محققان تعدادی از شرکت کنندگان مبتلا به زوال عقل پیش بالینی و سایرین بدون زوال عقل را برای مقایسه از شبکه ثبت نام پزشک عمومی هلند (RNH) انتخاب کردند.تعداد ویزیت‌های پزشکی و نسبت شانس برای خطر ابتلا به زوال عقل برای علائم مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

آنالیزها به طور جداگانه برای هر دوره ۱۲ ماهه، در پنج سال قبل از تشخیص زوال عقل انجام شد.در پنج سال قبل از تشخیص، افراد مبتلا به زوال عقل پیش بالینی بیشتر از گروه مقایسه به پزشک عمومی مراجعه کردند.

محققان دریافتند که اختلالات راه رفتن اولین پیش بینی کننده زوال عقل است و این اختلالات راه رفتن به عنوان انحراف از راه رفتن طبیعی توصیف می‌شوند.

محققان نوشتند: "شکایت‌های شناختی پیش بینی کننده زوال عقل در سه سال قبل از تشخیص بودند. همه علائم دیگر، به جز علائم عروقی، در سال قبل از تشخیص پیش بینی کننده بودند. "به گفته محققان، حساسیت برای علائم شناختی و اختلالات راه رفتن در سال قبل از تشخیص بیشتر بود.آن‌ها نتیجه گیری می‌کنند: "گرفتن اختلالات و شکایات شناختی اولین علائم زوال عقل پیش بالینی است. "هیئت خدمات بهداشت عمومی انگلیس توضیح می‌دهد: "اگرچه در حال حاضر هیچ درمانی برای زوال عقل وجود ندارد، اما تشخیص زودهنگام به این معنی است که پیشرفت آن در برخی موارد می‌تواند کند شود، بنابراین ممکن است فرد بتواند عملکرد ذهنی خود را برای مدت طولانی تری حفظ کند. "

این مقام بهداشتی افزود: "تشخیص به افراد مبتلا به زوال عقل کمک می‌کند تا درمان و حمایت مناسب را دریافت کنند. همچنین می‌تواند به آن‌ها و افراد نزدیک به آن‌ها کمک کند تا برای آینده آماده شوند. "آن‌ها با درمان و حمایت، بسیاری از افراد می‌توانند زندگی فعال و کاملی با زوال عقل داشته باشند.چندین عامل خطر شناخته شده برای زوال عقل وجود دارد. انجمن آلزایمر (AS) انگلیس توضیح می‌دهد: "برای اکثر مردم، بزرگترین عوامل خطر زوال عقل، پیری و ژنتیک است. "خطر ابتلا به زوال عقل در یک فرد می‌تواند بر اساس جنسیت، نژاد، میزان «ذخیره شناختی» - توانایی مغز برای مقابله با بیماری‌ها، شیوه زندگی (مثلاً سیگار کشیدن و مصرف بیش از حد الکل) و همچنین قرار گرفتن در معرض هوای آلوده افزایش یابد.