به گزارش مشرق، آنچه در ادامه می خوانید، بخشی از کتاب «کردستان در بحران امنیت و محرومیت» از منشورات «مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس» است.
*اواخر سال ۵۹، چند ماه بعد از شروع جنگ، پاکسازی مناطق زیادی در محدوده اورامانات از سمت پاوه، مریوان و کامیاران در دستور کار قرار گرفت. در اولین مرحله پاکسازی ها احمد متوسلیان در منطقه دزلی عملیاتی انجام داد و با حزب دمکرات درگیر شد. در مرحله دوم به منطقه اورامانات رفت.فردا صبح خبر دادند که ۵۰۰ نفر از سپاه رزگاری آمدند تسلیم شدند.
* ما روی یک گردنه رفتیم که به آن تپه پاسگاه ژالانه می گفتند. بعدا اسم آن را تپه ی شهدا گذاشتند. ما آنجا جمعیت زیادی را دیدم که چیزی شبیه چوب دستشان بود و به آن پارچه سفیدی بسته بودند و داشتند به سمت بالا می‌آمدند. چند نفر از بومی‌ها با آنها حرف زدند و آمدند گفتند که اینها افراد حزب رزگاری اند که سلاح هایشان را آوردند تا تسلیم شوند.
* در محدوده ی اورامانات بیشتر مردم طرفدار فرقه ی نقشبندیه بودند. شیخ عثمان در هر روستا به ده بیست نفر به صورت فله‌ای اسلحه داده بود که در روستای خودشان مقاومت کنند.
هنگام پاک سازی مریوان، چند نفر از اقوام عثمان فرشته از سمت پاوه مسلح شدند. خود او از سمت مریوان مسلح شد. حمید سالکی عده‌ای از پیشمرگان را از محدوده سروآباد به ارتفاعات شاهو فرستاد و با کمک آنها کنترل آنجا را به دست گرفت. نیروها سپس از پشت وارد منطقه اورامانات شدند و ضد انقلاب را محاصره کردند.
* متوسلیان عملیات را متوقف نکرد. به سرعت نیروهایی را آماده کرد که بروند روی ارتفاعات تته مستقر شوند. خبر داشتیم که عراق آمده و ارتفاعات تته را گرفته است. متوسلیان در بخش محدودی درگیر شد و سریع نیروها را توسعه داد و راه های عقب نشینی سپاه رزگاری به داخل خاک عراق را مسدود کرد. نیروهای رزگاری خبر نداشتند که متوسلیان عملیات آزادسازی ارتفاعات تته را انجام داده است. آنها شب در حالی که پسران شیخ عثمان همراهشان بودند آمدند از معبر عبور کنند که در کمین نیروهای ما افتادند و عده‌ای از آنها کشته شدند. پسران شیخ عثمان جان سالم به در بردند و به داخل خاک عراق گریختند و تحت پوشش عراقی ها قرار گرفتند. به این ترتیب پرونده رزگاری در همان مراحل اولیه فعالیتش در سال ۵۹ بسته شد.