بیشتر بخوانید:
«من در چند هفته اخیر خیلی فکر کردم. همان‌طور که همه می‌دانند، بعد از آخرین بازی‌ام برای بایرن مونیخ، مدتی فرصت داشتم تا تصمیم آگاهانه‌ای در مورد آینده‌ام بگیرم و من تصمیم گرفتم به دوران حرفه‌ای‌ام به‌عنوان یک بازیکن پایان بدهم. تردیدی نیست که این سخت‌ترین تصمیمی بود که من در طول دوران حرفه‌ای‌ام گرفتم؛ تصمیمی که برای گرفتن آن، مغز و قلبم با هم تضاد داشتند.»
آرین، فوتبالش را از خرونینخن شروع کرد. در این تیم و در اولین فصل حضورش بهترین بازیکن فصل شد. دو سال درخشش در لباس تیم زادگاهش او را راهی «پی‌اس‌وی» کرد. اولین قهرمانی دوران بازیگری‌اش را با این تیم به دست آورد و جوان اول سال فوتبال هلند شد. پیشنهادهای زیادی به سمت روبن سرازیر شد اما ترجیح داد به لیگ جزیره و باشگاه چلسی برود، تیمی که تازه به دست آبراموویچ افتاده بود. دو بار به همراه مورینیو قهرمان لیگ برتر شد و پس از یک دوره مصدومیت سخت با 35 میلیون یورو به رئال مادرید پیوست.
او تنها یکی از هلندی‌های ناکام رئال بود و در دو سال بازی یک جام دشت کرد و در 50 بازی 11 گل به ثمر رساند. آلمان، مقصد بعدی روبن بود. جایی که دیگر قرار نبود از آن خارج شود. پیراهن باواریایی‌ها را به تن کرد. در لباس قرمز این تیم به اوج رسید. انواع عناوین قهرمانی را مال خود کرد و گل قهرمانی تیمش در چمپیونزلیگ 2013 را به تور دروازه دورتموند چسباند؛ او سال بعد چهارمین فوتبالیست برتر جهان هم شد. روبن با 96 بازی ملی و 37 گل در 6 تورنمنت مهم برای لاله‌های نارنجی توپ زد.
هنوز هم خیلی‌ها باور نکرده‌اند که چطور ضربه او در فینال جام‌جهانی 2010 وارد دروازه اسپانیا نشد و کاسیاس آن را مهار کرد. با این حال او چهار سال بعد به بهترین شکل ممکن از ماتادورها و هم‌تیمی‌های سابقش در رئال انتقام گرفت ولی حسرت قهرمانی در عرصه ملی به دلش ماند. و حالا روبن بعد از 19 سال به فوتبال خود پایان داد. جای او در سمت راست خط حمله بایرن خالی خواهد ماند.
