سرویس سیاست مشرق - چندی پیش «احمد نقیب زاده» فعال سیاسی اصلاح طلب و عضو حزب کارگزاران در اظهارنظری قابل تأمل گفت:«بایدن احتمالا تا انتخابات(ریاست جمهوری ۱۴۰۰) گام‌های دیگری نیز برخواهد داشت تا گروه‌های رادیکال به ریاست‌جمهوری در ایران نرسند. به همین علت به نظر می‌رسد دستان ایران در عمل در هفته‌های آتی بازتر از گذشته باشد».
پس از آن «علی صوفی» فعال سیاسی اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه شرق در اظهارنظری مشابه گفت:«بایدن اظهار کرد و نشان داد که می‌خواهد قدم‌هایی بردارد و آنچه را کاملا تاکتیک خروج از برجام بود، به بازگشت به برجام و مذاکره تغییر دهد. مردم امیدوارند اگر تیمی باشد که بتواند از این فرصت استفاده کند، اوضاع را بهتر خواهد کرد و برعکس قطعا مردم با شناخت از جریان‌ها می‌دانند اگر تیمی که اعتقاد و هنری برای مذاکره نداشته باشد و خواهان سوءاستفاده از همین فضای تحریمی باشد، روی کار بیاید، اوضاع بدتر خواهد شد».
صوفی در ادامه گفت:«آمدن بایدن امیدی برای اصلاح‌طلبان ایجاد کرده است و درصدد هستند از این فرصت استفاده کنند و با کاندیدای اصلاح‌طلب و شناخته‌شده و ارائه برنامه و رویکرد اعتمادساز، مردم را به صحنه بیاورند».
کافی است این دو اظهارنظر را در کنار اظهارات چندی پیش یکی از مشاورین «جو بایدن» قرار دهیم. «دانیل بناییم» از مشاورین بایدن در امور غرب آسیا(خاورمیانه) پیش از این گفته بود:«باید امتیازات جذاب اما غیر راهبردی به ایران داده شود. دادن "امتیازات جذاب اما غیر راهبردی به ایران" باید با حفظ ساختار تحریم‌ها و کارزار فشار حداکثری صورت گیرد».
در نیمه فروردین ۹۶ در شرایطی که تنها چند هفته تا انتخابات ریاست جمهوری ایران زمان باقی بود، بررسی طرح سنای آمریکا برای تحریم‌های تازه ایران به تعویق افتاد. در همان مقطع وبسایت «صدای آمریکا» به نقل از رویترز در گزارشی نوشت:«این طرح که از مدتی پیش در سنا مطرح شده است، به خاطر نگرانی از اینکه بهانه ای شود که محافظه کاران ایران، دولت میانه رو را شکست بدهند، به تعویق افتاده است».
«شیرینی آدامسی» عمر کوتاهی دارد. برخی اوقات طرف بدهکار و بدعهد، برای فریب طرف طلبکار، با اقدامی نمایشی و فریبکارانه، در ظاهر اینگونه القاء می کند که امتیازی ویژه ارائه داده است، اما در اصل ماجرا، هیچ اقدام موثری انجام نشده است. به همین دلیل به این ترفند، شیرینی آدامسی گفته می شود.
جریان اصلاح طلب در حال حاضر از یکسو با بحران و معضل «کارنامه» مواجه است و از سوی دیگر این طیف برای برون رفت از وضع فعلی که خود بانی و مسبب اصلی آن است، هیچ «برنامه ای» ندارد. در حقیقت اصلاح طلبان نه کارنامه قابل قبول دارند و نه برنامه کاربردی و اجرایی.
برای همین این طیف در پی آن است تا با عملیات رسانه ای بر روی "امتیازات جذاب اما غیر راهبردی احتمالی دولت بایدن به ایران"، مجددا کلید پاستور را در اختیار بگیرد.
این روش اقدامی توهین آمیز و فریبکارانه است. برای مثال مجموع دارایی های بلوکه شده ایران حدود ۱۰۰ میلیارد دلار است. حالا اگر بایدن فقط ۱ میلیارد دلار از این میزان دارایی را آزاد کند، اصلاح طلبان به جشن و پایکوبی پرداخته و آن را فتح الفتوحی عظیم و اقدامی ویژه جا می زنند!
دولت بایدن در همین مدت کوتاه ثابت کرده است که در دشمنی با مردم ایران، هیچ تفاوتی با دولت ترامپ ندارد. از انتصاب «ریچارد نفیو» مشهور به «معمار تحریم های ضدایرانی» در وزارت خارجه آمریکا تا «تمدید قانون وضعیت اضطراری علیه ایران» توسط بایدن.
جریان اصلاح طلب نیز حداقل از سال ۹۲ تاکنون دولت را با اختیارات و امکانات بسیار زیاد، به طور کامل قبضه کرده است اما نه تنها موجب بهبود اوضاع نشد بلکه معیشت مردم را با مشکلات عدیده مواجه کرد.
طیفی که با شعار «چرخش همزمان چرخ سانتریفیوژها و چرخ کارخانه ها» روی کار آمد، هم چرخ سانتریفیوژها را از کار انداخت و هم چرخ کارخانه ها را.
حالا جریانی که نه کارنامه قابل قبول دارد و نه برنامه کاربردی؛ و «سلفی حقارت» و «کمیته رفع حصر» و «حضور زنان در ورزشگاه» و «حمایت از قاتلِ یک زن» و «دلار ۳۲ هزارتومانی» و «مرغ ۳۳ هزارتومانی» و... را در سابقه خود ثبت کرده است، در پی آن است تا با پروژه «شیرینی آدامسی»، مردم را فریب داده و خود را منجی وضع موجود جا بزند.