فعلاً آخرین گزینه محسن فروزان است، سنگربانی که یک فصل موفق و کم سابقه را برای تیم سرخ شهر تبریز در خط دروازه رقم زده و تا پیش از دقیقه دوم بازی رشت با انواع و اقسام القاب اغراق آمیز از سوی هواداران تراکتورسازی مورد تحسین و تمجید قرار می‌گرفت.

هنوز روی صفحات فضای مجازی تصاویر و شعارهای رنگارنگ در تعریف محسن فروزان به چشم می‌خورد اما یک روز تلخ و دو اشتباه مرگبار در تبریز کافی است برای رسیدن از عرش به فرش!

محسن فروزان یکی از عناصر اصلی موفقیت تراکتورسازی در کسب امتیازات حساس خصوصاً در بازی‌های سرنوشت ساز این تیم برابر استقلال، سپاهان و پدیده نبوده اما حالا که به عنوان مقصر اصلی در شکست مقابل سپیدرود شناخته می‌شود نه تنها از جانب هواداران بلکه از سوی مدیریت باشگاه خودش هم مورد یک اتهام جدی قرار گرفته است.

بیشتر بخوانید:

اتهام سنگین تبانی به دروازه بان تراکتورسازی

 

انتقاد اول خطاب به هواداران تراکتورسازی است که از اولین فصل بازگشت به لیگ برتر تا امروز همیشه عناصر و عوامل مختلفی را عامل ناکامی تیمشان دانسته و با همین موضع گیر‌ی ها ناخواسته آرامش تراکتورسازی را مختل ساخته اند. چند بازیکن، داور، مدیر و مربی از سوی هواداران تراکتورسازی به خیانت متهم شدند و سخت‌ترین و بدترین توهین‌ها را در ورزشگاه‌ها یا فضای مجازی تحمل کردند؟

اما چگونه می‌توان از هواداران یک باشگاه انتظار بیشتری داشت زمانی که رفتار مجموعه یک باشگاه چنین آماتور و غیرحرفه ای است؟

تراکتورسازی هنوز در پله دوم جدول قرار دارد و در صورت پیروزی پرسپولیس در بازی با سایپا باز هم شانس کمی برای قهرمانی ندارد. چگونه ممکن است در چنین موقعیتی مسئولین این باشگاه ضمن اخراج موقت دروازه بان در فضای مجازی ابهاماتی پیرامون عملکرد محسن فروزان مطرح کنند؟

آیا شایعات منتشره در فضای مجازی پیرامون عملکرد ضعیف برابر سپیدرود به دلیل تبانی یا شرط بندی قابل اثبات بوده که باشگاه با بازیکن تأثیرگذار خودش به این شکل برخورد می‌کند و وارد نمودن چنین اتهاماتی وصف مجرمانه ندارد؟

در غیر این صورت و در شرایطی که بر اساس قواعد فوتبال عملکرد فروزان را مورد ارزیابی قرار دهیم چه دلیلی دارد که سنگربان تراکتورسازی از حضور در تمرین تیم خودش محروم شود و دقیقاً در قبال چه مسئله‌ای باید پاسخگو باشد.

به نظر می‌رسد اینگونه رفتارها تنها به منظور همنوایی با هواداران و جلب رضایت آنها صورت گرفته اما نقش باشگاه در این موقعیت باید سازنده و در تقابل با حاشیه سازی بر مبنای قواعد و اصول حرفه ای باشد.

ختم کلام اینکه تراکتورسازی با این رویکرد خودخواسته به حاشیه می‌رود و پیامدهای یک شکست را به سرنوشت بازی‌های بعدی خودش گره می‌زند. این خودزنی آشکار حاصل نگاهی است دور از استانداردهای حرفه ای فوتبال که ممکن است یک تیم مدعی را در هفته‌های پایانی فصل با مشکلات جدی تری مواجه ساز و از صدر جدول دورتر کند و تنها مقصر کسی نیست به جز خود اعضای خانواده تراکتورسازی.