به گزارش مشرق، محمدکاظم انبارلویی در سرمقاله امروز روزنامه رسالت نوشت:
دو سال از خروج آمریکا از برجام می‌گذرد. 5 سال از تلاش‌های دولت برای بر سر عقل آوردن حکام کاخ سفید و امضای قرارداد برجام می‌گذرد. هنوز رئیس دولت به این قرارداد خوشبین است و در جلسه هیئت دولت چهارشنبه گذشته گفته است؛ «برجام خیر و برکت زیادی برای کشور داشته و در تاریخ بی‌نظیر است!»
بیشتر بخوانید:
تلخی بی پایان برجام
دو روز پس از این موضع خوشبینانه و فتح‌الفتوح‌گونه، وزیر خارجه جمهوری اسلامی، آقای ظریف نامه‌ای به آقای آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد نوشته و گفته است؛ «تداوم اخلال آمریکا در روابط ایران با جهان و نیز تشدید تحریم‌ها ممکن است شرایط مناسبات ایران و آمریکا و اروپا را به وضع غیرقابل کنترل بکشاند.»
وی در این نامه آورده است:
1- آمریکا برخلاف قرارداد برجام و قطعنامه 2231 تمام تحریم‌ها را مجددا اعمال می‌کند.
2- آمریکا در مسیر اجرای تعهدات سایر اعضای برجام و دول عضو سازمان ملل مانع‌تراشی می‌کند.
3- آمریکا پس از پاره کردن برجام، 129 تحریم جدید علاوه بر تحریم‌های قدیم اعمال کرده است.
در این نامه از گوترش خواسته شده شورای امنیت بیاید اقدام آمریکا در نقض قطعنامه 2231 و نقض برجام را محکوم و خسارت وارده به ملت ایران را جبران کند.
همچنین در این نامه از دبیرکل سازمان ملل خواسته آمریکا را به دلیل نقض اعتبار شورای امنیت و منشور این سازمان، به چالش بکشد و پاسخگو کند.
نامه وزیر خارجه و معمار مذاکرت برجام نشان می‌دهد، برجام نه‌تنها خیر و برکتی نداشته، بلکه خسارت زیادی به کشور وارد کرده و از دبیرکل می‌خواهد آمریکا را وادار به جبران کند.
اما این که رئیس‌جمهور می‌فرماید؛ «این قرارداد در تاریخ بی‌نظیر بوده است!» حرف درستی است چون تاریخ سراغ ندارد یک دولتی با چند دولت قرارداد امضا کند، به همه تعهدات خود عمل کند، اما طرف مقابل نه‌تنها به تعهدات خود عمل نکند، بلکه دو قورت و نیم آن را هم انتظار داشته باشد!
چقدر در رسانه‌ها در مذمت بند بند این قرارداد و عدم دقت‌های حقوقی و دیپلماتیک آن دلیل آورده شد، آقایان قبول نمی‌کردند. چقدر نقد مشفقانه مطرح شد که نمی‌شود به آمریکا و هم‌پیمانان آن اعتماد کرد. آقایان نپذیرفتند، رفتند کشور را در یک باتلاق دیپلماتیک فرو بردند که هرچه دست و پا می‌زنند، بیشتر در آن فرو می‌روند و جالب این که هنوز انتظار دارند از این چراغ جادویی، غولی درآید و همه آرزوهای آن ها را در آشتی با غرب عملی کند.
برجام یک کلاهبرداری مفتضح است که دولت آمریکا با چند کشور اروپایی بر سر ما آوردند، به طوری که نه می‌توان به یک مرجع بین‌المللی شکایت کرد و نه می‌توان طرف مقابل را از دست زدن به اقدام‌های خطرناک باز داشت.
برجام نشان داد که کل سیستم بانکی جهان به فرمان خزانه‌داری آمریکا عمل می‌کند و گریزی از تحریم‌های بانکی نیست. آمریکایی‌ها اموال ملت را بی هیچ دلیلی مصادره کرده‌اند، به طوری که حتی صدای برخی عناصر ضدانقلاب مثل اردشیر زاهدی وزیر خارجه شاه هم درآمد.
تا الان هم هیچ کس یک فهرست از «خیر» و «برکت» برجام نه در وزارت خارجه، نه در وزارت اقتصاد و دارایی و نه در بانک مرکزی ارائه نداده است. معلوم نیست رئیس‌جمهور این خیر را در چه دیده و آن برکت را کجا رصد کرده است.
10 سال زحمت کشیدیم، 10 هزار کیلو اورانیوم غنی‌شده تولید کردیم، برجام، آن را از دست ما خارج کرد. ارزش این میزان اورانیوم غنی‌شده در بازار جهانی بیش از 18 میلیارد دلار است. قلب رآکتور اراک را بتن ریختیم، شاید دل آمریکایی‌ها به رحم بیاید و تحریم‌ها را بردارد، اما نشد.
فهرست خسارت‌های برجام را باید نهادهای نظارتی احصا کنند و مجلس آینده یک گزارش تحقیق و تفحص در این باره بیاورد و تقویم درست خسارت‌های مالی را به ملت گزارش دهد تا میزان این خیر و برکت برای همگان روشن شود.
من نمی‌دانم با این لات‌بازی‌های ترامپ و تهدیدات وزیر خارجه شیرین‌مغزش چرا ما هنوز تضمین می‌دهیم که از برجام خارج نمی‌شویم. از آن مهم‌تر چرا با این همه بدعهدی دشمن هنوز در NPT حضور داریم. سازمانی که جز مانع تراشیدن برای پیشرفت هسته‌ای ایران، کارکرد دیگری ندارد.
اگر رئیس‌جمهور از تقدیس، تکریم و تعظیم برجام دست بردارد، راه برای نشان دادن قدرت ملت ایران برای آمریکا و جبران خسارت‌های برجام باز می‌شود.
البته باید انصاف به خرج داد و تهدید وزیر خارجه ما علیه آمریکا را، هم جدی گرفت و هم تشکر کرد که گفته است: «گزینه‌های ایران همان‌طور که قبلا به اعضای باقیمانده در برجام اطلاع داده شده، قاطع خواهد بود و همه مسئولیت آن به عهده آمریکاست.»
خب، «این اقدام قاطع» را که به اطلاع دشمن رسانده‌اید، به اطلاع ملت هم برسانید تا مردم بدانند اگر در برجام، خیر و برکت نیست، در «اقدام قاطع» هست تا دلگرم شوند و بدانند خیر و برکت وجود خواهد داشت.