اگر همین اتفاق در فرانسه افتاده بود آنگاه سلبریتیهای ایرانی از بازیگر و کارگردان گرفته تا خواننده و فوتبالیست و بلاگر و ... گلوی خود را جر میدادند. اما ایران فرق دارد!
اونها هم که تسلیت گفتن همچین چیز مهمی نگفتن، آدم های بیگناه با کیف بمب گذاری شده مثل اوایل انقلاب تکه تکه شدن این واکنش این هاست نه محکوم کردن اسرائیل که همه میدونیم مسببش هست نه چیزی،
خدا داره امتحان میکنه، اینها که از شهید و شهادت برنامه میساختن حالا رنگ عوض کردن
جوجه سلبریتی هایی مثل نفیسه روشن که روشن نشدن چراغ برج میلاد در شب ژانویه اذیتش می کرد آیا خاموش شدن چراغ زندگی دهها هموطن بی گناهش موجب ناراحتی اش نمی شود؟؟؟؟؟
بیزارم از کفر شما نفرین بر آن قلب شما
پس کجا هستند امثال ترانه آمریکادوستی،کتایون ریایی،مدیری،الناز آمریکادوست،پانتا، فرخ نژاد، ثرامپ کریمی،معتمد آریا و...که دبدبه و کبکبه حقوق بشر داشتند؟! آن شهره ها هم که تسلیتی گفته خیلی با احتیاط و لطیف. گویی ترسیده اند که مردم بگویند حالا چرا سکوت کرده اید؟و بنازم که چگونه برای فوت ناخواسته مهسا شعر میسرودند و نطق و مثلا کارهای نمادین میکردند. درنهایت ایران را به خاک و خون کشیدند.ولی حالا برای مردمی که در کرمان تکه تکه شدند، هیچ. خاک بر احوال درس پنج و شش.معلوم میشود که جان انسانها برای آنها به یک ارزن نمی ارزد.و اگر این است فضل اهل هنر، خنکا آن کسی که بی هنر است.
من به این خانواده های شهدا میگم که عزیزان من ، پاره های تن شما کشته نیستند،بلکه شهیدند و تا ابد هم کنار اهل بیت غرق در نعمتند. در عین ناراحتی،ولی چه خوشحالی ازاین بیشتر که این شهدا ذخیره آخرت شما بزرگواران هستند. اما بدا به حال آن بی وجود بی وطن که زندگی با شرافت را به بندگی با رذالت در آغوش کفتارها
پذیرفت و حالا هم نقش شیپورچی صهیونیستها را بازی میکنه. بیچاره ، ارزان نه ، بلکه خودت را به هیچ فروختی. چقدر خوشحالم که جسم نجست بر روی خاک پاک ایرانم راه نمیرود.ایران ماندنی است و تو مردنی،آن هم در زباله دان تاریخ.