سرویس سیاست مشرق _ اخیراً فردی به نام هادی سروش طی یادداشتی در سایت جماران به جریان اشغال ایران از سوی متفقین اشاره کرده و با طرح این سؤال که "مردم ایران حساسیت جدی در برابر تجاوز متفقین به خاک شان نشان ندادند! واقعا چرا چنین بوده؟ " نوشته است: پاسخ را بنده از کلامی از امام خمینی عرضه می کنم که خروجی آن این است که سطح عمومیِ جامعه از اینکه لشکری، گرچه "اجنبی" باعث شده تا دیکتاتور -رضاخان- در راس حاکمیت را خلع شود، خوشحال بودند!
عبارت امام خمینی که همواره دارای ذوق و نگاه دقیق سیاسی بوده و خود شاهد آن آشفتگی های کلان سیاسی بوده، در خور توجه است که می گوید :"رضاخان را وقتی متفقین از این مملکت بیرون کردند، مردم شادی می‌کردند، با اینکه در خطر بودند، جانشان در خطر بود! لشکر غیر بود، لشکر اجنبی بود، لشکرهای اجنبی بودند [که] ریختند به ایران، ولی چون رضا خان را بردند، مردم خوشحالی می‌کردند. ما خودمان مطلع بودیم در بین مردم. این مرد هم که رفت که دیدید چه شادیها کردند. برای اینکه پشتیبان نداشتند». (صحیفه امام، ج۸، از ص ۳۶۸ الی ۳۷۴)
فرد مذکور سپس به همین بهانه تأکید می‌کند:
"در ادامه امام خمینی به شرائط روز بازمی‌گردد و احساس خطر خود را مخفی نکرده و می گوید:
«کاری نکنید که مردم بگویند که ای کاش نبود این پاسدار! کاری ما نکنیم که مردم بگویند ای کاش روحانیتی در کار نبود. مسأله مهم است. قضیه این نیست که من ساقط باشم؛ قضیه این نیست آقا ساقط باشند؛ قضیه این است که اسلام در خطر است». (صحیفه امام، ج۸، ص۳۷۲)
نکته سخن امام در عبارت تقدیم شده، روی روحانیت و نظامی‌هاست. آیا توجه داریم!؟ "[۱]
*با در نظر گرفتن این رویکرد خوشبینانه که فرد مذکور در چارچوب طرح همیشگی اصلاح‌طلبان در طلیعه دهه فجر برای القای "انقلاب ناموفق" بازی نکرده است اما گفتنی‌های جالبی راجع به این یادداشت وجود دارد.
بله! عقلانیت مسئله اینست که مسئولان نظام در هر کسوت و رده‌ای همواره باید در این فکر باشند که رضایت معقول مردم را تأمین کنند و کاری نکنند تا جامعه ناراضی شود. در این میان اما بایستی ملاحظه بدخواهی دشمن، انکار کارکردها و طرح بد سیرتان برای سیاه‌نمایی از دستاوردهای انقلاب امام خمینی(ره) را نیز در نظر داشت.
پس محرز است که اگر کسی بخواهد کارنامه نظام اسلامی را بررسی کند و یا میزان دقیق رضایتمندی مردم از انقلاب و مسئولان کشور را تخمین بزند بایستی متوجه ۲ نکته اساسی باشد:
۱_ سنجش کارنامه با ملاک‌های معقول و فلسفه حکومتی
۲_ منها کردن سیاه‌نمایی‌ها از کارنامه و مشخص کردن سره از ناسره در کارنامه انقلاب اسلامی
با این وصف به بخشی از دستاوردهای انقلاب اسلامی در عرصه‌های مختلف اقتصادی، امنیتی و... می‌پردازیم.
*انقلاب ۵۷ ایران کجا ایستاده است!؟ / ضرورت پاسخگویی مستند به گزاره انقلاب ناموفق
ایران اسلامی امروز یک هژمون است. به این معنی که چتر قدرت ایران علاوه بر خود توانسته متحدانش را در اقصی نقاط جهان نیز پوشش دهد. اگرچه پوشش‌های ایران فقط شامل امورات امنیتی نیست و اقتصادی هم هست اما مع‌الوصف دانشمندان علوم سیاسی تأکید دارند که قدرت نظامی یک کشور، خاصّه در حالت هژمونی برآمده از یک اقتصاد قوی است.
پس اکنون با دو نتیجه مواجهیم. اول اینکه منافع ایران و امنیت ایران و ایرانی در داخل و فراتر از داخل فراهم شده است. و دوم آنکه تحقق این امنیت مبیّن یک اقتصاد قوی است و اقتصاد قوی هم اگرچه به معنی اقتصاد بدون عیب و مشکل نیست اما حتما به معنی اقتصادی است که می‌توان به برخی امکانات و دستاوردهای آن برای مردم اشاره کرد.
در بحث اقتصادی، ایران ۱۴۰۰ با دستاوردها و آورده‌های کلانی همراه شده در حالیکه همانطور که اشاره شد مثل تمام اقتصادهای دیگر دنیا با مشکلاتی هم مواجه است.
مشکلات را همه می‌دانیم...
اما آیا کسی خبر دارد میزان فقر مطلق در ایران از انگلستان کمتر است [۲]، ایران در جایگاه سیرترین کشورهای جهان قرار دارد [۳]، نرخ بیکاری ایران تک‌رقمی است [۴] و مالیات و سوخت و غذا در ایران یکی از ارزان‌ترین‌ها در جهان است!؟
بدیهیست که ندانستن یا اشراف کم نسبت به این دستاوردهای بزرگ انقلاب اسلامی که هیچیک در دوران رژیم طاغوت وجود نداشتند حاصل سکوت‌های امثال سروش و هشدارهای بیجای آنهاست.
که به جای بیان واقعیت‌ها و دستاوردهای انقلاب امام(ره) اما طریقی دیگر برگزیده‌اند و هشداری را می‌دهند که برای کشورهای جنگ‌زده و گرسنه لازم است نه برای ایران مقتدر ما.
جالب است که آقایان در مقاطعی با کنایه به مشارکت نداشتن درصدی از مردم در انتخابات ۱۴۰۰ از بی‌اعتمادی مردم به نظام و انقلاب نیز سخن می‌گویند! این در حالی است که اولا در کشوری که پیکر سردار شهید خود را روی دست میلیون‌ها نفر از مردم تشییع می‌کند؛ حرف زدن از بی‌اعتمادی احمقانه است. ثانیا مدعیان بی‌اعتمادی از این نمی‌گویند که انتخابات ۱۴۰۰ با تحریم خاموش اصلاح‌طلبان مواجه شد و کاهش یافتن مشارکت کسانی از مردم به همین دلیل بود.
مشاهده می‌شود که اگر عقلانیتی در میان باشد و یک ذهن استدلالی و ریاضی بخواهد دستاوردهای انقلاب اسلامی ۵۷ را ببینند و بشمارد؛ این دستاوردها هرگز کم نیستند. ضمن اینکه دورنمای حل مشکلات نیز یک دورنمای ممکن و بعضا حتی نزدیک است.
پس مجددا اشاره می‌شود که بایستی در هشدارهای بلاوجه امثال سروش تأمل کرد و به دنبال چرایی طرح این هشدارهای البته سیاه‌نمایانه بود.
در خاتمه اشاره به یک بیان مهم و استراتژیک از رهبر معظم انقلاب نیز ضروریست.
معظم‌له ۲ سال قبل در دیدار با اعضای مجلس خبرگان طی سخنانی تصریح کردند: با وجود انبوه مشکلات، جمهوری اسلامی در قله‌ی عزت قرار دارد و مایه‌ی افتخار و مباهات برای اسلام است.
این تأمل نیز در قبال بیان فوق ضروریست که اطلاق رهبر انقلاب در بحث مایه‌ی مباهات بودن جمهوری اسلامی یک اطلاق عام است. به این معنی که همه حیطه‌ها اعم از اقتصاد و امنیت و... را در بر می‌گیرد.
اینکه خواص کشور در "جهاد تبیین" تا چه اندازه توانسته‌اند کارنامه خوب انقلاب اسلامی را تبیین کنند و در این باره چه نمره‌ای می‌گیرند یکی از بزرگترین سؤالات در سپهر سیاسی ماست...
***
1_https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1538793
2_https://www.tasnimnews.com/fa/news/1397/11/22/1944648
3_mshrgh.ir/944980
4_mshrgh.ir/1247052