به گزارش مشرق، روزنامه رسالت گفت‌وگویی با حسن عابدینی، کارشناس مسائل غرب آسیا انجام داده است که بخش‌های مهم آن در ادامه می‌آید.
سه راهبرد غرب در موضوع فعالیت‌های هسته‌ای ایران
- کشورهای غربی به‌طور مشخص سه راهبرد را در موضوع فعالیت‌های هسته‌ای مسالمت‌آمیز جمهوری اسلامی در سیاست‌های خود قرارداده‌اند.
- از سال ۱۳۸۲ که موضوع را از مسئله فنی و حقوقی به یک مسئله سیاسی و رسانه‌ای تبدیل کردند، خواهان این هستند ایران فعالیت‌های هسته‌ای خودش را متوقف کند.
- غربی‌ها خواستار این هستند که ایران فعالیت‌های هسته‌ای را به عقب برگرداند و در مرحله سوم قصد دارند این فعالیت‌ها را از بین ببرد.
آنچه در وین می‌گذرد تأکید بر ادامه فشار حداکثری بر ایران است
- در سال ۱۳۸۲ در چارچوب نشست‌هایی که در بروکسل، پاریس و سعدآباد صورت گرفت آن‌ها حتی به داشتن ۲ سانتریفیوژ برای کارهای پژوهشی در دانشگاه‌های ایران راضی نشدند.
- به نظر می‌رسد اکنون نیز همین سیاست را دارند اما اینکه چرا نتوانستند این کار را بکنند واضح است.
- باراک اوباما، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا در پاسخ به خبرنگاری گفت «ما اگر می‌توانستیم تمامی پیچ و مهره‌های هسته‌ای ایران را نیز باز می‌کردیم، اما بیش از این توانش را نداشتیم.» بنابراین آنچه‌که امروز نیز در وین می‌گذرد همین است.
هیچ تفاوت ماهوی بین آمریکا و اروپا وجود ندارد
- سه کشور اروپایی انگلیس و فرانسه و آلمان نیز همان مسیری را دنبال می‌کنند که آمریکا می‌رود اما با اندکی تفاوت تاکتیکی.
- درست است که آمریکا سه سال پیش از برجام خارج شد اما مگر سه کشور اروپایی که در برجام بودند به تعهدی عمل کردند، بنابراین یعنی آن‌ها خارج نشدند و نقض عهد کردند، اما آمریکا خارج شد و نقض عهد کرد. لذا هیچ تفاوت ماهوی بین رفتار این دو گروه وجود ندارد.
مذاکرات وین، مسئله فنی نیست بلکه سیاسی است
- جمهوری اسلامی ایران در چارچوب برنامه هسته‌ای خودش هم استدلال منطقی و هم استدلال فنی دارد و رفتاری که غربی‌ها ازجمله آمریکا و سه کشور اروپایی در برجام نشان دادند، غیرمنطقی است.
- شاهد هستیم که چین و روسیه به‌صراحت به‌عنوان دو عضو دائم شورای امنیت، انتظارات کشورهای غربی را زیاده‌خواهانه و غیرقانونی می‌دانند. بنابراین این یک مسئله حقوقی نیست بلکه یک موضوع رسانه‌ای و سیاسی است.
نهادهای بین‌المللی اجراکننده خواسته آمریکا هستند
- متأسفانه نهادهای بین‌الملل شورای امنیت سازمان ملل و خود سازمان ملل و گزارش دو پهلوی دبیرکل سازمان ملل و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز در همین چارچوب است.
- نهادهای بین‌المللی اجراکننده خواسته آمریکا هستند و آمریکایی‌ها از آن به‌عنوان یک ابزار برای فشار به ملت‌های دیگر استفاده می‌کنند.
تنها ابزار باقی‌مانده برای اعمال قدرت آمریکا تحریم است
- آمریکا دیگر یک ابرقدرت نیست و فقط یک قدرت بزرگ جهانی است که تنها ابزار برای اعمال قدرتش در تحریم‌ها نهفته است.
- اگر آمریکا این تحریم‌ها را اعمال نکند، ابزار دیگری برای اعمال قدرت ندارد و نمی‌تواند در کشورهای دیگر کودتا کند و نمی‌تواند لشکرکشی نظامی کند و نمی‌تواند اندیشه قدرتمندی داشته باشد که دیگران از آن تبعیت کنند.