به گزارش مشرق، رضا رستمی از جمله پژوهشگران خطه کردستان است که در کارنامه نگارشی خود آثار متعددی در حوزه ایثار و شهدات و نقش مردم کردستان در انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس به چشم می‌خورد. این نویسنده و پژوهشگر به مناسبت هفته وحدت در گفت‌وگو با ایسنا توضیح داد:اگر اوراق تاریخ حوادث کُردستان را به نظاره بنشینیم، به وضوح می‌بینیم، اوّلین کسانی که پایشان به زندان‌های مخوف گروهک‌های مزدور باز شد و تحت سخت‌ترین شکنجه‌ها قرار گرفتند روحانیان کُردستان بودند. اولین کسانی که در حاکمیّت سیاه ضدانقلاب مورد تهدید قرار گرفتند، منازلشان منفجر شد، شب نامه‌های توهین آمیز به حیاط خانه‌هایشان انداخته شد، خود و خانواده‌هایشان آواره شدند، روحانیان بودند.
رسمتی گفت:در این میان شهید ملّاعلی جلالی زاده و ملّاصالح خسروی از شهیدانی هستند که همراه فرزندان‌شان توسط گروهک‌های ضدانقلاب ترور شدند و به شهادت رسیده‌اند. هر یک از این شهدا با یکی از فرزندان پسر خود شربت شیرین شهادت را سر کشیدند. فرزند شهید ملّاصالح خسروی، محمّد نام داشت و دانش‌آموز بود. روحانی شهید ملّامحمّدرشید علومی هم اولین شهید استان کُردستان است. این شهید در تاریخ بیستم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۱ بر اثر شکنجه‌های قرون وسطایی ساواک در شهرستان سقز به شهادت رسید.
نویسنده کتاب «مجاهدت خاموش» یادآور شد: دانشمند و روحانی شهید ملّاحیدر فهیم امام جمعۀ روستای آویهنگ شهرستان سنندج، مسن‌ترین شهید استان کُردستان است. سن این شهید بزرگوار در هنگام شهادت ۸۱ سال بود. شهید ملّاحیدر فهیم هشتم آبان ماه سال ۱۳۶۲ در منطقۀ سارال روستای گوریچه به شهادت رسید. گروهک‌های ضدانقلاب به خاطر اینکه روحانیّت مانع اهداف شوم و پلید آنها بودند، چنان نفرتی از آنها داشتند که آنها را با قساوت و سنگدلی تمام به شهادت می‌رساندند.
رستمی خاطرنشان کرد: روحانی شهید ملّامحمّد کریمیان هم از این قاعده مستثنی نبود به طوری که گروهک‌های ضدانقلاب او را با انبوه کتاب‌ها و قرآن‌هایی که در خانه داشت، می‌سوزانند و پیکر پاک آن روحانی مبارز را به مشتی خاکستر مبدل می‌کنند. غافل از اینکه همین خاکسترها عاقبت دستی خواهند شد و خاکستر شوم آنها را به باد خواهند داد. تاریخ کُردستان در چهار دهه‌ای که از انقلاب می‌گذرد سرشار از حادثه‌ها و حماسه‌ها است و شرح هر حادثه و حماسه خود نیازمند ده‌ها کتاب مفصل است. واقعیتی که می‌توان با همّت و تلاش اندکی از تلخی آن کاست و از آنچه در آن سال‌ها در کُردستان و بر کُردستان گذشت، برای آیندگان به یادگار گذاشت تا بخوانند و بدانند که بر این دیار و سرزمین چه گذشته است.