به گزارش مشرق، پایگاه اینترنتی استراتژیست استرالیا در گزارشی در خصوص «جابه‌جایی و اختلال در منطقه اقیانوس هند و پاسیفیک» نوشت: فرض کنید الان سال ۲۰۳۵ است... میانگین درجه آب‌وهوا بیش از ۱.۵ درجه سانتیگراد گرم شده که کمترین هدف تعیین شده توسط کشورها در توافقنامه پاریس در سال ۲۰۱۵ است. مخاطرات اقلیمی به طور قابل توجهی امنیت انسان را در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی تضعیف می کند.
دانشمندان برای چندین دهه در مورد امواج گرمای مکرر، طولانی تر و داغتر هشدار داده بودند. تسریع در افزایش سطح دریا؛ افزایش بارش‌های سیل آسا؛ تشدید طوفان‌ها؛ توزیع مرتب عوامل بیماری‌زا؛ گرمایش و اسیدی شدن اقیانوس؛ آتش سوزی‌های داغتر و طولانی‌تر؛ و خشکسالی‌های طولانی‌تر و خشک‌تر از پیامدهایی است که نسبت به آن هشدار می‌دهند.
استراتژیست با بیان اینکه بسیاری از سیاست‌گذاران متاسفانه سرعت ظهور و شدت اختلالات آب‌وهوایی را دست کم گرفته‌اند، نوشت: این موضوع را می‌توان در جریان بحران امنیت غذایی در سال ۲۰۳۲ که با خشکسالی شدید و کاهش تولید برنج در ویتنام و چین همراه بود را به وفور آشکار کرد. جای تعجب نیست که بسیاری از سرمایه‌گذاران خطرپذیر جزو اولین کسانی بودند که «سیگنال» تغییرات آب‌وهوایی را در بازار تشخیص داده و از اواسط دهه ۲۰۲۰، شروع به هدایت میلیاردها دلار در انرژی‌های تجدیدپذیر کردند. امروزه بسیاری از کشورها از مزایای تحول انرژی بهره‌مند شده‌اند اما برخی دیگر قادر به تطبیق سریع خود با شرایط نیستند.
تغییرات اقلیمی در دهه گذشته تجارت جهانی را به طور قابل توجهی مختل کرده است. تأثیرات آب و هوایی زنجیره تأمین، بازارها، مشتریان و امکانات را مختل کرده است. بیشتر تجارت جهانی هنوز از طریق دریا و در بنادر انجام می شود، اما ترکیبی از افزایش سطح دریا و طوفان های شدید فزاینده آنها را اغلب برای ماه‌ها تعطیل کرده است.
کشورهای کمتر توسعه یافته، بیشترین آسیب را از تغییرات آب و هوایی متحمل شده اند. عدم ظرفیت و واکنش ناکارآمد دولت‌ها برابر بلایای طبیعی، نارضایتی عمومی را تشدید کرده است. هم دولت ها و هم مخالفان آنها از اطلاعات غلط دیجیتالی برای پیگیری برنامه های خود استفاده می کنند که اغلب نتیجه آن دو قطبی شدن بیشتر است.
جای تعجب نیست که جامعه مدنی، جنبش‌های جدایی‌طلب، تروریسم و جنایات سازمان‌یافته در کشورهای کمتر توسعه‌یافته افزایش یافته است، زیرا بازیگران غیردولتی به سمت مکان‌های رها شده توسط دولت حرکت می‌کنند. جسارت و اثربخشی حملات تابستانی تروریستی ۲۰۳۳ در سراسر آسیای جنوب شرقی و جاهای دیگر نشان داد که این گروه‌ها اکنون یکپارچه شده‌اند و به صورت فراملی فعالیت می‌کنند.
تبادل آتش امسال بین کشتی‌های نیروی دریایی آمریکا و چین در دریای چین جنوبی، چهارمین بار در کمتر از یک دهه گذشته، نشان داد که چگونه رقابت استراتژیک، فرصت‌طلبی، تعهدات اتحاد، اطلاعات نادرست دیجیتالی و محاسبات اشتباه می‌تواند به بروز درگیری کمک کند.
چند سال گذشته بار دیگر تأیید کرد که منطقه هند و اقیانوس آرام، که بیش از نیمی از جمعیت زمین در آن ساکن هستند، به شدت در معرض آب و هوا و سایر خطرات قرار دارد. به عنوان مثال، در اندونزی، سطح دریاها در دهه‌های گذشته با سریع‌ترین نرخ افزایش یافته است. در حالی که تا سال ۲۰۲۰ شاید در هر صد سال یک سیل شدید و ویرانگر جاری می‌شد اما اکنون این موضوع به رویدادی سالانه تبدیل شده و به طور منظم باعث جابه‌جایی هزاران نفر در سال در اندونزی می‌شود. بسیاری از این افراد همچنان در درون مرزهای اندونزی به زندگی خود ادامه می‌دهند اما بخشی نیز به ده‌ها میلیون آواره‌ای ملحق می‌شوند که بدنبال پناهندگی در کشورهای دیگر هستند. سال گذشته یک کشور جزیره‌ای در اقیانوس آرام، کل جمعیت خود را به استرالیا منتقل کرد.
بسیاری از کشورهای جنوب آسیا و آسیای جنوب شرقی به شدت در معرض رویدادهای ال نینو و لانینا هستند. لانینای فعلی در حال تشدید است و باعث ایجاد سیل بی سابقه در مکان هایی شده است که هنوز از گرمای شدید، خشکسالی و شوک های امنیت غذایی ناشی از ال نینوی سال گذشته و بحران ویرانگر ۲۰۳۲ در حال بهبود هستند.
نهادها و سازمان‌های منطقه‌ای مانند آسه‌آن، مجمع جزایر اقیانوس آرام و بانک‌های توسعه چندجانبه، در دو دهه گذشته تلاش‌های خود را برای مقابله با چالش‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، امنیتی و انسانی ناشی از گرم شدن آب و هوا افزایش داده‌اند. برای مثال، در اقیانوس آرام، آنها در ایجاد انعطاف‌پذیری آب و هوا و جابجایی جوامع جزیره‌ای که به دلیل طلوع دریا و طوفان‌های قوی‌تر آواره شده‌اند، نقش مهمی داشته‌اند. اما تلاش‌های آنها در حال حاضر معمولاً تحت تأثیر مقیاس خطرات آب و هوایی و تأثیرات آبشاری آنها قرار گرفته است.
آخرین ارزیابی علمی توسط هیات بین دولتی تغییرات آب و هوایی نشان می دهد که انتقال سریع به استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و اقدامات سیاسی جاه طلبانه تر اخیر، احتمالاً باعث خواهد شد تا افزایش دما و گرمایش زمین کمتر از ۲.۵ درجه سانتیگراد باشد و در نتیجه خطر عبور از آستانه‌های ویرانگر آب و هوایی را کاهش می‌دهد.