ماه تنها قمر طبیعی سیارهٔ زمین است و با بازتاباندن نور خورشید، شب‌های زمین را کمی روشن می‌کند، ماه جوّ ندارد و سطح آن از برخورد سنگ‌های آسمانی آبله‌گون است. قطر کرهٔ ماه یک‌چهارم کرهٔ زمین است و هیچ سیارهٔ دیگری در منظومهٔ خورشیدی، نسبت به اندازهٔ خود، قمری به این بزرگی ندارد. اگر این قمر کمی به زمین نزدیکتر می شد می توانست زمین را نابود کند. این تصاویر برخورد فرضی ماه با زمین را نشان می دهد.