به گزارش مشرق، به نقل از رادیو بین المللی چین، «جیمز بالدوین» نویسنده سیاه پوست آمریکایی در سال ۱۹۶۲ میلادی و همزمان با صدمین سالگرد جنبش آزادسازی بردگان در نامه ای سرگشاده به برادرزاده خود نوشت: «من کشورم و مردمم را مقصر این جنایت (تبعیض نژادی) می دانم؛ نه من و نه زمان و نه تاریخ آنها را بابت این جنایت نخواهیم بخشید؛ آنها زندگی هزاران نفر را نابود کرده اند و به این روال ادامه می دهند و نمی دانند و نمی خواهند که بدانند».

«جیمز بالدوین» در ادامه نامه خود به توصیف نابرابری های اجتماعی مختلفی که نسل به نسل آمریکایی های آفریقایی تبار تجربه کرده اند، پرداخت.

متاسفانه در حالی که تقریبا ۶۰ سال از زمان نگارش این نامه می گذرد، اما حقیقت این است که حرف های بالدوین همچنان در دنیای واقعی به شیوه ای بی رحمانه اتفاق می افتند؛ نگاهی به زندگی سرخ پوستان تا شرایط زندگی یک شهروند درجه دو با حقوقی پایمال شده در آمریکا و از آن طرف، مرگ «جورج فلوید» سیاه پوست آمریکایی در اثر فشار زانوی یک پلیس سفید پوست روی گردن او و همچنین تحقیر مکرر آمریکایی های آسیایی تبار در انظار عمومی و حمله به سمت آنها، همگی نشان دهنده سرطان نژادپرستی آمریکایی است که همچنان به شیوه ای وحشیانه در حال رشد است.

به عنوان مثال، برخورد با آسیایی تبارهای آمریکایی را در نظر بگیرید؛ بر اساس گزارش اخیر منتشر شده توسط دانشگاه دولتی کالیفرنیا، تعداد کل پرونده های مربوط به جنایات ناشی از تبعیض نژادی در سال ۲۰۲۰ میلادی در آمریکا در مقایسه با سال ۲۰۱۹ میلادی، کاهشی ۷ درصدی داشته اما جرایم ناشی از نفرت و تعصبات نژاد پرستانه علیه آسیایی تبارها در این کشور با افزایشی ۱۴۹ درصدی همراه بوده است.

روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» در گزارشی نوشته است که: «آسیایی بودن در آمریکا به معنای داشتن یک احساس فوق العاده شدید تنهایی در طول دوره تلاطم ویروس کروناست».افزایش شدید جنایات ناشی از تعصبات نژادپرستانه علیه آسیایی تبارها در آمریکا مستقیما با استفاده تعمدی «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا از عبارات «ویروس چینی» و «آنفولانزای هنگ کنگی» در ارتباط است.

در جریان نگاه عمیق تر و تحلیل انجام شده توسط «آنه چنگ» (Anne Cheng) استاد مطالعات آمریکا و انگلیس در دانشگاه «پرینستون»، مشخص شده است که اگر یک نژادپرستی فراگیر و ریشه دار علیه آسیایی تبارها در آمریکا وجود نداشت، اظهارات ترامپ نمی توانست تا این اندازه باعث تحریک این اندازه گسترده از نفرت و جنایات متعصبانه علیه این قشر از جمعیت آمریکا شود.

حقیقت نیز همین است. سیستم آموزشی آمریکا را به عنوان یک مثال در نظر بگیرید؛ دانشگاه های دولتی در آمریکا می توانند هنگام پذیرش دانشجویان از گروه های اقلیت، عوامل نژادی را در نظر بگیرند اما به نظر می رسد که این روال در قبال دانشجویان آسیایی تبار اجرایی نمی شود.

در سال ۲۰۱۸ میلادی بود که یک سازمان غیر انتفاعی به نام «پذیرش عادلانه دانشجویان» (Fair Admissions for College Students) دانشگاه «هاروارد» را به دلیل تبعیض نژادی علیه متقضایان آسیایی تبار در این کشور تحت پیگرد قانونی قرار داد؛ ‌ حکم صادر شده در جریان رسیدگی به این شکایت قانونی اصلا تعجب آور نبود؛ در حکم دادگاه آمریکا نوشته شده بود که تبعیض نژادی دانشگاه هاروارد علیه آسیایی تبارها تائید نشده است!

در حال حاضر، تعداد واکسن های کرونای توزیع شده میان اقلیت های آمریکایی به مراتب کمتر از تعداد واکسن هایی است که میان سفید پوستان این کشور توزیع شده است؛ بر اساس داده های بنیاد خانواده کایزر (Caesars Family Foundation)، تا تاریخ ۶ آوریل/۱۷ فروردین ماه، ۲۸ درصد از سفید پوستان در ۴۱ ایالت آمریکا حداقل یک دوز واکسن ضد کرونای خود را دریافت کرده اند؛ این در حالیست که این نسبت میان لاتین تبارها ۱۶ درصد و میان سیاه پوستان آمریکایی ۱۷ درصد برآورد شده است.

بدیهی است که نژادپرستی در آمریکا، بسیار فراگیر و ادامه دار است؛ آن دسته از سیاستمداران آمریکایی که خودشان را مدافعان حقوق بشر می نامند و ظاهرا مدعی اند که برای حل مشکل تبعیض نژادی تلاش می کنند، بر اساس فاکتورهایی مانند سیاست داخلی، سنتی های تاریخی و ایدئولوژی در ذهن دارند، هیچ قصد و قدرتی برای حل این مشکل ندارند.

برخی سیاستمداران آمریکایی نیز علنا اقدام به تحریک تبعیض های نژادپرستانه می کنند و چشم خود را به روی حوادث ناشی از نفرت های نژادی می بندند که این رویکرد آنها در حقیقت پایمال کردن و تحقیر مفاهیم مدرن حقوق بشر محسوب می شود.