به گزارش مشرق، کرونا تغییرات زیادی به وجود آورد، بسیاری از کسب و کارها را تعطیل کرد و به صاحبان مشاغل کوچک ضربات سختی زد. خیلی‌ها را خانه‌نشین کرد و معیشت آنها را دشوار. اما به نظرم در این میان دانش‌آموزان و سیستم آموزش و پرورش با جدی‌ترین چالش روبه‌رو شد. دانش‌آموزان در حالی باید خود را با آموزش آنلاین و تلویزیونی عادت دهند که پیش از این هیچ‌گونه آموزشی در این زمینه ندیده بودند. این چالش معلمان را هم با مشکلات زیادی روبه‌رو کرده است.
معلمانی که باید هم با شبکه‌های اجتماعی و نوع کارکرد آنها آشنا باشند و هم بتوانند دانش‌آموزان را علاوه بر آموزش مدیریت هم بکنند. در این شرایط هم دانش‌آموزان و کادر آموزشی دچار اضطرابی می‌شوند که بعدها خود را جدی‌تر نشان می‌دهد. همه اینها البته برای دانش‌آموزان و معلمانی است که در شهرها زندگی می‌کنند و ابزار ارتباط آنلاین را دارند. اینترنت، گوشی هوشمند یا تبلت یا رایانه‌ای پیشرفته که بتواند شبکه‌های اجتماعی مورد نیاز یا سایت‌های آموزشی را پشتیبانی کند.
همه دانش‌آموزان و معلمان، اما ساکن شهر نیستند. تعداد زیادی دانش‌آموز در روستاهای دور و نزدیک زندگی می‌کنند. برخی از خانوارهای روستایی گوشی هوشمند یا رایانه ندارند یا فقط یکی از اعضای خانواده چنین امکاناتی دارد به همه اینها باید این نکته را هم اضافه کرد که برخی از خانواده‌ها بیشتر از یک دانش‌آموز دارند که در مقاطع مختلف تحصیل می‌کنند.
فقط یک معلم روستایی می‌داند که کرونا و درس خواندن آنلاین چه مشکلاتی را برای بچه‌های روستا به وجود آورده به‌خصوص، روستاهای محروم که حتی در شرایط عادی هم شرایط آنها ویژه است و کودکان این مناطق برای تحصیل مشکلات زیادی دارند. چند روز قبل اسماعیل آذری‌نژاد که سال‌هاست به روستاهای دور و نزدیک کهگیلویه و بویراحمد می‌رود و برای بچه‌ها کتاب داستان می‌خواند در توییترش از معلمی اهل روستای دره خواجه‌شهر از توابع شهرستان قلعه ویسی نوشت در روزهایی که مدارس به دلیل کرونا تعطیل است، خانه به خانه می‌رود و به دانش‌آموزانش درس می‌دهد. آقای عادل آماده، معلمی است که چند دانش‌آموز پایه اول و پایه چهارم دارد. او می‌داند که بچه‌های روستای دره خواجه‌شهر، هرچند درسخوان و مستعدند اما آموزش آنلاین بنا به شرایط روستا، به کار آنها نمی‌آید.
معلم وظیفه‌شناس
آقای آماده می‌گوید: اینترنت در روستاها آنتن نمی‌دهد و بچه‌ها نمی‌توانند از کلاس‌های آنلاین استفاده کنند. من معلم هستم و بنا به وظیفه‌ای که دارم هر چند مدارس تعطیل است اما هفته‌ای دو سه روز با مجوزی که از مدیر مدرسه گرفته‌ام، به در خانه دانش‌آموزانم می‌روم و به آنها درس می‌دهم، بسته‌های آموزشی هم برایشان می‌برم. علاوه بر این توصیه‌های بهداشتی دوره کرونا را هم برایشان توضیح می‌دهم و خودم هم فاصله ایمن با دانش‌آموزان را رعایت کرده و وارد خانه آنها نمی‌شوم. چهار دانش‌آموز پایه اول دارم و هفت دانش‌آموز پایه چهارم و برای هر کدام از آنها ۲۰ دقیقه تا نیم ساعت وقت می‌گذارم.
من روی گوشی‌ام سامانه شاد را نصب کرده و گروه تشکیل داده‌ام و بچه‌ها را عضو کرده‌ام، اما مساله این است که روستاها اینترنت ندارند و دانش‌آموزان یا والدینشان باید برای دریافت مطالبی که در گروه منتشر می‌کنم به قلعه ویسی یا دهدشت بروند تا بتوانند از اینترنت استفاده کنند. این را هم اضافه کنم که برخی از والدین دانش‌آموزان کم‌سواد یا بیسواد هستند و دانش‌آموزانی که خواهر یا برادر بزرگ‌تر و تحصیلکرده ندارند با مشکلات جدی روبه‌رویند.
من زمانی که به روستا می‌روم با والدین دانش‌آموزان صحبت می‌کنم و برنامه شبکه آموزش را به آنها می‌دهم و تاکید می‌کنم که از برنامه‌های آموزشی تلویزیون استفاده کنند. وقتی به روستا می‌روم برای این که مطمئن شوم که بچه‌ها برنامه‌های شبکه آموزش را دیده‌اند، از آنها سؤالاتی را می‌پرسم و اگر بچه‌ها سؤال و ابهامی داشته باشند به آنها توضیح می‌دهم و درس‌ها را با آنها مرور می‌کنم.
هزینه‌هایی که از جیب پرداخت می‌شود
آقای آماده درباره بسته‌های کمک آموزشی که تهیه و توزیع می‌کند، می‌گوید: همه هزینه‌ها را خودم می‌دهم، من معلم روستاهای محروم هستم و وظیفه خودم می‌دانم به دانش‌آموزان کمک کنم. اداره آموزش و پرورش هم قول داده که بسته‌های آموزشی را آماده کند و در روستاهایی که دسترسی به اینترنت ندارند، توزیع کند، اما تا آن زمان من خودم برای دانش‌آموزانم این کار را انجام می‌دهم. نظر شخصی‌ام این است که در روستاها و مناطق محروم باید آموزش حضوری باشد و آموزش آنلاین در این مناطق سطح آموزش را پایین می‌آورد. بیشتر معلمان این روستاها بومی هستند و تعداد دانش‌آموزان کم است و می‌توان به رعایت فاصله‌گذاری ایمن مدارس را دایر نگه‌داشت، اما با پیشنهادم موافقت نشد من هم پایبند سلسله مراتب و دستورات هستم.
از این معلم می‌پرسم، وضعیت فراگیری کرونا در روستاها و شهرهای استان شما چگونه است؟
می‌گوید: خوشبختانه در روستاها، کرونا کم است و بیشتر آنها در طرح غربالگری شرکت کرده‌اند. مسؤولان بهداشت و نهادهای مختلف مواد ضدعفونی‌کننده و صابون مایع به روستاییان رسانده‌اند و ما هم مدام به بچه‌ها و بزرگ‌ترها یادآوری می‌کنیم که بهداشت فردی و اجتماعی را رعایت کنند. به هرحال روستاییان سبک زندگی خاص خود را دارند، کشاورز و دامدارند و ما امیدواریم که کرونا به آنها آسیب نزند.
*جام جم