به گزارش مشرق، «زهرا چیذری» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:

گره‌زدن موضوعات به مسائل سیاسی یکی از شگردهایی است که زمان می‌خرد و کارها را پیش می‌برد حتی درباره موضوعاتی کاملاً علمی همچون «محصولات تراریخته». دانش دستکاری ژنتیکی محصولات کشاورزی و موجودات زیستی، بومی کشور ما نیست.

بیشتر بخوانید:

کشنده‌ترین سرطان در ایران

میزان واردات محصولات تراریخته از زبان رئیس سازمان محیط زیست

۲ نگرانی درباره محصولات تراریخته

شبیه‌سازی‌های ژنتیکی یکی از مصادیق دستکاری ژنتیکی است که اتفاقاً کشور ما هم در این حوزه موفق بوده و پژوهشگران مؤسسه رؤیان سال‌ها پیش توانستند شنگول و منگول را با روش شبیه‌سازی ژنتیکی تولید کنند. در حوزه محصولات کشاورزی هم بحث دستکاری ژنتیکی و تولید گونه‌های پرمحصول‌تر یا با مقاومت بیشتر در برابر آفات سابقه‌ای چند ۱۰ ساله دارد، اما طرفداران تراریخته‌ها هنوز در هیچ‌یک از محافل علمی دنیا نتوانسته‌اند اثبات کنند، محصولات دستکاری شده ژنتیک بی‌خطر است.

به همین خاطر بسیاری از کشورهای اروپایی واردات و کشت این قبیل محصولات را ممنوع کرده‌اند. کشورهایی هم که محصولات تراریخته را عرضه می‌کنند با برچسب‌هایی GMO روی این محصولات تراریخته بودن آن‌ها را مشخص می‌کنند. نکته قابل تأمل اینجاست موادغذایی تراریخته با قیمت‌هایی به مراتب ارزان‌تر از محصولات عادی و ارگانیک به فروش می‌رسد.

اما در ایران سال‌هاست روغن‌های استحصال شده از ذرت و سویای تراریخته به بازار عرضه می‌شود و سهم تراریخته‌ها در این حوزه حدود ۱۰۰ درصد است. تاکنون عرضه روغن‌های تراریخته به بازار بدون هیچ برچسب یا اطلاع‌رسانی خاصی صورت می‌گرفت و حالا هم که روی برخی از این محصولات تراریخته بودن درج شده در عمل انتخاب دیگری برای مردم وجود ندارد!

این در حالی است که واردکنندگان دانه‌های روغنی به کشور می‌توانند محصولات ارگانیک یا عادی را وارد کنند، اما تفاوت قیمت تراریخته با محصولات عادی آن‌ها را به سمت سوی واردات این محصولات سوق می‌دهد به‌خصوص اینکه دانه‌های روغنی تراریخته به قیمت محصولات عادی در کشور به فروش می‌رسد، اما حالا بحث واردات نیست و برخی طرفداران تراریخته برای کشت این محصولات برنامه دارند و از سوی دیگر با گره‌زدن ماجرای تراریخته با سیاست و تضعیف دولت می‌کوشند تا دهان مخالفان این محصولات را ببندند.

نمونه‌اش اظهارات اخیر بهزاد قره‌یاضی، رئیس انجمن ایمنی زیستی ایران که گفت: برخی قصد دارند برای توجیه مخالفت خود با تولید ملی و داخلی محصولات تراریخته، تعرفه یا ممنوعیتی روی این محصولات گذاشته شود تا دولت نتواند این محصولات را تأمین کند و تضعیف شود. این ادعا در حالی است که مخالفت با محصولات تراریخته تنها به ایران اخصاص ندارد و مخالفان آن از چهره‌های علمی هستند و بر مبنای مدارک مستدل مخالفت‌شان را اعلام می‌کنند و گره‌زدن این ماجرا به سیاست پشت‌پرده‌های اقتصادی و منافعی که در این میان رد و بدل می‌شود را پوشش نمی‌دهد.