به گزارش مشرق، با توجه به تغییر سبک زندگی در دنیای امروز، اوقات فراغت جزو ملزومات زندگی تلقی می‌شود. از دیدگاه جامعه‌شناسان، اوقات فراغت زمانی است که فرد از الزامات عملی زندگی خود رها است و می‌تواند فعالیتی را آزادانه انتخاب کند. سه جنبة عملکردی اساسی برای فراغت وجود دارد: آرامش، سرگرمی و پیشرفت. فراغت، عدم وجود فشار و عاری بودن از هرگونه تعهد به کار و استفاده نیروبخش و خلاقانه از وقت است. ورزش تفریحی، شکلی از گذراندن اوقات فراغت است که مزایای ارزنده‌ای به همراه دارد.
بنابر اشارات محققان، با توجه به آرمان‌های ورزش تفریحی و درک جوامع امروز از نقش مؤثر آن در کیفیت‌بخشی به زندگی افراد جامعه، هدف برنامه‌های ورزش تفریحی، به حداکثر رساندن دسترسی و مشارکت افراد در اشکال مناسب فعالیت‌های بدنی است. ورزش تفریحی، پرداختن به مجموعه‌ای از فعالیت‌های ورزشی فرح‌بخش و بانشاط است که فرصت و امکان شرکت برای همه افراد را فراهم می‌آورد. اساس ورزش تفریحی، درگیری افراد در اوقات فراغت در قالب شرکت‌کننده فعال و یا تماشاچی در یکی از سطوح ورزش تفریحی آموزشی، غیررسمی، درون بخشی، برون بخشی و یا باشگاهی است.
تمرکز بر این موضوع، محققان چند مرکز دانشگاهی و علمی را گرد هم آورده تا در خصوص آن مطالعه‌ای را انجام دهند. در این مطالعه که توسط پنج نفر از پژوهشگران دانشگاه تهران، پژوهشگاه علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه تربیت مدرس انجام شده، تلاش شده تا الگویی برای توسعه ورزش تفریحی زنان ایرانی تعریف شده و مورد ارزیابی علمی قرار گیرد.
آن‌ها برای انجام این تحقیق، از مشارکت تعدادی از افراد خبره که در زمینه ورزش‌های تفریحی زنان، تخصص علمی و عملی داشتند، بهره برده و از طریق مصاحبه به جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز از آن‌ها پرداخته‌اند. این داده‌ها سپس با استفاده از روش‌های آماری و با نرم‌افزارهای رایانه‌ای، تجزیه‌وتحلیل و ارائه شده‌اند.
طبق نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعه، برای گسترش ورزش تفریحی زنان در کشور ما، شرایط مختلفی شامل شرایط علی، شرایط واسطه‌ای و شرایط زمینه‌ای بایستی فراهم شده و برخی راهبردها باید اجرایی شوند.
محمد جوادی پور، دانشیار و محقق دانشگاه تهران و همکارانش دراین‌باره می‌گویند: «شرایط علی شامل رویکرد قهرمانی ورزش کشور، نقش‌های مختلف زنان، سبک زندگی زنان، ماهیت ورزش، حقوق شهروندی زنان و تحولات داخلی و خارجی ورزش زنان هستند».
آن‌ها می‌افزایند: «شرایط واسطه‌ای نیز شامل مسائل فرهنگی-اجتماعی، مبانی‌اسلامی، مسائل سیاسی، منابع مالی‌واقتصادی، مدیریت کلان، محیط جغرافیایی و زیرساخت‌ها و امکانات ورزشی هستند».
همچنین به گفته آن‌ها، «آموزش ومبانی علمی، عوامل بیرونی، عوامل درونی، منابع مالی و تبلیغات و رسانه‌ها نیز شرایط زمینه‌ای را شامل می‌گردند. در کنار این موارد، بایستی به راهبردهایی شامل راهبردهای اصولی توسعه در بخش‌های مختلف ورزش تفریحی و حمایت همه‌جانبه از ورزش زنان اشاره نمود».
بنا بر نتایج این تحقیق، در صورت محقق شدن شرایط فوق و اجرای صحیح راهبردها، پیامدهای مثبتی از افزایش مشارکت ورزش تفریحی زنان در چهار بخش فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی، فردی و مدیریتی را در جامعه شاهد خواهیم بود.
بنابر نظر جوادی پور و همکارانش، «مرور تحقیقات نشان می‌دهد زنان و دختران ایرانی به‌اندازه کافی دارای فعالیت بدنی مفید نیستند و این زنگ خطری برای سلامت جامعه محسوب می‌شود. لذا چارچوب ورزش تفریحی حاصل از این تحقیق می‌تواند به مدیریت ورزشی کشور کمک کند تا با شناخت همه جانبة ورزش تفریحی زنان، راهبردهای متناسب پیشنهادی را جهت جبران عقب‌ماندگی و توسعه آن به کار گیرد».
این یافته‌ها را فصل‌نامه «پژوهش در ورزش تربیتی» متعلق به پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی منتشر کرده است.