به گزارش مشرق، امیر سیدحسام هاشمی از دوستان و همرزمان شهید صیاد شیرازی در گفتوگو با توانا اظهار داشت: آشنایی بنده با صیاد شیرازی به قبل از انقلاب و به زمانی که بنده دانشجوی دوره عالی رسته توپخانه بودم، برمیگردد که او استاد بنده بود که رشتههای نقشهخوانی، نقشهبرداری و ورزش را تدریس میکرد.
وی ادامه داد: در همان زمان کلاسهای خود را با نوشتن «به نام خدا» بر روی تخته و زمزمه دعای فرج امام زمان(ع) آغاز میکرد و با هوشیاری که داشت، دور از چشم ساواک، فعالیتهای خود را علیه نظام انجام میداد. بنده بعد از انقلاب نیز در آرامسازی کردستان، همراه او بودم. کردستانی که ضدانقلاب به تحریک استکبار جهانی قصد براندازی داخلی آن را داشتند تا از آن طریق به براندازی نظام دست بزنند.
همرزم شهید صیاد شیرازی بیان داشت: در سال 58، کردستان و آذربایجان در حال سقوط بود که صیاد شیرازی با تلاش خود و تشکیل قرارگاه ارتش و سپاه که از ابتکارات او بود، آرامش و امنیت را به آنجا برگرداند. او با درجه سرگردی از سوی حضرت امام (ره) به فرماندهی نیروی زمینی ارتش منصوب شد، و از تجربه گرانبهای فعالیت در کردستان و در جنگ تحمیلی استفاده کرد و دلیل انتخابش به فرماندهی نیروی زمینی، عملکرد بسیار خوب او در کردستان بود.
امیر هاشمی تصریح کرد: شهید صیاد شیرازی در سوم اردیبهشت 59 به اتفاق سرلشگر رحیم صفوی و تعدادی دیگر که بنده نیز یکی از آنها بودم، 20 روز در کردستان نبرد جانانهای با ضدانقلاب کرد و نبوغ خودش را در رهبری و مدیریت نشان داد و بعد از آن به سمت فرمانده قرارگاه غرب، قبل از جنگ تحمیلی منصوب شد.
وی افزود: او برای همه حتی دشمنان نیز شناخته شده بود و یک نظامی به تمام معنا با دانش، خلاق، مبتکر، هوشمند، مخلص و ولایتپذیر بود و همین مسائل باعث اختلافش با بنیصدر شده و در نتیجه از سوی او از فرماندهی قرارگاه غرب برکنار شد.
همرزم شهید صیاد شیرازی گفت: بعد از حادثه سقوط هواپیما در 8 مهر سال 60 که جمعی از فرماندهان نظامی مانند فکوری، نامجو، جهانآرا، فلاحی و کلاهدوز به شهادت رسیدند، تغییراتی در ارتش انجام شد و شهید صیاد شیرازی به فرماندهی نیروی زمینی منصوب شد. او با همان اخلاق و جاذبه و دافعه قویای که داشت توانست فرماندهان ارشدتر از خودش را جذب کرده و به کار بگیرد.
امیر هاشمی با بیان اینکه صیاد شیرازی سومین فرمانده نیروی زمینی ارتش بود، اظهار داشت: او ستاد مشترک ارتش و سپاه را فعال کرد و از استادان برجسته و باتجربه فرماندهی و ستاد (دافوس) دعوت کرد و یک تجدید سازمانی در ارتش و سپاه و همچنین تحول در بسیج ایجاد کرد. او تجربههای گرانبهای خود در کردستان را به کار گرفت، به طوری که در همان سال دوم جنگ عملیاتهای طریقالقدس، فتحالمبین، بیتالمقدس، رمضان و محمد رسولالله همگی مدیون فرماندهی و هدایت شهید صیاد شیرازی است.
این همرزم شهید صیاد شیرازی بیان داشت: پس از 5 سال فرماندهی نیروی زمینی به نمایندگی حضرت امام(ره) در شورایعالی دفاع منصوب شد، اما در عملیات مرصاد داوطلبانه فرماندهی عملیات را برعهده گرفت و ضد انقلاب را به سزای اعمالشان رساند.
هاشمی با بیان اینکه شهید صیاد از پایهگذاران انقلاب در ارتش بود، تصریح کرد: او در تسویه ارتش و سازماندهی آن، از او مشورت گرفته میشد و حتی قبل از جنگ و بعد از حضور در منطقه با استفاده از افسران شجاع و متعهد نقش خود را ایفا کرد و نیروهای سپاه نیز که تجربه نظامی نداشتند، در کنار شهید صیاد تجربه عملی را آموخته و توانستند فرماندهی یگانهای سپاه را برعهده بگیرند. حقیقتاً بنده به جرأت میگویم او نماد پیوند نیروهای مختلف نظامی بود و در کشور هیچکس بعد از حضرت امام(ره) این کار را انجام نداد.
وی بیان داشت: شهید صیاد شیرازی مورد وثوق همگان بود و فرماندهی مشترک ارتش و سپاه را به دست آورد، نه اینکه او را منصوب کنند. در میدان رزم نیز به خصوص در همان مراحل اول در کردستان نبوغ خودش را کاملاً نشان داد و در جمع تعدادی از فرماندهان سپاه و ارتش همگی او را فرمانده عملیات در کردستان انتخاب کردند و او کسی بود که سختترین محورهای عملیات را داوطلبانه انتخاب و شخصاً حضور پیدا میکرد.
امیر هاشمی در پایان گفتوگو با «توانا»، خاطرنشان کرد: رژیم عراق در عملیاتهای طریقالقدس و فتحالمبین، شهید صیاد شیرازی را با طراحیهای او شناخته و حتی رسانههای غربی بعد از شهادتش از او به عنوان دانشمند نظامی بینظیر و طراح عملیاتهای بزرگ نام بردند و در یک کلام، او کسی بود که بزرگترین خصلتش سرباز مخلص ولایت و امام زمان (عج) بودن است.
به گفته هاشمی، شعار همیشگی شهید صیاد شیرازی این بود که "هر کسی برای خدا کار کند، خدا هم برای او خواهد بود".
امیر سیدحسام هاشمی با بیان اینکه شهید صیاد شیرازی نماد پیوند نیروهای نظامی در کشور بود، گفت: شهید صیاد از پایهگذاران انقلاب در ارتش جمهوری اسلامی است و سرباز مخلص ولایت و امام زمان بودن، بزرگترین خصلت او بود.