به گزارش مشرق،‌ در بخشی از کتاب نامه های بلوغ نوشته مرحوم علی صفایی حائری آمده:

در راه خدا، در کنار سختی‌ها و مصیبت‌های طولانی، کسانی پابرجا می‌مانند که با «هدف» و «ارزش هدف» و با این محاسبه و ارزیابی را افتاده‌اند؛ نه آنها که به خاطر «شیرینی راه» و «انس همراه» گام برداشته‌اند؛ که راحتی و سرسبزی راه، با رنج‌های کمین‌گرفته و کویرهای طولانی، سخت و دردآور می‌شود و همراهان همدل، به دشمنی و حسادت و دنیاطلبی و عداوت گرفتار می‌شوند و اگر کار به برگشت و ارتباط نینجامد، به انشعاب و اصطکاک خواهد کشید.

 توقّع از راه و توقّع از همراهان، به جدایی از هدف و چشم‌پوشی از ارزش‌ها می‌انجامد. توقّع زیاد، تحمّل را کم می‌نماید.