ساموئل میلر، پزشک و حقوقدان آمریکایی می‌گوید: «تعداد قابل توجهی از زندانیان حتی پس از گذراندن مدت کوتاهی در زندان، دچار حالت‌های مشابه زوال عقل می‌شوند؛ خروج از این حالت برای بسیاری از آنها ناممکن است و پاره‌ای دیگر کاملا گرفتار علائم جنون می‌شوند.»
وی درباره اثرات حبس انفرادی می‌گوید: «کسانی که در ندان‌های انفرادی به سر می‌بردند، در کل بهبود پیدا نمی‌کردند؛ آنها در کل سلامت ذهنی لازم برای وارد شدن به اجتماع را پیدا نمی‌کردند.»
به گفته روزنامه «واشنگتن‌پست»، بالاترین تعداد زندانیان انفرادی را در میان کشورهای دموکراتیک دارد؛ حدود 25000 نفر در زندانهای «فوق‌امنیتی» فدرال و ایالتی آمریکا در 44 ایالت این کشور زندانی هستند؛ ضمن اینکه 80000 نفر نیز در یکی از زندانهای «تفکیک‌شده» این کشور نگهداری می‌شوند.
زندانهای فوق امنیتی، زندان‌هایی در آمریکا هستند که بیشترین سطح اقدامات امنیتی در آنها رعایت می‌شود؛ در این زندان‌ها مجرمانی که تهدیدی برای امنیت ملّی محسوب می‌شوند، در زندان‌هایی جدا افتاده و متروک نگهداری می‌شوند.
شرایط ای زندان‌ها چنانکه «آنیتا کومار»، خبرنگار واشنگتن‌پست، افشا کرده است بسیار نامناسب است و در آنها اکثر افراد 23 ساعت در روز، بدون تماس با افراد دیگر در زندانهای انفرادی حبس می‌شوند.
روزنامه‌نگار آمریکایی از وضع نامناسب زندان های انفرادی آمریکا پرده بر می‌دارد.
زندانهای انفرادی آمریکا با مخالفت‌های عمومی روبرو شده است
روی پلاکارد یکی از معترضان نوشته شده است: «به: سازمان ملل؛ از: زندانیان انفرادی؛ ما در اینجا شکنجه می‌شویم؛ فریادهای کمک‌طلبی ما را بشنوید.
این روزنامه آمریکایی به تحقیقی از روزنامه نیویورک‌تایمز اشاره می‌کند که نشان می‌دهد بیش از نیمی از خودکشی‌های زندانی‌ها در زمانی که آنها در حبس انفرادی هستند، اتفاق می‌افتد.
تحقیق کومار در مورد یکی از زندانهای ایالت ویرجینیای آمریکا نشان می‌دهد 500 نفر از 750 زندانی این زندان، برای 23 ساعت در روز در زندانهای انفرادی بسیار کوچک نگاه داشته می‌شوند.
مقامات این ایالت از پاسخ به سؤالات این روزنامه‌نگار درباره شرایط زندانیان در زندانهای انفرادی خودداری کرده است.