به گزارش مشرق، در دهه پنجاه به سر می‌بردیم که ایوب عسگرخانی با انتقال به السالمیه کویت، اولین لژیونر تاریخ باشگاه پرسپولیس شد. حالا بعد از گذشت حدود نیم قرن، باشگاه سرخپوش تهرانی با ارسال ۵۰ لژیونر به اقصی نقاط جهان به صورت مستقیم در بین تیم‌های وطنی رکورددار است.

یکی از خبرگزاری‌های فرانسوی در قالب یک گزارش اشاره کرده بود که بازیکنان ایرانی بعد از ورود کارلوس کی روش به حضور در لیگ‌های خارجی علاقمند شدند و کوچ آنها در چند سال گذشته شدت گرفته است. حال می‌توان این قضیه را در شمای کوچکتر و در تیم پرسپولیس هم مشاهده کرد.

برانکو ایوانکوویچ با تیم توانمند و فوق العاده‌ای که ساخته توانسته با فاصله بهترین تیم ایران شود و همین مسئله بازیکنان این تیم را نسبت به بقیه بازیکنان، برجسته کرده است. می‌بینیم که در حضور برانکو ۵ ستاره پرسپولیس راهی لیگ‌های خارجی چه در آسیا و چه در اروپا شده‌اند.

مهدی طارمی و رامین رضاییان اولین نفراتی بودند که هوای لژیونر شدن در زمان برانکو به سرشان زد. آنها به اتفاق هم و به یک باره با تیم ناشناخته ریزه اسپور ترکیه به توافق رسیدند و خیلی ناگهانی تصویرشان هنگام عقد قرارداد با رئیس باشگاه مذکور در فضای مجازی و سایبری دست به دست شد. طارمی زودتر و رامین دیرتر پشیمان شدند و برگشتند. مهدی حدود یک فصل دوام آورد، اما بازهم هوای خارج از ایران به سرش زد.

مهاجم تنگستانی سرخپوشان این بار راهی قطر شد تا مثل کریمی و دایی و ... از حاشیه خلیج فارس به اروپا برود و در قاره سبز ماجراجویی کند. انتقال مهدی به الغرافه انجام شد و حالا این بازیکن بیش از نیم فصل است که در جمع زرد و‌ آبی‌ها به اتفاق وسلی اسنایدر و ... توپ میزند و انصافا خوب هم بازی می‌کند.

ماجرای رامین کمی متفاوت بود. او تا پایان لیگ شانزدهم در جمع سرخپوشان ماند اما برانکو تمایلی به حفظ کردنش نداشت. دل آقای سرمربی با مدافع راست جاه طلبش هیچ وقت صاف نشد و رامین بعد از مدتی بدون تیم بودن راهی اوستنده بلژیک شد. رضاییان دوران پر افت و خیزی را در ژوپیلر لیگ داشت.

رضاییان با تمرینات شبانه روزی فیکس شد اما با یک اشتباه دوباره به ته چاه برگشت خورد. رامین دست از تلاش برنداشت و بازهم ادامه داد و این روزهای آفتابی و ابری بارها برایش تکرار شد و حالا هم بعداز ترک اوستنده تیم جدیدی را برای خودش پیدا نکرده است.

صادق محرمی نفر بعدی است. یک مدافع راست دیگر که داستان ترانسفرش به کلی با رامین متفاوت بود. برانکو به یمن حضور او خیلی راحت رضاییان را کنار گذاشت. صادق هم در اوج جوانی پخته کار کرد و از میانه‌های فصل زمزمه‌های حضورش در دیناموزاگرب، تیم اول فوتبال کرواسی و باشگاه سابق برانکو به گوش رسید. حتی محرومیت پرسپولیس از پنجره نقل و انتقالاتی هم سد راه صادق نشد و او با بدرقه گرم پروفسور لباس آبی به تن کرد و خیلی زود هم فیکس تیمش شد و حتی گل به خودی هم نتوانست او را از جمع 11 بازیکن اصلی کنار بیندازد.

فرشاد احمدزاده. روزگاری می‌گفتند پسر خوانده برانکو است و پیرمرد کروات به او اعتقاد فراوانی دارد؛ همینطور هم بود اما در انتهای فصل به خاطر بحث بازوبند مقداری رابطه این دونفر تیره و تار شد. در ادامه فرشاد هوای لژیونر شدن به سرش زد و با پیشنهاد تیم اسلاسک ووروسلاو لهستان روبرو شد. خیلی زود مقدمات انتقال فراهم شد و فرشاد بعد از میلاد عبادی پور، به دومین لژیونر تاریخ ایران در این کشور بلوک شرقی شد.

در نهایت پنجاهمین لژیونر تاریخ پرسپولیس وحید امیری بود. آقای آرام و بی‌حاشیه فوتبال ایران بعد از درخشش در جام جهانی مورد توجه چند تیم اروپایی قرار گرفت و به یکی از بهترین پیشنهادها جواب مثبت داد. وحید به اقتضای سن و سالش و همچنین تجربه فضای فوتبال خارج از ایران پیشنهاد تیم پنجم فوتبال ترکیه را قبول کرد و ترابوزانی شد. امیری یکی از مردان همیشه ثابت پرسپولیس برانکو بود اما نسبت به احمدزاده، او حق بیشتری برای لژیونر شدن در این برهه داشت.

در کنار این 5 نفر، بازیکنانی نظیر رضا کرملاچعب و همچنین شهاب زاهدی هم با رفتن به لیگ‌های فنلاند و ایسلند، ضمن آشکار ساختن این نکته که کشورهای یاد شده هم لیگ حرفه‌ای دارند؛ تعداد لژیونرهای پرسپولیس در زمان برانکو را افزایش دادند.

حال باید دید در این روزها که برانکو خواسته یا ناخواسته مقدمات حضور ستاره‌هایش در فوتبال خارج از این مرز و بوم را مهیا می‌کند نفر بعدی اردوی سرخپوشان برای این امر چه کسی خواهد بود؟ علیرضا بیرانوند، احمد نوراللهی، سیامک نعمتی، علی علیپور یا ...؟