به گزارش مشرق، با اعلام پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان محیط زیست؛ رضا فرجی اظهار کرد: سگ‌ها به‌عنوان گونه جانوری مهاجم برای زیستگاه‌های طبیعی محسوب می‌شوند و موجب بروز مضرات و خطراتی از قبیل رقابت با گونه‌های بومی، انتقال بیماری و تخریب اکوسیستم می‌شوند. با توجه به گزارش‌های فراوان مستند در سازمان محیط زیست، سگ‌های بدون صاحب و رهاشده در طبیعت منجر به حمله گروهی و شکار گونه‌های حیات وحش کم‌توان از جمله بره‌های قوچ، میش، آهو و جبیر و همچنین بزغاله‌های کل و بز و برخی از گونه‌های بزرگ‌جثه از جمله مرال می‌شوند.
وی ادامه داد: گزارش‌های متعددی از حمله گروهی و کشتن گونه‌های شاخص گربه‌سانان از جمله یوز، پلنگ، کاراکال، سیاه‌گوش، گربه پالاس، گربه شنی، گربه جنگلی و گربه وحشی و سایر گونه‌ها توسط حملات گونه‌های مهاجم در محیط زیست کشور وجود دارد.
سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان محیط زیست "اختلالات ژنتیکی" با سگ‌سانان حیات وحش را از مهم‌ترین آسیب‌های سگ‌های ولگرد و بدون صاحب در طبیعت عنوان کرد و گفت: "اختلالات ژنتیکی" می‌تواند منجر به تهدید خلوص ژنتیکی گرگ خاکستری و شغال طلایی و از طرفی به تولید هیبرید خطرناک گرگاس بینجامد که به‌خلاف خصوصیات رفتاری حیات وحش، انسان‌گریز نیستند و با نزدیکی به جوامع انسانی منجر به آسیب و حتی مرگ‌ومیر کودکان می‌شوند.
فرجی با اشاره به افزایش جمعیت سگ‌های بلاصاحب در سال‌های اخیر به‌دنبال عدم آگاهی عموم و غذارسانی به آن‌ها، گفت: وجود سگ‌های بدون صاحب موجب افزایش بیماری‌های مشترک از قبیل هاری، سالک، کیست هیداتیک و انواع بیماری‌های عفونی و انگلی در جامعه می‌شود و این در حالی است که در اغلب کشورهای پیشرفته در جهان نسبت به کنترل جمعیت این حیوانات آسیب‌رسان تمهیدات ویژه‌ای اتخاذ شده است و در برخی کشورهای اروپایی نظیر هلند و آلمان جمعیت آن‌ها به صفر رسیده است.
وی تأکید کرد: سگ‌های بدون صاحب به‌عنوان مهم‌ترین مخازن بیماری در طبیعت محسوب می‌شوند و نقش غیرقابل انکاری در انتقال بیماری‌های مشترک با حیات وحش دارند که از جمله بیماری‌هایی که در سال‌های اخیر جمعیت حیات وحش را تهدید می‌کند، می‌توان به بیماری دیستمپر سگ‌سانان اشاره کرد، همچنین با افزایش جمعیت این حیوانات با غذارسانی، عدم جمع‌آوری و کنترل جمعیت، با افزایش بیماری‌هایی نظیر هاری که چرخه انتقال آن‌ها بین حیات وحش و سگ ولگرد مشترک است، مواجه هستیم.
سرپرست دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش خاطرنشان کرد: غذارسانی به‌عنوان یک عمل نادرست و مخرب منجر به افزایش سایر گونه‌های ناقل بیماری از جمله موش‌های شهری می‌شود که می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به وضعیت سلامت انسان در شهرها و روستاها وارد کند. غذارسانی در اغلب کشورهای پیشرفته با سیستم بهداشتی قوی جرم تلقی می‌شود و افرادی که این عمل خلاف و آسیب‌رسان به محیط زیست و سلامت و امنیت جامعه را انجام می‌دهند مشمول جرایم سنگین می‌شوند.