سرویس جهان مشرق – آمریکا که تا همین چند سال قبل بیش‌ترین آمار زندانی را در میان کشورهای جهان داشت، طی سال‌های اخیر به لطف کاهش شمار زندانیانش به رتبه‌ی دوم «ارتقا» پیدا کرده است. با این وجود، کشوری که حدود ۴/۲ جمعیت جهان را دارد، حدود ۲۰ درصد جمعیت زندانی در جهان را به خود اختصاص داده است. این جمعیت بالای زندانی با مشکلات متعددی نیز مواجه هستند. «از همه‌گیری خشونت و گرمای گریزناپذیر، تا شرایط کارگری تحقیرآمیز و غذای غیرقابل خوردن، اوضاع بسیاری از زندان‌ها در سراسر آمریکا تقریباً دائماً بحرانی و غیرانسانی است[۱].» شماری از این زندانیان در اعتراض به همین شرایط دست به اعتصاب غذا می‌زنند و می‌گویند: «حاضرم برای این آرمان بمیرم، چون [در حال حاضر] نمی‌توانم زندگی کنم[۲].» با این حال، برای بسیاری از این زندانیان و حتی افرادی که در بازداشت پلیس منتظر برگزاری دادگاه هستند، کار از اعتراض و اعتصاب گذشته است. پایگاه اینترنتی روزنامه‌ی آمریکایی «تایمز یونیون»، مستقر در ایالت نیویورک، اخیراً طی گزارشی تحت عنوان «خودکشی همچنان در زندان‌های نیویورک پابرجاست[۳]» به معضل خودکشی در زندان‌های این ایالت و سراسر آمریکا پرداخته است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید خلاصه‌ی گزارش تایمز یونیون است.
از هر پنج نفر زندانی در جهان، یک نفر در آمریکا زندانی است. این یعنی ۲۰ درصد از زندانیان جهان در آمریکا هستند، در حالی که این کشور فقط حدود ۴ درصد از جمعیت جهان را دارد. (+)
در همین‌باره بخوانید:
›› معلمان آمریکایی که برای ادامه زندگی «خون» و «لباس» خود را می‌فروشند
خودکشی سه روز پس از دستگیری
وقتی یک شبکه‌ی تلویزیونی محلی مشخصات مردی را توصیف کرد که پلیس به اتهام سرقت به دنبال او بود، «مری‌آن راپاپورت» بلافاصله فهمید، پسرش تحت تعقیب است. سر دوراهی ماند: پسرش را، که به‌شدت معتاد به هروئین بود، تحویل پلیس بدهد و امیدوار باشد حبس پشت میله‌های زندان او را از دردسرهای بیشتر حفظ کند، یا آن‌چه را که معتقد بود فریاد مستأصلانه‌ی پسرش برای درخواست کمک است، نادیده بگیرد. مری‌آن روز بعد به اداره‌ی پلیس شهر «گیلدرلند» [در شهرستان «آلبانی» در ایالت نیویورک] رفت. خودش تعریف می‌کند: «به آن‌ها گفتم که پسرم تهدید کرده که اگر او را به پلیس تحویل بدهم، خودکشی می‌کند، برای همین هم گفتم: «خواهش می‌کنم، هر کاری می‌کنید، به او نگویید من او را تحویل داده‌ام.»
«آدام راپاپورت» تنها سه روز پس از دستگیری توسط پلیس آمریکا، در زندان خودش را حلق‌آویز کرد. مادر آدام می‌گوید تصویر بالا آخرین تصویری است که از پسرش در اختیار دارد. (+)
«آدام راپاپورت» ۲۹ ساله، ۱۵ اکتبر ۲۰۱۴، دستگیر شد و سه روز بعد، پس از زنجیره‌ای از اشتباهات توسط پلیس و مقامات زندان، که ظاهراً خطر خودکشی او را در نظر نگرفته بودند، خودش را در سلولش در زندان شهرستان «آلبانی» حلق‌آویز کرد. مادر آدام طی سال‌هایی که از آن ماجرا می‌گذرد اسیر یک حسرت وحشتناک است: اعتماد به پلیس برای حفاظت از پسرش. با این حال، آدام راپاپورت تنها کسی نیست که دوران حبسش با خودکشی به پایان رسیده است.
چه‌قدر احمق بودم که به پلیس اعتماد کردم!
کمیسیون اصلاح‌وتربیت نیویورک اخیراً تحقیقات درباره‌ی خودکشی دست‌کم ۹۰ زندانی در زندان‌های ایالتی و محلی این ایالت بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ [به عبارت دیگر، به طور متوسط، حدوداً هر ۲۰ روز یک خودکشی] را به پایان رساند. الگوی تکرارشونده در تمام این حوادث مرگ‌بار، ارائه‌ی خدمات بهداشت روانی ناکافی و نظارت سَرسَری قبل از این مرگ‌ومیرها بوده است. در پرونده‌ی آدام راپاپورت، که در بازداشت پلیس شهرستان آلبانی فوت کرد، «کوین لویبراند» وکیل خانواده‌ی راپاپورت، می‌گوید هر اشتباهی که ممکن بود رخ دهد، رخ داده است. علاوه بر این، ظاهراً یک افسر پلیس، به‌رغم درخواست مری‌آن راپاپورت، ظاهراً به آدام گفته بود که مادرش او را تحویل داده است؛ اتفاقی که افسردگی او را تشدید کرد.
«مری‌آن راپاپورت» (راست) در کنار پسرش «آدام». مری‌آن برای کمک به پسرش، که از اعتیاد شدید به مواد مخدر رنج می‌برد، تصمیم گرفت به پلیس روی بیاورد، اما آدام تنها سه روز پس از دستگیری اقدام به خودکشی کرد. (+)
مری‌آن سه روز پس از دستگیری پسرش، امیدوار بود که آدام در مسیر بهبودی باشد. این در حالی است که در زندان، آدام پتویی روی درِ سلولش انداخته بود (تخلف رایجی که با آن برخورد نشد و باعث شد افسرانی که در زندان گشت امنیتی می‌زنند، بر خلاف مقررات، او را نبینند. لویبراند می‌گوید افسرها صرفاً اسم آدام را با صدای بلند صدا زدند و منتظر ماندند از پشت پتو جوابشان را بدهد، در حالی که او داشت یک طناب دار برای خودش درست می‌کرد. مادر آدام می‌گوید: «این درد تا ابد وجود خواهد داشت، چون [مقامات پلیس] اصلاً به حرف من گوش ندادند. من کاملاً به آن‌ها اعتماد داشتم... م. چه‌قدر احمق بودم!»
در همین‌باره بخوانید:
›› دزدی فروشگاه‌ها از مردم و دزدی مردم از بیمارستان‌ها/ چهره غرب از پشت ماسک
افزایش سرسام‌آور آمار خودکشی در زندان‌های آمریکا
مری‌آن راپاپورت تنها کسی نیست که به این غم مبتلاست. در ۳۲ مورد از خودکشی‌هایی که کمیسیون اصلاح‌وتربیت نیویورک بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ بررسی کرد، عامل خودکشی در بازداشت مقامات زندان محلی جان خود را از دست داد؛ از جمله بازداشتی‌های زیادی که مرگشان قبل از محاکمه اتفاق افتاد. ۴ نوامبر ۲۰۲۰، افسران مرکز اصلاح‌وتربیت «فایو پوینت» در منطقه‌ی «فینگر لیکس» [در ایالت نیویورک] تیغ‌هایی را بین زندانیانی توزیع کردند که برای دوش گرفتن آماده می‌شدند. شش دقیقه پس از اتمام بررسی امنیتی، وقتی تأیید شد کارکنان تمام وسایل بهداشت شخصی را جمع‌آوری کرده‌اند، جسد «ریچارد رایت» ۵۴ ساله در سلولش در حالی پیدا شد که به‌صورت روی زمین افتاده بود و به دلیل پارگی گردن، به دست خودش، دچار خون‌ریزی شده بود.
شماری از زندانیان در زندان ایالتی «مؤسسه‌ی مردان کالیفرنیا» در شهر «چینو» در ایالت کالیفرنیا به دلیل پذیرش زندانی بیش از ظرفیت، در ورزشگاه زندان ساکن شده‌اند. (+)
این مرگ‌ومیرها حاکی از بحرانی است که می‌توان گفت در مراکز اصلاح‌وتربیت در سراسر آمریکا رخنه کرده است. و این پدیده طی دهه‌ی گذشته مرگ‌بارتر نیز شده است. بر اساس داده‌های «اداره‌ی آمار دادگستری» وزارت دادگستری آمریکا، بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۹، تعداد خودکشی زندانی‌ها در زندان‌های ایالتی ۸۵ درصد، در زندان‌های فدرال ۶۱ درصد و در زندان‌های محلی ۱۳ درصد افزایش یافته است. انجمن اصلاح‌وتربیت نیویورک، سازمان غیرانتفاعی‌ای که بر اساس قوانین ایالتی، مجاز به نظارت بر نظام زندان‌های نیویورک و گزارش یافته‌های خود به قوه‌ی مقننه و مردم است، گزارش داده است که در سال ۲۰۲۱، ۱۶ زندانی در زندان‌های ایالتی دست به خودکشی زده‌اند.
در همین‌باره بخوانید:
›› مستند شبکه آلمانی درباره زندگی بی‌خانمان‌های آمریکایی +دانلود مستند
نقش مواد مخدر
به گزارش «مؤسسه‌ی ملی سوءمصرف دارو»، اعتیاد به مواد مخدر بسیاری از زندانیان را در معرض خطر بالای خودکشی قرار می‌دهد. این در حالی است که ۸۵ درصد از زندانیان آمریکا دارای اختلال فعال سوءمصرف مواد یا محکوم به ارتکاب جرم مرتبط با مواد مخدر هستند. مصرف‌کنندگان مواد مخدر هنگامی که در زندان هستند، پس از سال‌ها وابستگی به طور ناگهانی از این مواد بریده می‌شوند و اغلب علائم ترک اعتیاد را تجربه میکنند که می‌تواند به پریشانی روانی آن‌ها منجر شود. سازمان غذا و داروی آمریکا سال ۲۰۱۹ گزارشی توصیه‌ای درباره‌ی خطر خودکشی در میان افرادی منتشر کرد که معتاد به مواد افیونی هستند و مصرفشان ناگهان قطع می‌شود یا کاهش می‌یابد.
استیصال درباره‌ی درمان کسانی که با اعتیاد دست‌وپنجه نرم میکنند، فشار روزافزونی را بر زندان‌ها وارد کرده است. وکلای مدافع می‌گویند تمرکز در زندان‌ها بیشتر روی تنبیه است تا اصلاح‌وتربیت. البته مراکز اصلاح‌وتربیت طی سال‌های اخیر برنامه‌های خود برای درمان مواد مخدر را گسترش داده‌اند، اما با توجه به افزایش مرگ‌ومیر ناشی از مصرف بیش‌ازحد [اوردوز] مواد مخدر در زندان‌های سراسر ایالت نیویورک[۴]، برخی می‌گویند باید گزینه‌های درمانی بیش‌تری مورد استفاده قرار بگیرد؛ از جمله تجویز داروهایی که به کاهش اعتیاد کمک میکنند.
در همین‌باره بخوانید:
›› کشوری با کم‌تر از پنج درصد جمعیت جهان ۸۰ درصد آرام‌بخش‌های دنیا را مصرف می‌کند
›› هر ۱۹ دقیقه یک نوزاد معتاد به مواد مخدر در آمریکا به دنیا می‌آید
خودکشی در انفرادی
«نه ملحفه‌ای، نه لباسی، و عملاً نه حریم خصوصی‌ای. یک سلول کوچک با یک تشک پلاستیکی نازک، یک روپوش، و یک افسر اصلاح‌وتربیت که پشت سر هم نور چراغ‌قوه‌اش را روی صورتتان می‌تاباند.» این توصیف «[نیکولاس] بروکس» از دورانی است که خودش در انفرادی، یا چنان‌که در زندان‌های نیویورک معروف است «واحدهای مسکونی ویژه»، حبس بوده. بروکس می‌گوید: «شما را انسانیت ساقط می‌کند.» از مدت‌ها قبل اثبات شده است روش متعارفی که در زندان‌های آمریکا به‌شدت رواج دارد و در آن یک زندانی را، اغلب به خاطر تخلفات انضباطی، از بقیه جدا میکنند، با افزایش نرخ خودکشی و اقدام به آسیب رساندن به خود، رابطه‌ی مستقیم دارد.
تصویر هوایی از مجموعه‌ی زندان «جزیره‌ی رایکرز» در شهر «نیویورک‌سیتی» در ایالت نیویورک. این زندان یکی از بزرگ‌ترین مراکز اصلاح‌وتربیت و روان‌درمانی در جهان است و به عنوان یکی از بدترین زندان‌های آمریکا نیز شناخته می‌شود. جزیره‌ی رایکرز با بودجه‌ی سالیانه‌ی ۸۶۰ میلیون دلار، ۹۰۰۰ افسر مدنی و ۱۵۰۰ کارمند دیگر دارد که هر سال از ۱۰۰,۰۰۰ ورودی جدید میزبانی میکنند. زندان‌داری در آمریکا بیشتر یک «صنعت» است تا کارزاری برای اصلاح و تربیت بزهکاران. (+)
بروکس [که گزارش خود را از درون زندان نوشته است[۵]] می‌گوید پس از این‌که به یک پزشک گفته دچار افسردگی شده و او را در سلول انفرادی انداخته‌اند، درباره‌ی سلامت روانی خود دروغ می‌گفته، فقط برای این‌که دیگر این اتفاق تکرار نشود. به گزارش کارزار #انفرادی_را_متوقف_کنید، از ۶۸۸ مورد اقدام به خودکشی که بین ژانویه‌ی ۲۰۱۵ تا آوریل ۲۰۱۹ در زندان‌های نیویورک رخ داده، ۴۳ درصد [حدود ۲۹۶ نفر] در سلول‌های انفرادی بوده است. در این گزارش همچنین آمده است که میزان خودکشی در «واحدهای مسکونی ویژه» پنج برابرِ آمار کل زندان‌های نیویورک است.
در همین‌باره بخوانید:
مرگ قبل از محاکمه
بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱، دست‌کم ۳۲ مورد از خودکشی‌هایی که توسط مقامات ایالت نیویورک مورد بررسی قرار گرفتند، در زندان‌های شهرستان رخ داده بودند؛ جایی که افراد اغلب در انتظار محاکمه یا برای تحمل محکومیت‌های کوتاه‌مدت نگه داشته می‌شوند. دو مورد از این خودکشی‌ها در سلول‌های بازداشت پلیس اتفاق افتادند که افراد طی مدتی که در انتظار محاکمه یا برگزاری جلسه‌ی مقدماتی دادگاه هستند، آن‌جا می‌مانند. طبق آمار جمع‌آوری‌شده در سراسر آمریکا، بازداشتی‌هایی که منتظر محاکمه هستند بیشتر با خطر خودکشی مواجه هستند تا افرادی که پیشاپیش محکوم شده‌اند. بر اساس مطالعه‌ی اداره‌ی آمار دادگستری آمریکا، بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۹، خودکشی عامل مرگ‌ومیر ۵ تا ۸ درصد از زندانیان ایالتی و فدرال بود؛ در حالی که این رقم در مورد افرادی بازداشتی در بازداشتگاه‌های محلی ۲۴ تا ۳۵ درصد بوده است. این گزارش همچنین خاطرنشان می‌کند که خطر خودکشی طی هفته‌های اول حبس به‌شدت بالاتر است: ۶۶ درصد از خودکشی‌ها در زندان‌های محلی طی ماه اول حبس (و ۴۴ درصد در هفته‌ی اول) رخ می‌دهند.
زندانیان در راهروی زندان ایالتی «چینو» در ایالت کالیفرنیا در «قفس‌های آهنی» حبس شده‌اند تا زندان دائمی به آن‌ها تخصیص داده شود یا وقت ملاقات برای خدمات دیگری مانند درمان، بهداشت روانی، و مشاوره تعیین شود. (+)
احتمال این‌که نیویورکی‌های دارای بیماری روانی به زندان بیفتند به‌مراتب بیشتر از آن است که در بیمارستان بستری شوند. برخی فعالان مدنی می‌گویند راه‌حل معضل خودکشی زندانیان ساده است: تعداد افراد مبتلا به بیماری‌های روانی را که پشت میله‌های زندان به سر می‌برند، کاهش دهید. با توجه به این‌که سال گذشته‌ی [۲۰۲۲ میلادی] شش زندان در شمال ایالت نیویورک به دلیل کاهش شمار زندانیان، تعطیل شدند، طرفداران عفو زندانیان معتقدند میلیون‌ها دلار هزینه‌ای که در نتیجه‌ی تعطیلی این زندان‌ها صرفه‌جویی می‌شود، باید صرف برنامه‌های سلامت روانی اجتماعی و درمان اعتیاد شود. مری‌آن راپاپورت می‌گوید اگر چنین برنامه‌هایی در دسترس پسرش بود، ممکن بود آدام الآن زنده باشد: «نکته‌ای که درباره‌ی خودکشی وجود دارد این است که همه‌چیز را کاملاً خرد می‌کند. مثل این است که بخواهید همه‌ی تکه‌های یک شیشه‌ی خردشده را جمع کنید و از اول آن را بسازید.»
در همین‌باره بخوانید:
›› آخرالزمان در اوهایو/ ۳۰ میلیون آمریکایی در معرض سرطان هستند
›› منطقه‌ای در آمریکا که تجاوز به دانش‌آموزان دختر در آن آزاد است!
۰۲:۲۰ - ۱۴۰۱/۱۲/۰۹
