به گزارش مشرق، هجدهم دسامبر ۱۹۵۶ توپ طلا به وجود آمد. نخستین کسی که برنده این جایزه شد استنلی متیوز بود. چارلی چاپلین فوتبال، ۴۷ امتیاز به دست آورد و آلفردو دی استفانو تنها سه امتیاز کمتر از او داشت. در دومین دوره مهاجم رئال مادرید توانست صاحب این جایزه شود. این اتفاق پس از دومین قهرمانی سفیدپوشان در اروپا رخ داد. او اختلاف زیادی نسبت به یان رایت، کوپا و ادواردز داشت. دی استفانو ۷۲ امتیاز و دیگر بازیکنان به ترتیب ۱۹ و ۱۶ امتیاز به دست آوردند. مهاجم آرژانتینی سپس توانست در چهارمین دوره دوباره برنده توپ طلا شود. پیش از او کوپا فرانسوی (بازیکن رئال مادرید) این جایزه را کسب کرده بود. این بازیکن در جام جهانی ۱۹۵۸ عملکرد درخشانی داشت و این اتفاق در غیاب دی استفانو رخ داد.

بیشتر بخوانید:

روز تولد یک تیم رویایی

دی استفانو در چهارمین دوره ۸۰ امتیاز به دست آورد و کوپا ۴۲ و جان چارلز ولزی ۲۴ امتیاز کسب کردند. او دیگر نتوانست برنده توپ طلا شود. پنجمین توپ طلا به لوییس سوارس، بازیکن بارسلونا رسید که سپس به اینتر پیوست. دی استفانو در دو توپ طلا متوقف شد و با گذشت زمان دو بازیکن توانستند سه بار برنده این جایزه شوند. یوهان کرویف و میشل پلاتینی به این افتخار رسیدند. سپس مارکو فان‌باستن نیز در کنارشان قرار گرفت.

در دفتر مجله فرانس فوتبال یک بی عدالتی احساس می‌شد چون دی استفانو از همه آنها بهتر بود. او رهبر رئال مادریدی بود که پنج قهرمانی در اروپا به دست آورد. او در هر فینال حداقل یک گل به ثمر رساند و شایسته کسب این جایزه در تمام آن پنج سال بود. تنها در نخستین دوره باید این عنوان به متیوز می‌رسید چون او دوران زیادی در جهان فوتبال وجود داشت و در آن زمان ۴۱ ساله بود.

پس از این که دی استفانو برای دومین بار برنده این جایزه شد در دور بعدی به او حتی یک امتیاز ندادند چون بر اساس قانون جدید برنده نباید تکراری می‌شد. کمی بعد این قانون تغییر یافت چون آن را یک اشتباه دانستند. به همین خاطر در سال ۱۹۸۹ زمانی که فان‌باستن برای دومین بار توپ طلا را به دست آورد به دی استفانو جایزه "ابرتوپ طلا" اهدا شد. او در نظرسنجی بالاتر از دیگر برندگان این جایزه قرار گرفت. مهاجم آرژانتینی سومین توپ طلا و ارزشمندترین توپ طلای تاریخ را به دست آورد.

تصمیم فرانس فوتبال باعث شد رئال مادرید نیز او را به یاد آورد. رامون مندوسا، رییس سفیدپوشان در آن دوران تصمیم گرفت، سمت مشاور ریاست باشگاه را به او دهد و دستمزدی را نیز برای آن در نظر بگیرد. چند سال بعد فلورنتینو پرس ریاست باشگاه را بر عهده گرفت و دی استفانو را به عنوان رییس افتخاری باشگاه معرفی کرد.