رابطه بین کودک و عروسک رابطه‌ای عاطفی است، پر از رازها و رمزهایی نامرئی، که دوران کودکی انسان را دچار همزادپنداری می کند و حالا کودکان قدیم با پارچه‌های رنگی، دست‌دوز هویت ایران شده‌اند؛ هویتی که در لابه‌لای خاطرات رو به فراموشی بوده، اما حالا جان دوباره‌ای به آن بخشیده‌اند. دختر بچه‌ای پنجاه ساله، از آرزوهایش عروسکی می‌سازد و با نخ‌هایی که از خیاطی‌های قدیمی‌اش مانده، لبخندی ابدی را خلق می‌کند. این‌بار با هر چیزی که اطرافش می‌بیند و با هر چیزی که از گذشته‌اش به جا مانده دخترکی دیگر خلق می‌کند؛ دختری که باید بزرگ شود، قد بکشد و همه او را بشناسند. دخترک با لباس سبز مملو از پولک خلق می‌شود و در دستان زن آرام می‌گیرد.بزرگ می‌شود و با همبازی‌اش دنیایی می‌سازد که زنان روستا در سر می‌پروراندند.او حالا معروف شده و با ثبت ملی همه او را می‌شناسند.نامش را گذاشته‌اند دوتوک، عروسکی باز مانده از زنانی که در این روستا، خودشان عروسک شدند و عروسک ساختند و عروسک ماندند.