تیم‌های ملی فوتبال برزیل و آرژانتین امشب (سه‌شنبه) ساعت ۲۱:۱۵ در چارچوب مسابقات چهارجانبه عربستان در جده به مصاف هم می‌روند.
لحظات تاریخی دیدارهای برزیل و آرژانتین
شروع پله و آخرین گل لابرونا: برزیل ۱ ــ ۲ آرژانتین (ریودوژانیرو ۱۹۵۷)
ادسون آرانتس دو ناسیمنتو "پله" یک بازیکن فوق‌العاده در جهان فوتبال محسوب می‌شود. او یک بازیکن جهانی است و در همه زمینه‌ها در تیم سانتوس درخشید. مهاجم برزیلی توانست با نمایش‌های فوق‌العاده‌اش دو قهرمانی در جام لیبرتادورس کسب کند و سه بار به همراه برزیل فاتح جام جهانی شود.
سرنوشت می‌خواست پله نخستین بازی‌اش را با پیراهن برزیل برابر آرژانتین تجربه کند. این اتفاق در هفتم جولای ۱۹۵۷ در ماراکانا رخ داد. پله در آن روز تنها ۱۶ سال و هشت ماه و ۱۷ روز داشت. "اُ ری" برای نخستین بار پیراهن سبز و زرد را بر تن کرد. این بازی از رقابت‌های کوپا روکا برگزار می‌شد. در این تورنمنت آرژانتین و برزیل در دو بازی رفت و برگشت به مصاف هم می‌رفتند. آرژانتین پیروز این دیدار بود اما پله توانست اولین موفقیت بین‌المللی خود را به دست بیاورد. در دقیقه ۷۷ او توانست دروازه آمادئو کاریسو را باز کند. این گل در حالی اتفاق افتاد که پله اولین بازی‌اش را برای تیم ملی انجام داد.
از طرفی این دیدار برای آلبی سلسته اهمیت داشت و در یادها باقی ماند. آنها علاوه بر این که توانستند در ماراکانا رقیب قدیمی خود را شکست دهند آنخل لابرونا توانست نخستین گلش را برای تیم ملی آرژانتین به ثمر برساند. او در جام جهانی ۱۹۵۸ نیز حضور داشت اما نتوانست حتی یک گل به ثمر برساند. گلزن ریورپلاته توانست در ۳۷ بازی ملی ۱۷ گل به ثمر برساند.
جنگ بزرگ پس از لگد خایر به سالمون: آرژانتین ۲ ــ ۰ برزیل (بوینس آیرس ۱۹۴۶)
دهم فوریه ۱۹۴۶ آرژانتین و برزیل آخرین دیدار جام قهرمانی سودامریکانو را برگزار کردند. این بازی برای تعیین قهرمان بود. آرژانتین در حالی پا به این دیدار گذاشت که بازی‌هایش را با پیروزی پشت سر گذاشته بود و برزیل بدون شکست (سه پیروزی و یک تساوی) بود.
این دیدار همان طور که انتظار می‌رفت پر از تنش بود اما همه چیز در دقیقه ۲۸ رخ داد. خایر روی سالمون خطا کرد که در نهایت این برخورد باعث شد مدافع آرژانتینی با پای شکسته زمین را ترک کند. در این لحظه درگیری شدیدی میان دو تیم به وجود آمد و افرادی که در نیمکت نیز حضور داشتند وارد آن شدند. در نهایت پلیس مداخله کرد و آنها را از هم جدا کرد. ماموران از آرژانتینی‌ها حمایت کردند.
برزیلی‌ها احساس امنیت نمی‌کردند و نمی‌دانستند که بازی درباره از سر گرفته خواهد شد یا نه. پس از یک ساعت دومینگوس دا گیام توانست هم‌تیمی‌هایش را راضی کند تا به میدان باز گردند. این دیدار که بیش از چهار ساعت طول کشید، در نهایت با گل‌های توچو مندس با نتیجه ۲ بر صفر به نفع آلبی سلسته به پایان رسید.
اولین رویارویی در جام جهانی: آرژانتین ۱ ــ ۲ برزیل (هانوفر ۱۹۷۴)
با وجود این که رقابت دو کشور خیلی گسترده است اما این دو تیم تا جام جهانی ۱۹۷۴ هرگز برابر هم قرار نگرفته بودند. دو تیم دومین مرحله گروهی جام جهانی آلمان به مصاف هم رفتند. سلسائو در حالی پا به این رقابت‌ها گذاشته بود که در سال ۷۰ فاتح جام جهانی شده بود. با این حال این تیم غایبان بزرگی همچون پله داشت. نبود مهاجم برزیلی قابل توجه بود. توستائو، جرسون و کلودوآلدو نیز سلسائو را همراهی نمی‌کردند. آنها به عنوان تیم نخست به دور بعد صعود کردند.
از طرفی آلبی سلسته در شرایط آرمانی قرار نداشت. این تیم از ستارگانی همچون آیالا، بریندیسی، هوسمن، ماریو کمپس و بابیگنتون بهره می‌برد. آرژانتین به لطف لهستان توانست به دور بعد صعود کند. دور دوم یک فاجعه بود. آنها شروع بدی مقابل هلند یوهان کرایف داشتند و با چهار گل مغلوب شدند.
دیدار برزیل و آرژانتین تعیین کننده چون هر دو تیم بازی نخست خود را با شکست پشت سر گذاشته بودند. یک پیروزی می‌توانست شرایط را برای دو تیم عوض کند. برزیل با شوت فوق‌العاده ریولینو توانست پیش بیفتد اما بریندیسی با یک گل تماشایی از طریق ضربه آزاد بازی را به تساوی رساند. در نیمه دوم جرزینیو توانست بازی را ۲ بر یک کند تا برزیل پیروز میدان شود.
پس از سوپر کلاسیکو، برزیل به خاطر شکست مقابل هلند از صعود به دور بعد باز ماند. آرژانتین نیز به علت شکست برابر سلسائو حذف شده بود.
مارادونا در ساریا اخراج شد: برزیل ۳ ــ ۱ آرژانتین (بارسلونا ۱۹۸۲)
در مرحله دوم جام جهانی ۱۹۸۲، آرژانتین، برزیل و ایتالیا در یک گروه قرار گرفتند و این گروه، گروه مرگ لقب گرفت. برزیل در مرحله نخست نشان داد که از ویژگی‌های قهرمانی برخوردار است و با پیروزی برابر شوروی، اسکاتلند و نیوزیلند توانست به دور بعد صعود کند.
از طرفی آلبی سلسته مشکلات زیادی در این جام جهانی داشت. در دیدار نخست مقابل بلژیک شکست خورد و باید در دیدار دوم مقابل مجارستان قرار می‌گرفت. در این دیدار دیگو آرماندو مارادونا درخشید و توانست دبل کند. در نهایت آرژانتین ۴ بر یک پیروز شد و در ادامه السالوادور را با نتیجه ۲ بر صفر شکست داد. با این حال پس از بلژیک به عنوان تیم دوم به دور بعد صعود کرد.
آلبی سلسته در نخستین دیدار خود مقابل ایتالیا مغلوب شد و باید پس از این شکست به مصاف برزیل می‌رفت. دو تیم در حالی در ساریا به مصاف هم رفتند که هواداران پیش از همه سلسائو را حمایت می‌کردند. زیکو گل نخست را به ثمر رساند به همین خاطر منوتی (سرمربی آرژانتین) بازی تهاجمی را در نظر گرفت. برزیل توپ را در زمین خود حفظ کرده بود. در نیمه دوم بازی آلبی سلسته شروع شد و با وجود این که این تیم بهتر شده بود اما قدرت برزیل در میانه میدان اجازه نداد آرژانتین به هدفش برسد. سرجینیو که در این رقابت‌ها مورد انتقاد قرار گرفته بود، توانست گل دوم سلسائو را به ثمر برساند، سپس گل سوم نیز به ثمر رسید. آرژانتین که خود را حذف شده می‌دید لحظات پایانی را در جهنم سپری کرد. در این شرایط مارادونا در دقیقه ۸۵ به خاطر خطای شدید روی باتیستا از بازی اخراج شد. گل پایانی این دیدار را رامون دیاس به ثمر رساند تا بازی ۳ بر یک شود.
پاس مارادونا به کانیگا: برزیل ۰ ــ ۱ آرژانتین (تورین ۱۹۹۰)
آرژانتین و برزیل پس از هشت سال دوباره در جام جهانی با هم روبرو شدند. آلبی سلسته از مارادونای بهره می‌برد که اکنون تبدیل به ستاره شده بود اما برزیل با یکی از تیم‌های معمولی خود پا به این رقابت‌ها گذاشته بود.
آلبی سلسته برای صعود از مرحله گروهی کار سختی داشت و به عنوان بهترین تیم سوم در دور رفت حضور یافت. این اتفاق باعث شد در مرحله یک هشتم نهایی با سخت‌ترین حریف یعنی برزیل روبرو شود.
از طرفی سلسائو با کامل‌ترین امتیاز ممکن به عنوان تیم نخست به دور بعد صعود کرد. آنها تنها یک گل دریافت کردند و چهار گل به ثمر رساندند. با این حال در مرحله بعد آرژانتین توانست در تورین این تیم را شکست دهد. این اتفاق به لطف درخشش مارادونا رخ داد. بیشتر موقعیت‌ها برای زردپوشان بود اما در ضربات نهایی خوب عمل نمی‌کردند و به همین خاطر نتوانستند دروازه آلبی سلسته را باز کنند. در حالی که هشت دقیقه به پایان بازی باقی مانده بود مارادونا با وجود زانوی آسیب دیده خود توانست از میان مدافعان برزیلی عبور کند و یک پاس فوق‌العاده به کانیگا بدهد. او نیز همه را شگفت زده کرد و دروازه تافارل را باز کند. آلبی سلسته یک بر صفر پیروز شد.
ماراکاناسوی پیوخو لوپس: برزیل ۰ ــ ۱ آرژانتین (ریودوژانیرو ۱۹۹۸)
آخرین پیروزی آرژانتین در ماراکانا در سال ۱۹۹۸ اتفاق افتاد. در آن بازی دوستانه شاگردان دنیل پاسارلا به لطف گل دقایق پایانی کلودیو پیوخو لوپس، پیروز شدند. آلبی سلسته توانست به رکورد منفی ۴۱ ساله خود پایان دهد و برزیل را در ورزشگاه افسانه‌ای‌اش شکست دهد. این دیدار برای آماده سازی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه در ۲۹ آوریل برگزار شد.
دو فینال کوپا آمه‌ریکا، دو قهرمانی برای برزیل
برزیل و آرژانتین دو بار در فینال کوپا آمه‌ریکا به مصاف هم رفتند. البته پیش از این در رقابت‌های قهرمانی سودامریکانو دو تیم در سال ۱۹۳۷ به مصاف هم رفته بودند که آلبی سلسته با دو گل حریف خود را شکست داد.
در فرمت ۱۲ تیمه کوپا آمه‌ریکا دو تیم در دیدارهای نهایی سال ۲۰۰۴ و ۲۰۰۷ برابر هم قرار گرفتند. هر دو فینال با قهرمانی زردپوشان به پایان رسید.
پنالتی‌های تلخ برای آرژانتین: برزیل ۲ (۴) ــ ۲ (۲) آرژانتین (لیما ۲۰۰۴)
برزیل مدافع عنوان قهرمانی در سال ۲۰۰۴ در مسابقاتی در پرو با تیم دوم خود شرکت کرد. کارلوس آلبرتو، سرمربی سلسائو در آن زمان ترجیح داد به ستارگانش استراحت دهد. به همین خاطر بازیکنانی همچون رونالدو، رونالدینیو، کاکا، کافو و روبرتو کارلوس در این تورنمنت حضور نداشتند.
از طرفی آرژانتین پس از یک جام جهانی ناامید کننده پا به این رقابت‌ها گذاشت. آنها با هدایت مارسلو بیلسا در جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن حاضر شدند اما نتوانستند حتی از مرحله گروهی صعود کنند.
دو تیم در تورنمنت پرو عملکرد خیلی خوبی داشتند و توانستند به فینال صعود کنند. سوپر کلاسیکو در ۲۵ جولای ۲۰۰۴ در ورزشگاه ملی لیما برگزار شد. آلبی سلسته در دقیقه ۲۱ با گل کیلی گونسالس از روی نقطه پنالتی از حریف خود پیش افتاد. پیش از پایان نیمه نخست لوئیزائو توانست با ضربه سر بازی را به تساوی برساند. در حالی که بازی تا لحظات پایانی مساوی بود، چلو دلگادو گل دوم آلبی سلسته را به ثمر رساند. یک دقیقه بعد آدریانو بازی را مساوی کرد تا برنده بازی در ضربات پنالتی مشخص شود. دی الساندرو و گابریل هاینزه باعث حذف آرژانتین شدند. آنها پنالتی های خود را از دست دادند و به همین خاطر برزیل جام قهرمانی را بالای سر برد.
آرژانتین همه را شیفته خود کرد اما در فینال غرق شد: برزیل ۳ ــ ۰ آرژانتین (ماراکایبو ۲۰۰۷)
در کوپا آمه‌ریکای ۲۰۰۷ آرژانتین فوتبال زیبایی را به نمایش گذاشت. خوان رومن ریکلمه و خوان سباستین ورون پس از اعلام بازنشستگی دوباره به تیم ملی بازگشتند. مسی در دوران خوش خود حضور داشت و به نظر می‌رسید آلفیو باسیله می‌تواند دوباره آرژانتین را قهرمان کوپا آمه‌ریکا کند و خاطره تلخ جام جهانی ۱۹۹۴ را پاک کند.
در این شرایط که همه چیز برای آرژانتینی‌ها رویایی پیش می رفت (بدون شکست، سه گل خورده تا فینال و ۱۶ گل زده ) آنها در فینال برابر برزیل دیگر شانس قهرمانی قرار گرفتند.
سلسائو در شرایط متفاوتی به سر می‌برد. دونگا روزهای نخست خود را به عنوان سرمربی سپری می‌کرد و به دنبال ساختن یک تیم قوی پس از جام جهانی ۲۰۰۶ بود. روبینیو و باپتیستا از بازیکنان کلیدی این سرمربی محسوب می‌شدند.
بازی به بدترین شکل ممکن برای آرژانتین شروع شد. باپتیستا توپ را در اختیار گرفت و یک پاس در عمق به الانو داد که آیالا را پیش روی خود می‌دید. بازیکن برزیلی در دقیقه چهار یک گل تماشایی را به ثمر رساند. پس از این گل سلسائو همه کار در زمین انجام داد. آنها منسجم بازی می‌کردند و اجازه نمی‌دادند بازیکنان باهوش آرژانتینی موقعیت سازی کند. از طرفی ضد حملات سریعی نیز می زدند. با وجود این که آرژانتین خیلی زود به گل الانو واکنش نشان داد و ضربه ریکلمه به تیرک برخورد کرد اما روند بازی عوض نشد.
سلسائو در حالی به رختکن رفت که یک گل دیگر نیز به ثمر رساند. آرژانتین کاملا به هم ریخته بود و نمی‌توانست موقعیت سازی کند. در نهایت دنی آلوس در یک ضد حمله بازی را ۳ بر صفر کرد. روبینیو علاوه بر این که بهترین بازیکن این رقابت‌ها شد، توانست برترین گلزن این بازی‌ها نیز لقب بگیرد.
جادوی مسی در آمریکا (نیوجرسی ۲۰۱۲)
آرژانتین سابیا در حالی برزیل را با هت‌تریک مسی شکست داد که خود را برای بازی‌های المپیک لندن آماده می‌کرد. بدون شک عملکرد مسی در آن بازی قابل توجه بود چون او در یک بازی کلاسیک توانسته بود سه گل به ثمر برساند. گل سوم ستاره آرژانتینی بهتر از همه بود. او پس از طی مسافت طولانی با توپ با پای چپ ضربه زد و دروازه حریف را باز کرد. این لحظه را هرگز نباید از یاد برد.
