محافل گسترده در خاورمیانه و اروپا و حتی آفریقا با بحران جدی عدم مشروعیت روبرو شده و این موضوع نگرانی‌ها در رابطه با رویکرد روزافزون یهودی ستیزی را افزایش داده است. این گزارش، جریان‌های رقیب رژیم صهیونیستی را در میان سه گروه مختلف قرار داده و از اسلام گرایان و چپ‌گراهای افراطی حامی رویکردهای لیبرالیستی و راستگرایان ملی گرا به عنوان این رقبا نام می‌برد. این گزارش می‌افزاید که جریان های مذکور هدف استراتژیک مشترکی برای ریشه کن کردن اسرائیل دنبال می‌کنند و جنگ نرمی را ضد این رژیم مدیریت می‌کنند.

عاموس یادلین تهیه کننده این گزارش منازعه اسرائیلی-فلسطینی را به عنوان بستر اساسی ادامه درگیری‌های یهودیان و اسرائیل معرفی کرده و تأکید می‌کند که اتهاماتی که در رابطه با ادامه اشغالگری و اقدامات نژادپرستانه و سیاست انزوای نژادپرستانه فلسطینی‌ها و استعمار و سرکوب کودکان و مصادره حقوق بشر و حقوق شهروندی و جنایات جنگی مطرح شده، این رویکرد را افزایش داده است.

2- آوارگان فلسطینی: از دیگر مسائلی که مشروعیت رژیم صهیونیستی را تهدید می‌کند موضوع آوارگان و پناهندگان فلسطینی است. حجم این موضوع و ابعاد قانونی و حقوق بشری آن، بحث در رابطه با آوارگان فلسطینی را غیر قابل چشم پوشی قرار داده است. در حال حاضر بالغ بر 5 میلیون نفر از پناهندگان فلسطینی، زندگی سختی را در کشورهای دیگر دارند و قادر به بازگشت به سرزمین مادری خود نیستند.

پس از تشکیل رژیم صهیونیستی عضویت این رژیم در سازمان ملل متحد با دو شرط پذیرفته شد. یکی از این شروط بازگشت آوارگان فلسطینی به وطن اصلی خودشان بود. اما رژیم صهیونیستی بعد از نیم قرن همچنان به تعهدات خود در این زمینه عمل نکرده است. قطعنامه‌های مختلف سازمان ملل متحد در خصوص مناقشه فلسطینی‌ها و رژیم صهیونیستی به موضوع پناهندگان اشاره کرده است. قطعنامه 194 مشخصا به مسئله پناهندگان فلسطینی اختصاص دارد و بر بازگشت آنها به وطنشان تأکید می‌کند. با این حال رژیم صهیونیستی این قطعنامه و مفاد آن را مانند دیگر قطعنامه‌های سازمان ملل متحد زیر پا گذاشته است.

3- رسوایی‌ها و فساد سیاسی و اخلاقی:  یکی دیگر از مواردی که سبب بروز بحران سیاسی برای رژیم صهیونیستی و سردمداران آن شده، مجموعه رسوایی‌های مالی و فسادهای اقتصادی و اخلاقی سران این رژیم است. گر چه این بخش را می‌توان در بخش تهدیدات اجتماعی فراروی اسرائیل بررسی کرد، اما فراوانی آن در میان سردمداران سیاسی اسرائیل، باعث بروز یک بحران سیاسی در سرزمین‌های اشغالی شده است. این مفاسد سبب شده اطمینان شهرک‌نشینان به سران سیاسی رژیم اسرائیل کاهش پیدا کرده و موجودیت این رژیم را به خطر بیندازد. یدیعوت آحارونوت روزنامه صهیونیستی با انجام یک نظرسنجی از کسانی که 60 سال سابقه حضور در فلسطین را داشته‌اند، به این نتیجه رسیده که این افراد از اوضاع داخلی رژیم اشغالگر قدس ناامید هستند. این افراد که برخی از آنها از نظریه‌پردازان اشغال فلسطین بودند، در این نظرسنجی اعلام کرده‌اند که « این اسرائیلی نیست که در رویای خود به دنبال آن بودیم.»

طی دهه‌های اخیر فساد در جسم و جان کابینه اسرائیل گسترش پیدا کرده و به ‌سرعت در تمام بخش‌های آن ریشه دوانده است. رشوه و منفعت‌طلبی مالی نیز در ذهن مردم رسوخ پیدا کرده است. سیاست‌مداران فاسد شده‌اند و اولویت‌ها و منافع شخصی خود را به وظایف و مسئولیت‌ها ترجیح می‌دهند و آمادگی دارند این منافع را برتر از منافع دولتی قرار دهند. آنها به ‌صورت مستقیم در به فساد کشاندن مؤسسات دولتی و تعامل با دلالان و رانت‌خواران سهیم هستند.

جدعون لِوی نویسنده صهیونیست در مقاله‌ای در روزنامه میدل ایست آی نوشت که میزان فساد در اسرائیل به اندازه‌ای زیاد است که اتهامات زیادی بر ضد شخصیت‌هایی که مواضع و پست‌های عالی در دولت دارند را نیز شامل می شود.

وی در این زمینه می‌افزاید که اتهامات اقتصادی متوجه نتانیاهو در دو پرونده جمع‌آوری شده است. موضوع اول در رابطه با پذیرش هدایایی از ارنون میلشان کارگردان فیلم‌های اسرائیلی و آمریکایی است و موضوع دوم مربوط به مطالب و اظهاراتی است که بین وی و ارنون موزیس ناشر و سردبیر روزنامه یدیعوت آحارونوت گذشته است که وی تلاش داشته این روزنامه جانبداری بیشتری نسبت به نخست‌وزیر داشته باشد.

جدعون لوی نویسنده اسرائیلی می‌افزاید که تمرکز بر فسادهای کوچک و جرم‌های بیهوده انجام شده در داخل دولت اسرائیل تلاش دارد افکار عمومی را از یک موضوع اساسی که همان اشغالگری است و منبع تمام فسادها و اقدامات جنایت‌کارانه در داخل دولت اسرائیل به شمار می‌رود، منحرف کند.

بررسی مفاسد اقتصادی و اخلاقی در میان سردمداران رژیم صهیونیستی، سیاهه‌ای بلند بالاست که در زیر به صورت خلاصه به ابعادی از آن اشاره می کنیم:

• روسای رژیم صهیونیستی:

1. عیزر وایتزمن رئیس اسبق رژیم صهیونیستی در پی اتهامات مطرح شده موسوم به قضیه سروسی از سمت خود عزل شد. او متهم شده بود که صدها هزار دلار به صورت غیر قانونی تصرف کرده است. وایتزمن وقتی خود را در این مهلکه دید، از سمتش کناره گیری کرد و تا زمان مرگ به عنوان یک شخص عادی زندگی کرد.
2. موشه کاتساو رئیس اسبق رژیم صهیونیستی به علت تجاوز به عنف محکوم شده و هفت سال به زندان افتاد. وی اقدامات جنسی خود را بر ضد 10 زن که در دفتر رئیس رژیم صهیونیستی و سال‌های قبل در دفتر وزارت دفاع زیر نظر وی بودند، انجام داده بود. کاتساو بعد از گذراندن 5 سال از زندان خود، مورد عفو قرار گرفت و آزاد شد.

• نخست وزیران رژیم صهیونیستی

1. آریل شارون نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی: پلیس اسرائیل تحقیقاتی را در رابطه با دست داشتن وی در پرونده زمین خواری انجام داد. وی همچنین در پرونده موسوم به جزیره یونانی نیز دست داشت. پسر وی عمری شارون نیز در رابطه با کلاهبرداری و مداخله در انتصابات سیاسی و اعمال غیرقانونی در روند تأمین مالی احزاب محاکمه و به هفت ماه زندان محکوم شد.

2- ایهود اولمرت: نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی که انجام تحقیقات بر ضد وی در نهایت به فروپاشی کابینه و و زندانی شدنش منتهی شود. همه چیز هنگامی آغاز شد که پلیس اسرائیل تحقیقاتی را در رابطه با خرید یک منزل مسکونی از سوی وی با قیمت پایین در خیابان کرمیا الفخ در قدس اشغالی در برابر پاداش های دولتی آغاز کرد. همچنین تحقیقات دیگری که صورت گرفت نشان داد که اولمرت در زمان تصدی پست وزارت صنعت و تجارت در پرونده مناقصه فروش بانک لئومی دست برده است. همچنین اتهاماتی بر ضد وی در رابطه با انتصابات سیاسی غیرقانونی در مدیریت بخش خصوصی در هنگام تصدی پست وزارت صنعت و تجارت متوجه وی ‌شد. در سپتامبر 2008 اولمرت از سمت خود استعفا کرد. در مارس 2015 دادگاه رژیم صهیونیستی در دادگاه به علت اتهامات کلاهبرداری و خیانت در امانت به هشت ماه زندان و پرداخت غرامت محکوم کرد.

• وزرا و مسئولان ارشد
  1. جونین سیجف وزیر انرژی و زیرساخت‌ها: وزیری که قاچاقچی مواد مخدر بود: در مارس 2005 جونین سیجف وزیر انرژی و زیرساخت‌های سابق این رژیم به اتهام تلاش برای قاچاق مواد مخدر و جعل گذرنامه محکوم به تحمل 5 سال زندان شد.
  2. وزیر کار اسبق: شلومو بنیزری وزیر کار و امور اجتماعی و بهداشت سابق نیز در لیست وزرای فاسد اسرائیل قرار دارد. وی به فساد و کلاهبرداری و دریافت رشته در برابر تسهیل در تعیین کارگران خارجی محکوم شد. در سال 2008 ،دادستانی اتهام رشوه و خیانت به امانت و قانون گریزی را بر ضد وی مطرح کرده و او را به چهار سال زندان محکوم کرد.
  3. آفراهام هیرشزون وزیر امور مالی: در سال 2009 آفراهام هیرشزون وزیر امور مالی سابق رژیم صهیونیستی به اتهام سرقت و جعل و کلاهبرداری و پول شویی به 5 سال و 5 ماه زندان محکوم شد. لیست جرم های این وزیر سابق صهیونیستی دریافت پول ناموجه برای گذراندن تعطیلات و اعیاد، دریافت پول برای خرید لوازم شخصی، و کسب درآمد از سفرهای خارجی بود.
  4. آریه درعی وزیر امور داخلی رژیم صهیونیستی: وی در سال 1999 به اتهام دریافت رشوه و کلاهبرداری و خیانت در امانت محکوم شد. وی نیز به سه سال زندان محکوم شد، اما در نهایت در پایان سال 2012 و اندکی قبل از انتخابات کنیست به عرصه سیاسی بازگشت و بار دیگر ریاست حزب شاس را بر عهده گرفت.
• اعضای کنست رژیم صهیونیستی

علاوه بر وزرا و نخست وزیران رژیم صهیونیستی، تعداد زیادی از نمایندگان کنست(پارلمان) صهیونیستی در مسائل مربوط به فساد دست دارند، از جمله مهم‌ترین آنها رافائل بنحاسی عضو کنیست از حزب شاس است که به اتهام انتقال و جابه‌جایی غیر قانونی اموال محکوم شد. علاوه بر وی نعامی بلومنتال عضو کنست از لیکود نیز به علت دریافت رشوه در روند انتخابات و مانع تراشی در روند اعمال قانون محکوم شد.

اسحاق مردخای از دیگر عناصر فاسد پارلمان رژیم صهیونیستی است که به اتهام آبروریزی محاکمه شده است. اسرائیل یدان نماینده دیگر کنست است که به علت دادن رشوه انتخاباتی به 8 ماه زندان محکوم شد.

• فساد حاخام های صهیونیستی

سردمداران رژیم صهیونیستی درباره خطرات و پیامدهای سیاسی و اقتصادی و فرهنگی مفاسدی که تعدادی از حاخام های ارشد و مراجع دینی صهیونیستی در آن گرفتار شده‌اند، هشدار داده‌اند. تعدادی از ژنرال‌های پلیس رژیم صهیونیستی از حاخام اسحاق بنتو یکی از بزرگ‌ترین خاخام‌های صهیونیست رشوه گرفته‌اند تا بتوانند بر روی مفاسد مالی وی سرپوش بگذارند.

موضوع مفاسد حاخام بنتو هنگام رسوایی به بار آورد که یونا میستغر خاخام ارشد رژیم صهیونیستی به اتهام پول‌شویی و دادن رشوه بازداشت شد. همچنین موطیه الون یکی دیگر از خاخام‌های صهیونیستی نیز که از بزرگترین شخصیت‌های دینی صهیونیستی به شمار می رود، به اتهام تجاوز جنسی به تعدادی از دانشجویان خود بازداشت و زندانی شد.