به گزارش مشرق، تنهایی در افراد سالمند همانند استرس مزمن بروی سلامت مغز آنها تاثیر می گذارد. این مساله حتی غدد درون ریز و سیستم ایمنی آنها نیز تحت تاثیر قرار می دهد، بنابراین بیشتر در معرض بیماری قرار می گیرند.
تنهایی در افراد مسن همه گیر شده و بیشتر از هر گروه دیگری روی آنها تاثیر می گذارد. متاسفانه در فرهنگ غرب این مساله رایج تر است و همه ما دوست نداریم با این سرنوشت غریب الوقوع مواجه شویم.
بیشتر بخوانید:
چگونگی رفتار با سالمندان آلزایمری مبتلا به کرونا
برخی از افراد در زمان خشم، ناراحتی یا ناامیدی نسبت به سایرین بیشتر خود را کنار می کشند، هرچند پس از بهتر شدن اوضاع ترجیح می دهند باز درکنار یک دوست یا اعضای خانواده باشند. همه ما نیاز به کسی داریم که از ما حمایت احساسی کند.
ببینید:
عکس/ کرونا در خانه سالمندان
عده کمی تنهایی را انتخاب می کنند، زیرا بودن در کنار دیگران و احساس مهم بودن را نمی توان تکذیب کرد. تحقیقات نشان می دهد که تنهایی یک مساله جدی در سلامتی انسان است و منجر به احساس بی ارزش بودن شده و در نهایت منجر به مرگ زودرس می شود. تنهایی همچنین با بیماری های قلبی، فشار خون و زوال عقل در ارتباط است.
تنهایی چگونه افراد سالمند را تحت تاثیر قرار می دهد؟
طبق تخمین ها ۱۰% افراد مسن تنها زندگی می کنند و این مساله سلامت جسمی و روانی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. ۷۰% آنها نیز بخاطر این تنهایی با مشکلات جدی در سلامت مواجه اند. تنهایی همچون استرس مزمن بروی سلامت مغز تاثیر می گذارد و در نتیجه باعث واکنش منفی سیستم ایمنی و غدد درون ریز می شود. بعلاوه، این مساله باعث ضعیف شدن افراد شده و لذا در معرض بیماری های مختلف قرار می گیرند.
آسیب شناسی اثرات تنهایی در سالمندان
تاثیرات تنهایی بخاطر انعطاف پذیری روانی در افراد مسن مستقیم و منفی تر است، یعنی توانایی بدن در مقاومت و تطبیق با شرایط دشوار کمتر است. بعلاوه با گذر سن مکانیزم بازسازی سلول نیز کم می شود.
مساله اینجاست که تنهایی در میان میانسالان درحال افزایش است، بنابراین تا چند سال آینده این مساله تبدیل به یک مشکل جهانی خواهد شد.
حل این مساله تاثیرات مثبتی روی سلامتی سالمندان دارد، در حقیقت روان شناسان بر این باورند که داشتن زندگی اجتماعی فاکتور اصلی در حفظ کیفیت زندگی است.
همراهی سالمندان
دکتر مک کالو همراه با تیمی از داوطلبان به افراد بی خانمان کمک می کنند. مخصوصا افراد مسنی که بخاطر شرایطی همچون عدم تحرک، زوال عقل و مشکلات روانی در معرض خطر هستند.
طبق تحقیقاتی که در انگلیس انجام شده، بیشتر سالمندان بالای ۶۵سال بسیار احساس تنهایی می کنند. بنابراین این گروه بدنبال تامین تغذیه، پناهگاه و یافتن همراه برای آنهاست. ارتباط روزانه افراد می تواند تاثیرات این تنهایی را کاهش دهد.
آیا راه حلی وجود دارد؟
نوع فعالیت های اجتماعی یک فرد مسن، فاکتوری تعیین کننده در زمان تنهایی آنهاست. از این دیدگاه درمان و حمایت از فردی که نمی تواند با دیگران روابط اجتماعی گرمی داشته باشدو در زندگی بیشتر ترس و سردرگمی را تجربه کرده، سخت تر می شود.
هرچند با مداخله روان شناس و درمان های فردی می توان این مشکل را نیز حل نمود. بعلاوه گروه های حمایتی با صحبت های روزانه با این افراد می توانند کاری کنند که این تنهایی پایان یابد.
نتیجه گیری
بصورت خلاصه افراد سالمند حتی در کشورهای توسعه یافته نیز خیلی تنها هستند. بنابراین می توان با برقراری ارتباط میان آنها و جامعه و ارزش بخشی به آنها این مشکل را حل نمود. ما هرچه داریم از والدینمان است، آنها از ما مراقبت کردند، برای ما یک عمر کار کردند و هرکاری برای ما انجام دادند. هریک از ما طبق تعهدی اخلاقی نباید آنها را رها کنیم. ما هم روزی در جایگاه آنها قرار خواهیم گرفت، و دوست داریم دیگران نیز همین رفتار را با ما داشته باشند.ما در دوره پیری به کسانی نیاز داریم که دوستمان داشته باشند و هیچ وقت تنهایمان نگذارند.