کرب زن‌ها در حالیکه اکثرشان لباس سیاه به تن دارند تکه چوبی استوانه‌ای شکلی به وزن حدودا نیم کیلو ،با تکه چرمی که به پشت دست بسته می‌شود و دست کرب زن در میان آن قرار می‌گیرد با حرکات مخصوصی این دو تکه چوب را با ضرب آهنگ خاصی، یکنواخت به هم زده و به صدا در می‌آورند .همزمان با کرب زنی مرثیه ای با وزنی خاص خوانده می شود و کرب زن‌ها قسمتی از مرثیه را به عنوان جواب مرثیه، تکرار می‌کنند . این مراسم علاوه بر لاهیجان در سبزوار و سمنان نیز با کمی تفاوت اجرا می‌شود. این مراسم در شب هشتم و همچنین در روز عاشورا توسط محله شعربافان اجرا می‌شود. به روایتی، این رسم بر جا مانده از دوران سیاوش است. آن روز که پیکر خونین سیاوش را از توران به ایران می‌آورند سوگوارانی که در پی او روان بودند سنگ بر هم کوفته و مویه می‌کردند.