به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

کاندولیزا رایس در گفت‌وگو با فرید زکریا مجری شبکه جی‌پی‌اس اظهار داشت: فکر می‌کنم نظامی که ضرورتا پس از جنگ جهانی دوم ساخته شد، نظام تجارت آزاد و بازار آزاد و اقتصاد بین‌المللی که بازی حاصل جمع صفر نبود، ائتلاف ناتو، تمام موسسات بزرگ آن زمان که واقعاً در سال‌های ۱۹۸۹، ۱۹۹۰ و ۱۹۹۱ خود را اثبات کردند، وقتی توانستیم آلمان را متحد کنیم، اروپای شرقی را آزاد کنیم، فروپاشی مسالمت‌آمیز شوروی و در مورد هر آنچه که همگان آن را یک نظم نوین جهانی تصور می‌کردند چنانکه رئیس‌جمهور بوش آن را چنین نامید، اکنون تصور می‌کنم در همان لحظه گسیختگی قرار داریم.  به گزارش دنیای اقتصاد، وی افزود: بسیاری از مردم می‌گویند این نظام مورد تهدید است زیرا خالق آن سیستم یا پشتیبان آن سیستم که ایالات‌متحده باشد، در دوران پرزیدنت ترامپ دیگری باوری به آن ندارد؛ خواه ناتو باشد، خواه مشارکت‌ترانس-  آتلانتیک باشد یا مسائل دیگر.

البته این مدت‌هاست که در ایالات‌متحده در شرف وقوع بود. من فکر می‌کنم که آنچه شاهدش هستیم واقعاً حتی به دوران پرزیدنت اوباما بازمی‌گردد. اگر شما مصاحبه اوباما با جفری گولدبرگ در آتلانتیک را بخوانید، می‌بینید که او در مورد این مسئله صحبت می‌کند که چگونه متحدانمان ما را به جنگ لیبی کشاندند، اینکه آنها تسلیحات کافی نداشتند. آنها مرا وارد این جنگ کردند. این مدت‌ها بود که جریان داشت. این نوعی گسست در نقش آمریکاست یا چنانکه برخی می‌گویند نوعی گسست در اپراتور سیستم بود.

رایس در ادامه درباره تشدید شکاف طبقاتی در آمریکا گفت: برخی مردم کنار گذاشته شده‌اند. نمی‌توانید به کارگران بیکار فولاد در پنسیلوانیا یا کارگران بیکار زغال سنگ در ویرجینیای غربی بگویید که با جهانی شدن زندگی‌تان بهتر شده است به‌ویژه اگر نخبگان بگویند فقط گوش دهید، این برای شما بهتر است. به تمام آن کالاهای ارزان که می‌توانید در والمارت بخرید نگاه کنید. گفت‌وگو اثربخش نیست.

برخی احساس می‌کنند که به راستی کنار گذاشته شده‌اند. اما اتفاق دیگری هم با فرهنگ در جریان است. واقعیت این است که ما مفهوم روایت مشترک آمریکایی را از دست داده‌ایم. گروه‌هایی که محروم یا طرد شده‌اند، گروه‌هایی که به حاشیه رانده شده‌اند نیاز به داشتن صدا دارند. باید صدایشان شنیده شود اما باید مراقب باشیم که این به مجموعه‌ای از نارضایتی‌های دیگر یا روایتی که یک گروه قومی ‌علیه گروه قومی ‌دیگر به کار می‌برد تبدیل نشود.