به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مطالعات پژواک خرد معاصر درباره ترامپیسم نوشت: جوزف ساموئل نای، دانشمند ۸۳ ساله علوم سیاسی و نظریه‌پرداز نئولیبرالیسم در روابط بین‌الملل و مبتکر مفاهیمی چون وابستگی متقابل نامتقارن و پیچیده، قدرت نرم و قدرت هوشمند (توانایی ترکیب قدرت سخت و نرم در یک استراتژی موفق)، که مورد توجه اعضای دولت کلینتون و سپس دولت اوباما قرار گرفت. وی رئیس پیشین دانشکده جان اف کندی در دانشگاه هاروارد است، و در اکتبر ۲۰۱۴ جان کری، وزیر خارجه دولت اوباما، نای را به عضویت هیئت سیاسی امور خارجه منصوب کرد.
جوزف نای به تازگی و پس از شکست دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری با نشریه پراجکت سیندیکیت به گفت‌وگو نشسته و می‌گوید پیام انتخابات آمریکا این است که ترامپیسم حتی بدون ترامپ زنده خواهد ماند.
مهمترین اظهارات جوزف نای در ادامه آمده است:
در صورت انتخاب مجدد ترامپ ، ترمیم کردن آسیب‌های به وارد آمده به نام بین‌المللی، نهادهای چند جانبه و اتحادها بسیار دشوار بود. همانطور که یکی از دوستان اروپایی به من گفت ، "سخت است که نفس خود را به مدت چهار سال حبس کنید. برای هشت سال غیرممکن است."
احیای اعتماد جامعه جهانی به آمریکا نیاز به گذر زمان دارد، مهمترین دلیل این امر این است که بیش از ۷۰میلیون آمریکایی رای خود را به ترامپ می دهند. این نشان می‌دهد که ترامپیسم، حتی بدون ترامپ، زنده خواهد ماند.
همه سیاستمداران گهگاهی دروغ می‌گویند، اما تکرار و میزان دروغگویی های ترامپ -که شامل تلاش‌های مستمر برای مشروعیت‌زدایی از نتایج انتخابات سال 2020 است- ارزش اعتمادی را که در یک دموکراسی ضروری است، فروکاسته است.
در میان 14 رئیس جمهوری که من در کتاب «آیا اخلاقیات مهم است؟» رتبه‌بندی کردم، ترامپ بی‌اخلاق‌ترین مورد است. بنابراین، با احتساب اتمام دوره ریاست جمهوری او، اکنون درجه "ناقص" را به "مردود" تغییر می‌دهم. برای جو بایدن، ترسیم یک مسیر به سمت تعالی باید با تأکید بر صداقت و اعتماد در داخل و خارج از کشور آغاز شود.
در طول جلسات استیضاح ترامپ، برخی کارمندان دولت شغل خود را برای شهادت دادن علیه وی به خطر انداختند، و این نمایش صداقت و شجاعت است که برای بقیه ما یک درس مدنی است. و همان طور که ایالات متحده با کرونا دست و پنجه نرم می کند، متخصصان دولتی مانند آنتونی فائوچی، رئیس انستیتوی ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی در سازمان ملی بهداشت، حقیقت را با شجاعت می‌گفتند.
دموکراسی به همان اندازه که به آرای مردم وابسته است، به ارزش‌ها و هنجار های اخلاقی نیز متکی است. بایدن باید سعی کند آن گاردریل‌های دموکراتیک را دوباره نصب کند.
سیاست خارجی فقط به قدرت نظامی و اقتصادی ما بستگی ندارد، بلکه به قدرت نرم تولید شده توسط نمونه‌های اخلاقی ما نیز بستگی دارد - قدرت نرمی که طی چهار سال گذشته به شدت افول کرده است.
بایدن با اختلاف بیش از ۵ میلیون در آرای مردمی و با اختلاف قابل توجهی در کالج انتخاباتی پیروز شد. اما عموم مردم بر اساس مناطق و بر اساس جهت گیری های فرهنگی، به دوقطبی روستایی در مقابل شهری تقسیم می شوند. سیاست های هویتی، مسائل را پیچیده می‌کند. بایدن باید در مسیر سیاست های اوباما مانند بهبود مراقبت های بهداشتی و مقابله با تغییرات آب و هوایی به طور جدی گام بردارد و در عین حال به دنبال روش هایی برای کاهش قطب‌بندی سیاسی و ایجاد اجماع باشد. کاری که آسان نخواهد بود.
خبر بد این است که عموم مردم آمریکا به شدت دچار قطبش هستند - امری که حاکمیت را بسیار دشوارتر می‌کند. اما ما در گذشته از وضعیت قطبش بازیابی شده‌ایم. انتخابات 1968 با آشوب، ترور، نامزدی آشکارا نژاد پرستانه جورج والاس و استراتژی جنوبی ریچارد نیکسون همراه بود. برقراری ارتباط مجدد با "ایده آمریکا" برای تسهیل دوباره قطبش جامعه ضروری خواهد بود.
من تحت تأثیر قرار گرفته ام که در پاسخ به بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ برخی از کشورهای دموکراتیک عملکرد بهتری نسبت به بسیاری از حکومت‌های خودکامه داشته‌اند. علاوه بر این، موفق ترین رهبران دموکراتیک، پوپولیست هایی مانند ترامپ یا رئیس جمهور برزیل، ژائر بولسونارو نیستند، بلکه اجماع‌سازان عمل‌گرا مانند آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و ژاکیندا آردرن، نخست وزیر نیوزیلند هستند که به واقعیت ها و علوم توجه داشته‌اند.
الکساندر ویندمن، مقام سابق شورای امنیت ملی که سال گذشته با شهادت در کنگره پیرامون رسوایی اوکراین‌گیت زمینه را برای استیضاح ترامپ فراهم کرد، شغل خود را از دست داد. مقاماتی مانند ویندمن ممکن است هزینه صداقت و شجاعت را بپردازند، اما آنها همچنین افتخار، عزت و توان خواب با وجدان راحت را به دست آورده‌اند. این باید دلیل کافی باشد.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.