به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشـت:

به گزارش ایلنا نیما بصیری خطاب به روحانی نوشت:

به عنوان یک ایرانی وظیفه خود می‌دانم گلایه‌هایی را از منظر یک صنعتگر و عضوی از پارلمان بخش خصوصی به عرض برسانم. پس از چندین بار شنیدن سخنرانی جنابعالی، همه موارد مطرح‌شده را وعده‌هایی مهم و در عین حال تکراری احساس کردم. آقای رئیس‌ جمهور! بیانات شیوای حضرتعالی در عین حال که مهم‌اند، اما به وضوح از عدم اطلاع نسبت به وضعیت عمومی مردم حکایت می‌کنند.

چنانچه مروری بر فرمایشات و وعده‌های خود در ایام تبلیغات انتخاباتی داشته باشید؛ سؤال اینجا است که کدام یک را تا به امروز برای مردم عملی کرده‌اید! اقتصاد کشور همچنان با سعی و خطا و بدون درایت به پیش می‌رود و فقط با راهکارهای غیرکارشناسی به دنبال حل معضلات کشور هستیم؛ در حالیکه اگر قرار بود بخش خصوصی هم بر مبنای وعده‌ها و تصمیمات جنابعالی و مسئولان دولتی عمل کند، حتما تا امروز نابود شده بود.

وی می‌افزاید: آقای رئیس‌جمهور! چرا عمر جوانان، پیشکسوتان و عامه مردم برایتان مهم نیست و چرا اجازه می‌دهید با سعی و خطا برای سرنوشت مردم تصمیم‌گیری شود. در سخنانتان فرمودید بخش خصوصی می‌بایست چنین کند و چنان کند و ما همراهی می‌کنیم. سؤال این است که مگر تاکنون برای بخش خصوصی چه کرده‌اید که بار دیگر فعالان اقتصادی را به همکاری دعوت می‌کنید؟!

آیا اصل ۴۴ قانون اساسی را به شکل صحیح به اجرا گذاشتید یا فقط شعار حمایت از بخش خصوصی سر دادید؟! چرا برای برچیدن بساط مفاسد و رانت‌های موجود، تصمیمی قاطع اتخاذ نمی‌کنید؟ همان مدیران اجرایی که در برابر شما نشسته و شنونده فرمایشات شما بودند، مگر در این کشور زندگی نمی‌کنند. به دنبال جذب سرمایه‌گذاری خارجی هستید، اما غافل از آنکه تمامی سرمایه‌های کشور را ارزان از دست می‌دهید.

آقای رئیس‌جمهور! به جای افزایش ساعت کاری یا کنترل مصرف آب و برق سازمان‌ها، خودتحریمی داخلی را حل کنید و بغض و کینه بخش دولتی نسبت به فعالان بخش خصوصی را مرتفع‌نمایید. شما اکنون از فعالان بخش خصوصی کمک می‌خواهید؛ در حالیکه از انتخابات دوره اول ریاست جمهوری، حضرتعالی وعده حضور در اتاق بازرگانی و در بین فعالان بخش خصوصی را مطرح کردید اما چه شد؟ تا به امروز چه دست نوازشی بر سر فعالان بخش خصوصی کشیده‌اید که انتظار همراهی از آنها دارید؟ البته همین که امروز دست نیاز و همراهی به سوی بخش خصوصی دراز کرده‌اید، جای بسی خوشحالی دارد.