روستاي باران آباد در خراسان شمالی که نامش در ذهن آبادي زيبا و سر سبزي را تداعي مي‌کند، بر خلاف تصور روستايي است که خانه هاي گلي و ساده اش از همان دور، تشنگي را فرياد مي‌کند. بوته هاي کوچک و سبزي در اطراف به شکل بسيار پراکنده ديده مي شوند، گويي تلاش کرده اند کمي چهره پر عطش زمين را التيام بخشند و اهالي «باران آباد» هم احساس کنند که اين روزها فصل بهار است. بدون سئوال کردن مي توان وضعيت پايين بهداشت را از موهاي پريشان، دست و صورت کثيف و لباس هاي کهنه کودکان که برخي با پاهاي برهنه در حال دويدن هستند، دريافت. کودکان معصومي که بدون داشتن دغدغه آب و نان و به دور از هياهوي پر رنگ و لعاب شهر در پي هم مي دوند و تجربه زيستن در روستايي با امکانات بسيار کم را کسب مي کنند.