به گزارش مشرق،رحیم رحیمی پور تهیه کننده، فیلم نامه نویس و کارگردان سینما در سن ۶۴ سالگی بر اثر ابتلا به ویروس کرونا جان به جان آفرین تسلیم کرد.زنده یاد رحیمی پور فارغ التحصیل از مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی بود و کارگردانی آبدارشاه(۱۳۷۶)، شیرین و فرهاد (۱۳۷۴)، مستاجر (۱۳۷۱)، انفجار در اتاق عمل (۱۳۷۰)، الماس بنفش (۱۳۶۸)، اتاق یک (۱۳۶۵)، زندان دوله تو (۱۳۶۳)، آبدارشاه (۱۳۷۹) و نویسندگی و تهیه کنندگی آثار دیگری را در کارنامه خود داشت.
رحیم رحیمی‌پور در ابتدای دهه شصت و با ساخت فیلم “زندان دوله‌تو” خود را به‌عنوان فیلمسازی که درکنار علاقه به دفاع مقدس،به دنبال استفاده از عناصر کلاسیک جذب مخاطب است، نشان داد.“اتاق یک”، “الماس بنفش” و “انفجار در اتاق عمل” از دیگر آثار دفاع مقدسی رحیمی‌پور بودند و به دنبال آن رحیمی‌پور یک کمدی با نام “مستاجر” را تولید کرد که بارها از تلویزیون پخش شد.
تنها گفت‌وگوهای اختصای رحیم‌رحیمی‌پور درباره کارنامه‌اش را بخوانید:
رحیم رحیمی‌پور: اگر سپاه دست اصلاح طلبان بود، الان کشور در دست داعش بود
انحراف میرحسین موسوی ریشه در تفکرات رهنورد دارد!
آخرین فیلمی که رحیمی‌پور ساخت با عنوان “شیرین و فرهاد” باز هم در گونه دفاع مقدس بود.این کارگردان ساخت یک سریال با عنوان «آبدارشاه» با بازی حسین پناهی، آتش تقی پور،رضا بنفشه‌خواه و فتحعلی اویسی را در کارنامه داشت ضمن اینکه در تولید فیلم “شب دهم”جمال شورجه به‌عنوان تهیه‌کننده دوم کنار امیرحسین شریفی فعالیت داشت.
رحیم رحیمی‌پور ازجمله فیلمسازان واقعا مسلمان سینمای برآمده از انقلاب اسلامی بود و همواره اعتقاد داشت حلال بودن درآمد در سینما منوط به بازگشت سرمایه از گیشه است.
رحیمی‌پور تلاش‌های فراوانی کرد که فیلمی درباره امیرکبیر “خاطره‌ها/زندگی دواتگر” فیلمنامه‌ای از رحیمی‌پور بود که مرتبط بود با دواتگری که به دستور امیرکبیر مسئولیت ساخت اولین سماور ایرانی را برعهده می‌گیرد ولی مدیران دهه شصتی فارابی، اجازه تولید آن را ندادند چون بنا بود ارحام صدر در آن نقش محوری را بازی کند!
رحیمی‌پور ازجمله منتقدان حذف مخاطب از سینمای پس از انقلاب و گره زدن سینمای موسوم به هنری به فضاهای شبه‌شاعرانه پوچ بود و بابت این امر بارها به انتقاد از مدیران دهه شصت فارابی پرداخت.