به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژههای خود نوشت:
محسن آرمین در گفتوگو با ایرنا اظهار داشت: با این داوری موافقم که بدنه اجتماعی اصلاحطلبان طی دو سه سال اخیر ریزش داشته. اما اینکه آیا این ریزش بهخاطر تصمیم اشتباه اصلاحطلبان در انتخابات سالهای ۹۲ و ۹۴ و یا ۹۶ بوده، محل تأمل است. تصور نمیکنم در این حقیقت بتوانتردید کرد که بخش اعظم منتقدان امروز، در حمایت از اصلاحطلبان در انتخاباتهای سالهای ۹۲ و ۹۴ و۹۶ شرکت کردهاند و اکنون که انتظارات و تصورات خود را برآورده نمیبینند در موضع و تصمیم اصلاحطلبان در قبال انتخاباتهای مذکور تردید میکنند.
بیشتر بخوانید:
دال تهی گفتمان اصلاحطلبی چیست؟
وی اضافه کرد: در انتخاباتهای ریاست جمهوری ۹۲ و مجلس ۹۴ اصلاحطلبان پس از یک دوره هشت ساله هدف تهاجم همهجانبه بودند، به میدان آمدند. هدف آن تهاجمات همهجانبه حذف کامل جریان اصلاحطلبی از عرصه سیاست و جامعه بود.
آرمین گفت: تصمیم اصلاحطلبان به حضور در سه انتخابات گذشته تصمیمیبههنگام و از نظر سیاسی درست بوده است. آن دو انتخابات فرصتی بود تا اصلاحطلبان پس از آن تهاجمات گسترده و به رغم تمام محدودیتها و ناعادلانه بودن عرصه رقابت انتخاباتی وارد عرصه رقابت شوند.بهنظر من انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ گام لازمیبود که در ادامه همین راه باید برداشته میشد.
او در عین حال گفته است: به عملکرد اصلاحطلبان در بستن فهرست کاندیداها در انتخابات مجلس و شوراهای شهر، عملکرد فراکسیون امید و مدیریت آن در مجلس و. .. نقدهای جدی وارد است. امید میرفت با نقدها و اعتراضاتی که بهترکیب شورای عالی اصلاحات و سازوکار بستن لیست امید در انتخابات پیشین وارد شد درترکیب این شورا و سازوکار تصمیمگیری آن تجدیدنظر جدی به عمل آید اما متأسفانه تغییرات انجامشده انتظارات را برآورده نکرده است. متأسفانه انحصارطلبیها و خودمحوریها و... مهمترین عامل نارساییها و مشکلات مذکور است. این نقدها و اشکالات یک بحث است، مسئله حضور جدی در عرصه رقابت سیاسی بحثی دیگر.
وی همچنین گفت: مشکل اصلاحطلبان نداشتن یک گفتمان جدید و ناظر به اصلیترین مشکلات کشور است که عدالت خواهی و فسادستیزی بخشی از آن است. مشکل اصلاحطلبان به گمان من این است که گفتمان آنها به اندازه کافی منسجم، رادیکال، صریح و شفاف نیست. گفتمانی که پیش از این وجود داشت با توجه به تحولات سیاسی و اجتماعی سالهای اخیر نیاز به بازسازی دارد.خبرنگار ایران پرسید «پیشتر برخی اصلاحطلبان چون شکوریراد و ناصری و... به عملکرد عارف در فراکسیون امید و شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان انتقادهایی داشتهاند. تندترین انتقاد که اخیرا مطرح شد مربوط به کرباسچی است. کرباسچی با طرح این عنوان که عارف عملکردی ندارد که بشود از آن انتقاد کرد، رئیس دولت اصلاحات را رهبر نمادین اصلاحات دانسته و خواستار انتخاب رهبری تشکیلاتی برای سازماندهی جبهه اصلاحطلبان شده است. آیا در آستانه انتخابات مجلس شاهد عارفزدایی از اصلاحات هستیم؟ برخی ناظران این گفته را عبور کارگزاران از خاتمی و اصلاحطلبان تلقی کردند. این اظهارنظر نوعی سهمخواهی است یا شما آن را خروج تدریجی کارگزاران از جبهه اصلاحات تحلیل میکنید؟».
آرمین در پاسخ گفت: به طور کلی این روزها حال اصلاحطلبان خیلی خوب نیست. نکاتی که شما ذکر کردید بهنظر من معلول و نتیجه این حال ناخوش است. اصلاحطلبان نیاز به یک گفتمان جدید و یک خانه تکانی اساسی دارند. پنجرهها را باید بازکنند تا هوای تازه وارد شود. وسایل کهنه و زنگارگرفته را باید دم در یا سرکوچه بگذارند تا سمساری ببرد.
وی تصریح کرد: اصلاحطلبان باید به ارزیابی عملکرد خود بنشینند و خطاها و اشتباهات خود را صادقانه بپذیرند. عناصر فرصتطلب و آلوده و جاه طلب را از خود دور کنند. رودربایستی را کنار بگذارند. فرمان هدایت جریان اصلاح را به دست افرادی ندهند که قادر به نمایندگی مطالبات اصلاحطلبانه نیستند.
اظهارات آمیخته با توجیه آرمین در حالی است که آنها در سال ۹۶، میتوانستند با فرض ناکارآمدی دولت، از نامزد خود (جهانگیری) حمایت کنند اما چون خود را فاقد پایگاه اجتماعی موثر میدانستند ترجیح دادند مجدداً از روحانی حمایت کنند و بنابراین، ادعای مضیقه و محدودیت پذیرفته نیست.