به گزارش مشرق، منتقدان سینمایی بارها نسبت به تولید نسخه‌های جدید و دوباره‌سازی شده آثار کلاسیک سینما هشدار داده و آن را کار و اقدامی بی‌دلیل و بی‌معنی ارزیابی کرده‌اند. به گفته منتقدان، ساخت نسخه‌های جدید کمکی به صنعت سینما و خود این محصولات کلاسیک نمی‌کند. این نویسندگان سینمایی حتی تا آنجا پیش می‌روند که می‌گویند تولید این نسخه نوعی توهین به نسخه‌های اصلی است و باعث بی‌آبرویی و کم‌ارزش شدن آنها هم می‌شود. آنچه منتقدان و دوستداران آثار کلاسیک سینما می‌گویند تا حد زیادی درست است.

عموم مردم و تماشاگران خاطرات و احساس خاصی نسبت به آثار کلاسیک دارند و بازسازی آنها می‌تواند این حس و حال را تا حد بسیار زیادی مخدوش کند. این موضوع زمانی خودش را جدی‌تر به رخ می‌کشد که نسخه‌های جدید نه‌تنها نمی‌تواند اعتباری برای نسخه‌های اصلی به همراه بیاورد که به‌دلیل ساخت مبتدی و سهل‌انگارانه‌شان اعتبار نسخه‌های قبلی را زیر علامت سؤال می‌برد. «زنی پشت پنجره» تازه‌ترین نمونه از این دست است که با نگاهی به شاهکار کلاسیک «پنجره عقبی» آلفرد هیچکاک استاد ترس و دلهره ساخته شده‌است.

البته سازندگان این درام دلهره‌آور روانکاوانه، روی این نکته تاکید می‌کنند که فیلم‌شان براساس داستان پرخواننده سال ۲۰۱۸ آ جی فین نوشته شده و نسخه دوباره‌سازی شده اثر کلاسیک هیچکاک نیست. این داستان بیش از یک میلیون نسخه در آمریکا فروش داشته و به ۳۸ زبان دیگر دنیا هم ترجمه شده‌است. اما شباهت‌های انکارناپذیر داستان فین با فیلم هیچکاک عیان‌تر و آشکارتر از آن است که بتوان چنین ادعایی را پذیرفت. داستان زنی پشت پنجره عناصر زیادی از داستان پنجره عقبی را با خود دارد که سال ۱۹۵۴ اکران عمومی شد. حتی لحن روایتی و ساختار آن هم وام گرفته از فیلم هیچکاک است و این‌گونه به نظر می‌رسد که جو رایت، کارگردان فیلم هربار قبل از حضور پشت دوربین یک‌بار فیلم هیچکاک را تماشا و مرور کرده‌است! نکته جالب این که در صحنه‌های آغازین فیلم رایت، صحنه‌ای از پنجره عقبی هیچکاک از تلویزیون شخصیت محوری داستان در حال پخش است.

نسخه فعلی زنی پشت پنجره تا حدودی متفاوت از نسخه‌ای است که تهیه‌کنندگان آن در اکران آزمایشی برای گروهی از تماشاگران منتخب به نمایش گذاشتند. هالیوود ریپورتر جولای ۲۰۱۹ خبر داد در اکران آزمایشی فیلم، تماشاگران به‌شدت نسبت به داستان و شخصیت‌های آن گیج شده بودند. همین موضوع، باعث شد تا سازندگان فیلم چند صحنه جدید فیلمبرداری کنند و برخی صحنه‌ها را از نسخه سینمایی حذف کنند. شرکت فوکس ۲۰۰۰ تهیه‌کننده فیلم بعد از تولید آن به شرکت والت دیزنی فروخته شد و فعالیت‌هایش را زیر چتر مدیران جدید آغاز کرد.

داستان فیلم، زندگی کسالت‌بار دکتر آنا فوکس (با بازی ایمی آدامز) را در آپارتمان بزرگ او دنبال می‌کند. آنا که ترس از حضور در مکان‌های شلوغ را دارد، خودش را در آپارتمانش زندانی کرده‌است و جرات بیرون رفتن از خانه را ندارد. بیکاری آنا باعث فضولی و کنجکاوی او در زندگی محیط اطرافش می‌شود. چشم‌چرانی‌های آنا، او را متوجه قتل زن همسایه جین راسل (جولین مور) می‌کند. این دو، دیدار کوتاه‌مدتی با یکدیگر داشته‌اند. به تصور آنا، آلیستر راسل (گری اولدمن) همسر جین او را به قتل رسانده و در حال آزار دادن پسرش ایتن (فرد هچینگر) هم هست اما با حضور ماموران پلیس، آلیستر و جین راسل (جنیفر جیسون لی) ادعای آنا را رد می‌کنند و ایتن هم می‌گوید هیچ مشکلی با والدینش ندارد.

زمانی که آنا متوجه این واقعیت می‌شود که جین (مور) همسر اول آلیستر بوده و نامش کتی ملی است، کمی دیر شده و کار از کار گذشته است. ایتن که بیماری روانی است، قاتل کتی ملی بوده و حالا درصدد کشتن آناست. با کشته شدن ایتن به دست آنا، او نقل مکان می‌کند و حالا ترس از مکان‌های شلوغ را از دست داده‌است. کل صحنه‌های این درام دلهره‌آور ماه سپتامبر ۲۰۱۸ در شهر نیویورک فیلمبرداری شد و جزو محصولاتی است که در مکان‌های محدودی فیلمبرداری شد. مدتی بعد تهیه‌کنندگان فیلم از تونی گیلروی دعوت کردند تا تعدادی از صحنه‌های آن را دوباره فیلمبرداری کند.

فیلمبرداری دوباره این صحنه‌ها، تاریخ اکران عمومی آن را از اکتبر ۲۰۱۹ به می‌۲۰۲۰ منتقل کرد. بیماری کرونا هم راه را برای نمایش عمومی فیلم در سینماها مسدود کرد و نتفلیکس امتیاز پخش اینترنتی آن را خریداری کرد. عموم منتقدان سینمایی با وجود تحسین بازی بازیگران اصلی فیلم، آن را کاری بسیار ضعیف ارزیابی کردند و امتیازی به آن ندادند. در برخی نقدها هم به این موضوع اشاره شد که داستان و حال و هوای فیلم، بیشتر از آن‌که شبیه پنجره عقبی باشد به «آنچه در زیر نهفته» رابرت زمه‌کیس با بازی میشل فایفر و هریسون فورد (که به نوعی نسخه امروزی شده و تازه‌ای از اثر هیچکاک بود)شباهت دارد!