مردم در اين رابطه سه گروهند: تلاشگر شتاباني كه به ساحل نجات رسد، جستجوگر كند روي كه اميد رستگاري دارد، و تقصيركاري كه در آتش فرو افتد. «راست گرايي» و «چپ‏گرايي»، گمراهي است. «راه» همان اعتدال و ميانه روي است كه آخرين كتاب الهي (قرآن) و رهنمودهاي نبوي هدايتگر آن است، سنّت پيامبر از آن نشأت گيرد، و در پرتو آن مردم به سر منزل مقصود رسند. آن كس كه بناحق دعوي رهبري كند و يا رهبر راستين را با حربه تهمت منكر شود، هلاكت و ناكامي خود را امضا كرده است، و هر كه خودسرانه و بي‏برنامه به طرفداري از حق قيام كند، جانش را تباه ساخته است. و در ناداني انسان همين بس كه موقعيّت خويش نشناسد. هيچ بنايي بر پايه تقوي فرو نريزد و هيچ كاشته‏اي در سرزمين تقوي خشكسالي نبيند. پس اي دنياپرستان جاه طلب، در بيغوله‏هاي خود نخزيد، و دست از گروه گرايي و تفرقه افكني برداريد، و به سوي خدا باز گرديد كه راه نجات شما توبه است. تنها خداي را سپاس گوييد و جز خويش ديگري را سرزنش مكنيد.