سرویس فرهنگ و هنر مشرق -جشنواره فیلم فجر، کارکرد متفاوتی در میان جشنواره‌هایی هنری و فرهنگی کشورمان دارد ، حتی کارکردهای ساختاری متفاوتی با سایر جشنواره هایی دارد که در دنیا برگزار می شود. از دهه شصت شمسی با آغاز فعالیت این رویداد، همواره جشنواره فیلم فجر در تصمیم سازی و راهبرد سینمای ایران، تعیین کننده خواهد بود. جشنواره فیلم فجر مولد بسیاری از سیاست گذاری‌های کلان فرهنگی در حوزه تولید آثار متنوع است. با این تفاسیر انتخاب آثار سینمایی در جشنواره، از نحوه داوری آثار، اهمیت بیشتری دارد. چون تجمیع آثار منتخب سینمایی در این رویداد، به الگوسازی ساختاری وراهبردی در سینمای ملی منجر خواهد شد.
بسیاری از مشکلات محتوایی و ساختاری در سینمای امروز ایران به این دلیل است که نقش تعیین کنندگی جشنواره در انتخاب آثار و مسیرسازی در گام دوم این رویداد کمرنگ شده است. البته هیات انتخاب فعلی جشنواره، با تنوع انتخاب در گزینش فیلم اولی ها گام قابل تاملی برداشته و انتظار می رود، این نحوه انتخاب در بخش مسابقه ملی ، بروز آشکاری داشته باشد.
یکی از معضلات سینمای کنونی، آثار کمدی است که با اعتراضات گسترده رسانه ها با گرایشات سیاسی متنوع مواجه می شود. از سوی دیگر بخش اعظمی از آثار تولید شده سینما که گیشه بسیار گرمی دارد، در ژانر کمدی ساخته می شود. دو گونه خاص در سینما در محور اصلی تولیدات قرار دارد، گونه اجتماعی و آثار کمدی.
در جشنواره فیلم فجر، آثار کمدی به شکل عجیبی مورد انتخاب و قضاوت قرار نمی‌گیرد و عمدتا با سخت‌گیری هیات‌های انتخاب طی سالیان متوالی مواجه می شود. جشنواره اغلب با آثار کمدی، چالش ممیزی دارد. اغلب لحظات و فرازهای مهم آثار کمدی در سینمای ایران با متلک‌های سیاسی و شوخی‌های نازل جنسی توام است. کمتر اثر کمدی را می توان یافت که ساختاری نوین را در حوزه سینمای کمدی تعریف کند و به عنوان الگو سرمشقی برای این گونه خاص به صورت تعیین کننده باشد.
در سال های اخیر، اهالی رسانه، همزمان با هیات انتخاب جشنواره به تماشای آثار در دفاتر سینمایی می نشینند، تا در این شیوه بسیار موثر، مشارکتی غیررسمی و موازی با هیات انتخاب داشته باشند واغلب رسانه های موثر و تعیین کننده، از محتوای آثار حاضر در فجر آگاهی دارند.در خیل آثار با کیفیت تولید شده که در درگاه انتخاب قرار دارد، فیلم «سگ بند» (مهران احمدی) می تواند یکی از الگوهای شاخص برای سینمای کمدی در جشنواره فیلم فجر باشد.
کمدی بسیار غنی و خوش ریتمی که بدون افت کیفیت در ارائه محتوا، با پیام های بشدت تاثیر گذار،عاری از شوخی های جنسی و سیاسی است و مزیت قابل توجه فیلم اتکا بر یک درام کامل است که تا سکانس پایانی از قصه گویی دست برنمی‌دارد. در حالیکه اغلب آثار کمدی ساخته شده در سال های اخیر فاقد درام هستند و از ساختاری قصه‌گو تبعیت نمی‌کنند. این اثر با چنین شاخصه هایی می تواند در جشنواره سی و هشتم فجر،به عنوان کمدی طراز حضور داشته باشد و الگویی مناسب برای ساخت فیلم های کمدی در سینمای ایران باشد.
بیشتر بخوانید:
مهران احمدی: اصولگرا هستم و بسیار اصولگرا هستم/رضا عطاران ضد انقلاب نیست
سگ‌بند بی وقفه تماشاگر را مشعوف خواهد کرد و در فضای افسرده و ابزورد کنونی، ریتم جشنواره فیلم فجر با چنین اثری شتاب بیشتری پیدا خواهد کرد. حمایت از دومین اثر این فیلمساز توانمند، ضمن تعیین قواعد جدیدی برای احیای کمدی‌های عاری از آتراکسیون، می تواند موج محبوب کمدی‌های دهه شصت و هفتاد را احیا کند، ضمن اینکه مخاطبان مردمی جشنواره، از هفت تا هفتاد ساله با خیالی آسوده می توانند به تماشای این فیلم بنشینند.
با حمایت آثاری از این دست توسط هیات انتخاب در جشنواره فجر، سایر مولفان سینمای کمدی، ضمن ترغیب برای حضور اثرشان در جشنواره با الگوی ارائه شده، موج کمدی‌های سلامت را دوباره احیا می کنند و از سوی دیگر سگ‌بند دستاویزی برای مدیران سینمایی است تا با توجه به چنین اثری، جشنواره را از ساختاری یکسویه با تمرکز صرف، بروی آثار اجتماعی دور نگاه دارند.